του Χρήστου Στυλιανίδη

1. Συρία: Η επίσκεψη του Πρόεδρου της Δημοκρατίας στη Συρία μας άφησε πικρή γεύση. Φαίνεται ότι ακόμη και για την παραδοσιακή φίλη χώρα και με επιρροή στον αραβικό κόσμο δεν είναι ξεκάθαρο ότι η αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων είναι τουλάχιστον «ανάλογο» θέμα με την αποχώρηση των συριακών στρατευμάτων από το Λίβανο. Το θέμα της ακτοπλοϊκής σύνδεσης Λατάκειας – κατεχομένων ως τεχνικό θέμα θα «εκλείψει» γιατί η σύνδεση θα διακοπεί όπως κάθε χρόνο κατά τους χειμερινούς μήνες.

2. Ρωσία: Ο Ρώσος Πρωθυπουργός κ. Πούτιν, στην πρόσφατη επίσκεψη του στην Τουρκία δήλωσε: «Τασσόμαστε υπέρ της δίκαιης επίλυσης του ζητήματος, τόσο του τουρκικού, όσο και του ελληνικού τμήματος του νησιού.....Θα επιδιώξουμε και στο μέλλον την οικοδόμηση των σχέσεων και με τις δύο πλευρές, τα δύο τμήματα της Κύπρου. Θα αναπτύξουμε τις οικονομικές σχέσεις, συμπεριλαμβανομένων και αυτών με το τουρκικό τμήμα». Αυτή η τοποθέτηση επεξηγεί ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα, οι αγωγοί της ενέργειας και ο πρωταγωνιστικός ρόλος της Ρωσίας στην ευρύτερη περιοχή του Καυκάσου υπερβαίνει είτε παραδοσιακές φιλίες, ή τις προσδοκίες «του ξανθού γένους» και οποιαδήποτε ερμηνεία των δηλώσεων ως lapsus linguae είτε διαπνέεται από αφέλεια ή από ευσεβοποθισμό.

3. Επίσκεψη Ομπάμα στην Άγκυρα και αναβάθμιση Τουρκίας: Η επίσκεψη Ομπάμα στην Άγκυρα επισφράγισε την πανθομολογούμενη αναβάθμιση της Τουρκίας ως του πρωταγωνιστή των εξελίξεων στην περιοχή Καυκάσου και Μέσης Ανατολής. Μια αναβάθμιση που επιβεβαιώνεται και με συγκεκριμένες στρατηγικές κινήσεις: Η επιρροή της Τουρκίας στον μουσουλμανικό κόσμο, η γεωστρατηγική της θέση ως ενεργειακού κόμβου, σε συνδυασμό με την ανάληψη πρωτοβουλιών διαμεσολαβητή μεταξύ Ισραήλ και Συρίας, Πακιστάν και Ινδίας καθώς και οι εξελίξεις με την Αρμενία και το Κουρδικό. Η επίσκεψη, λοιπόν, επιβεβαίωσε ότι η Αμερικάνικη εξωτερική πολιτική όπως η Ρωσική, η Συριακή και τόσες άλλες, δυστυχώς, δεν καθοδηγούνται από κίνητρα φιλίας των λαών και παραδοσιακές αρχές διεθνούς δικαίου αλλά από τη σκληρή και αμείλικτη εξυπηρέτηση των εθνικών και γεωπολιτικών τους συμφερόντων.

4. Διεθνής Οικονομική Κρίση και Ε.Ε.: Η Ευρωπαϊκή Ένωση περνάει μια δύσκολη καμπή. Η οικονομική κρίση τρίζει συθέμελα εκτός από τις οικονομίες των ευρωπαϊκών χωρών και τις πολιτικές προοπτικές της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης αλλά και την κοινωνική συνοχή κάθε κράτους – μέλους. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες είναι ευνόητο οι επιλογές ν’ αποκτούν χαρακτήρα σκληρά ορθολογιστικό, μέχρι και κυνικό. Προβλήματα, όπως το Κυπριακό, όχι μόνο μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα, αλλά, υπάρχει ενδεχόμενο προώθησης «εκβιαστικών προσαρμογών».

5. Γαλλία: Παραδοσιακή φίλη χώρα μεν αλλά πόσο έτοιμη και αποφασισμένη είναι για να επιβάλει τη δική μας θέση για αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέσω λιμανιών / αεροδρομίων, τον επόμενο Δεκέμβρη κατά την αξιολόγηση της Τουρκίας; Ταυτόχρονα, οι συγκεκριμένες της κινήσεις στο άνοιγμα κεφαλαίων της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας είναι μήπως επηρεαζόμενες περισσότερο από τη λογική της καθυστέρησης με στόχο μακροπρόθεσμα την ειδική σχέση;

6. Λιβύη: Η επιλογή του Υπουργού Εξωτερικών να παραστεί στους εορτασμούς για την ανεξαρτησία της Λιβύης ήταν, το λιγότερο, ατυχής. Αντίθετα, η επιλογή των ευρωπαίων ηγετών να μην παραστούν, παρόλη «τη φανταχτερή παρουσία του Ούγκο Τσάβες» μήπως ήταν και σκόπιμη και καθ’ ολοκληρία πολιτικά αξιολογημένη; Δεν θα ήταν καλύτερα ο Υπουργός Εξωτερικών να είχε παραστεί στις εκδηλώσεις για το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο στην Πολωνία; Μήπως τα μηνύματα που στέλνουμε στους ευρωπαίους εταίρους μας είναι μπερδεμένα και ασαφή;

7. Κυπριακή διπλωματική παρουσία: Η κυπριακή κυβέρνηση δίνει προτεραιότητα στην αναβάθμιση της διπλωματικής μας υπηρεσίας σε κράτη όπως η Κούβα και η Βενεζουέλα. Την ίδια ώρα, οι ελλείψεις που έχουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι εμφανείς. Μήπως, η άποψη περί «πολυεπίπεδης» εξωτερικής πολιτικής για ένα τόσο μικρό κράτος όπως η Κύπρος εκπέμπει αντιφάσεις και μικρομεγαλισμό;

8. Όλα αυτά, βέβαια, δεν παρατίθενται με στόχο ένα πλήρες δημοσιογραφικό ρεπορτάζ των ημερών. Παρατίθενται για να αποτελέσουν μέρος μιας ορθολογιστικής πολιτικής ανάλυσης των φαινομένων της γεωπολιτικής σκακιέρας που αφορούν την Κύπρο και το κυπριακό. Η κυβέρνηση επιχειρεί, συμπαθείς μεν, αλλά άνευ συγκεκριμένης στρατηγικής στόχευσης, ενέργειες και πρωτοβουλίες. Κάποιες εξ αυτών δημιουργούν ερωτηματικά όχι μόνο ως προς τη στόχευση τους αλλά και λόγω των «ιδεολογικών τους κριτηρίων». Και όλα αυτά υπό τη σκιά της απόλυτης αναβάθμισης του αντιπάλου.

Αν όλα αυτά συνιστούν το διεθνές και ευρωπαϊκό κλίμα και αποτυπώνουν τη σκληρή εικόνα της γεωπολιτικής, ποια η διέξοδος; Μήπως, η μόνη διέξοδος για τον κυπριακό ελληνισμό είναι η σκληρή διαπραγμάτευση μιας έστω και οδυνηρής λύσης με όρους 2009 και ευρωπαϊκού κράτους, αντί με τη διαπραγματευτική λογική των δεκαετιών 1970-1980, με όρους Κινήματος των Αδεσμεύτων; Διαφορετικά, τα πράγματα θα μας οδηγήσουν σε αποξένωση από το διεθνή και ευρωπαϊκό παράγοντα. Αποξένωση και διαιώνιση του status quo και των κινδύνων που εμπεριέχει. Αλήθεια, μέσα σε ποιο διεθνές πλαίσιο και με ποιους όρους ο ευρωπαϊκός και διεθνής παράγοντας θα επιχειρήσει νέα προσπάθεια επίλυσης του κυπριακού. Και το μόνιμο, σκληρό ερώτημα: ποια τα εχέγγυα ότι η συγκυρία θα είναι καλύτερη από την παρούσα, λαμβανομένης της ιστορικής εμπειρίας των τελευταίων 35 χρόνων;

του Χρήστου Στυλιανίδη

1. Εκκινώντας πριν μισό αιώνα από τους ιδρυτές της, η ΕΕ αναπτύχθηκε και εξελίχθηκε χάρις σ’ αυτούς που πιστεύουν στο ευρωπαϊκό όραμα, στο ρόλο και το μέλλον της. Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ήταν και παραμένει ο πρωταγωνιστής σ’ αυτή την πορεία.

2. Ξεκινώντας από Ελλαδίτες και Κύπριους οραματιστές που συνέλαβαν την ιδέα, η Κύπρος πέτυχε την ένταξή της και πορεύεται προς την πλήρη ευρωπαϊκή ενσωμάτωση χάρις σ’ αυτούς που πίστεψαν ότι το μέλλον της βρίσκεται στην ΕΕ. Ο ΔΗΣΥ ήταν και παραμένει ο πρωταγωνιστής σ’ αυτή την πορεία.

3. Ως ΕΛΚ θέλουμε την Ευρώπη ακόμα πιο ισχυρή, ακόμα πιο κοινωνική, ακόμα πιο ενωμένη. Ως ΔΗΣΥ τη θέλουμε γιατί – επιπρόσθετα – εξασφαλίζει ένα καλύτερο μέλλον για την Κύπρο και τους πολίτες της.

4. Η Κύπρος πρέπει να έχει ισχυρή φωνή στην Ευρώπη. Ισχυρή φωνή σημαίνει πίστη στις ιδρυτικές ευρωπαϊκές αρχές και αξίες, μεταξύ των οποίων είναι και ο κλασικός ελληνικός πολιτισμός. Σημαίνει πίστη στις σύγχρονες ευρωπαϊκές αξίες, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, την ατομική ευθύνη και την πρόοδο του κάθε Ευρωπαίου πολίτη. Σημαίνει συμμετοχή στις πρωτοβουλίες που αλλάζουν την Ευρώπη.

5. Στην Ευρώπη δεν αρκεί να διεκδικούμε, πρέπει και να κερδίζουμε. Για να κερδίζουμε πρέπει να έχουμε ισχυρή φωνή, να πείθουμε και προπαντός να έχουμε ισχυρά ερείσματα και δυνατότητες. Το ΕΛΚ ήταν και θα είναι το πιο ισχυρό στην ΕΕ. Έχει τον πιο καθοριστικό ρόλο στις ευρωπαϊκές αποφάσεις. Ο ΔΗΣΥ συμμετέχει στο ΕΛΚ, έχει ισχυρά ερείσματα. Κατέκτησε κύρος και σεβασμό, έχει ισχυρές δυνατότητες. Χάρις στο ΔΗΣΥ το κυπριακό είναι στο πρόγραμμα του ΕΛΚ για τις ευρωεκλογές. Είναι ευρωπαϊκό πρόβλημα.

6. Πιο σημαντικό, υπέρτατο, σ’ αυτές τις ευρωεκλογές είναι η ενίσχυση των ευρωπαϊστών, τόσο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο όσο και στην Κύπρο. Οι δυνάμεις που πιστεύουν πραγματικά στην Ευρώπη και το μέλλον της πρέπει να βγουν ενισχυμένες.

7. Η Κύπρος έχει συμφέρον να στείλει σωστά μηνύματα προς τη μεγάλη ευρωπαϊκή της οικογένεια. Να στείλει, πρώτιστα, το μήνυμα ότι στην Ευρώπη βρίσκεται «ψυχή τε και σώματι», όχι «με το ένα πόδι μέσα και το άλλο έξω». Υψηλό ποσοστό προσέλευσης στις κάλπες θα ενισχύσει το κύρος της και θα ισχυροποιήσει τη φωνή της στους ευρωπαϊκούς θεσμούς.

8. Ειδικά η ενίσχυση του ΔΗΣΥ και η ανάδειξή του σε πρώτη δύναμη, θα στείλει συσσωρευμένα όλα τα θετικά μηνύματα που πρέπει. Ότι οι ευρωπαϊστές της Κύπρου είναι ισχυροί. Ότι υπάρχει πίστη στο ευρωπαϊκό όραμα και μέλλον. Ότι θα υπάρξει πρακτική και ισχυρή ενίσχυση στη διαδικασία της Λισσαβόνας, για να προχωρήσει η ΕΕ πιο γρήγορα. Ότι η μεγάλη βοήθεια που έδωσε το ΕΛΚ στην Κύπρο αναγνωρίζεται και ανταμείβεται.

9. Να ψηφίσουμε για τον απλό Ευρωπαίο πολίτη. Το νέο Ευρωκοινοβούλιο -­ της Λισσαβόνας - θα είναι το «Ευρωκοινοβούλιο της συναπόφασης». Ο ρόλος του ενισχύεται και θα γίνει πολύ πιο καθοριστικός για την καθημερινή ζωή του απλού Ευρωπαίου πολίτη. Θα είναι ο πολιτικός στίβος των έξη Ευρωβουλευτών μας. Ας μην ξεχνούμε τα κύριά τους όπλα: Ισχυρά ερείσματα σε ισχυρές πολιτικές ομάδες, δυνατότητα συμμαχιών και συνεργασιών, γνώση, κύρος, αξιοπιστία. Ποιος συνδυασμός τα προσφέρει περισσότερο;

10. Οι ευρωεκλογές είναι εφάμιλλες με τις βουλευτικές και τις προεδρικές εκλογές. Δεν είναι εκλογές γοήτρου μεταξύ των κομμάτων, δεν είναι διαβατήριο έξη προσώπων για την Ευρώπη. Είναι εκλογές για την Ευρώπη, είναι εκλογές για την Κύπρο. Δεν έχουν κλασικό ιδεολογικό ή εθνικό χαρακτήρα. Έχουν – προεξάρχοντα – ευρωπαϊκό πολιτικό χαρακτήρα. Σημαίνουν «Πολιτική για την Κύπρο στην Ευρώπη». Αλλά τι είδους πολιτική; Με ποια μέσα; Με ποια γνώση, με ποιο κύρος; Και, υπεράνω όλων, με ποιο αποτέλεσμα;

του Χρήστου Στυλιανίδη

Τα θέματα της ευρωπαϊκής ασφάλειας ήταν σχεδόν απόντα από τις προεκλογικές συζητήσεις. Ειδικά το οξύ ζήτημα της στάσης μας στο θέμα του «Συνεταιρισμού για την Ειρήνη». Η γνωστή προτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου προς την κυπριακή κυβέρνηση να προχωρήσει σε αίτηση ένταξης, μας στέλνει καθαρά μηνύματα. Η Βουλή έκανε το καθήκον της με αντίστοιχο ψήφισμα. «Η μπάλα» είναι στα χέρια της κυβέρνησης και του ΑΚΕΛ, που πρέπει να αντιληφθούν ότι η εμμονή τους είναι παράδοξη και αναποτελεσματική.

Ενόψει Ευρωεκλογών τίθεται το ερώτημα: Με ποια αξιοπιστία θα μπορούν οι νέοι Ευρωβουλευτές μας να διεκδικούν ευρωπαϊκή ομπρέλα για την ασφάλεια της Κύπρου, όταν η επίσημη κυβέρνηση αρνείται πεισματικά να συμπράξει στην ασφάλεια της ΕΕ; Η θέση της ότι ο «ο Συνεταιρισμός για την Ειρήνη» αποτελεί προθάλαμο του ΝΑΤΟ δεν υποδηλώνει κρυφή πίστη στο παλαιό σύνθημα «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο;». Πότε επιτέλους θα καταλάβουν - κυβέρνηση και ΑΚΕΛ - ότι τα πράγματα αλλάζουν, ότι το ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό εξελίσσεται; Η σημασία του «Συνεταιρισμού για την Ειρήνη» δεν είναι η ίδια που ήταν πριν μερικά χρόνια. Η αναφορά του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου του Δεκεμβρίου 2008 με την οποία η Τουρκία «φωτογραφιζόταν» ως η χώρα που θα αποκτούσε κατευθείαν σχέσεις με τους θεσμούς και τους μηχανισμούς της Κοινής Ευρωπαϊκής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας, πρέπει να μας αφυπνίσει. Δεν μπορεί η Κύπρος , ένα κράτος μέλος της Ε.Ε., να είναι δραματικά απούσα, με επακόλουθο να μην έχει πρόσβαση σε δεδομένα που αφορούν ένα κύριο πυλώνα της ευρωπαϊκής πολιτικής. Αντίθετα η Τουρκία, αν και δεν είναι μέλος της ΕΕ, καταφέρνει, εμμέσως έστω, να είναι παρούσα στο μείζον αυτό θέμα.

Ας εξετάσουμε για ακόμη μια φορά τα επιχειρήματα που επικαλούνται κυβέρνηση και ΑΚΕΛ και τα οποία συνοπτικά είναι:

1. Η ένταξη στο Συνεταιρισμό αντιφάσκει με την αποστρατικοποίηση που συζητείται στις συνομιλίες. Από πού προκύπτει αυτό; Η συμμετοχή στο Συνεταιρισμό δε συνεπάγεται απαραίτητα και συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις, αλλά υποστήριξή τους. Υπάρχουν δράσεις έρευνας και διάσωσης, δράσεις περιβαλλοντικές.

2. Διακυβεύονται απόρρητα στρατιωτικά μυστικά. Το επιχείρημα είναι πέρα για πέρα έωλο. Τυγχάνω εκπρόσωπος της Βουλής στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ) και είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι αυτά τα στοιχεία τα δίνουμε στον ΟΑΣΕ εδώ και χρόνια σε εξαμηνιαία βάση.

3. Ο Συνεταιρισμός αποτελεί προθάλαμο του ΝΑΤΟ. Ο Συνεταιρισμός συνδέεται με το ΝΑΤΟ, αλλά δεν είναι προθάλαμός του, όπως αυτό τεκμαίρεται άλλωστε και από τη συμμετοχή της Ρωσίας. Με το ΝΑΤΟ όμως συνδέεται και η ίδια η Ε.Ε. Πώς τότε συμμετέχουμε σ’ αυτή;

4. Η κυβέρνηση Κληρίδη δεν υπέβαλε αίτηση. Αυτό το επιχείρημα αρνείται το αξίωμα ότι «η πολιτική δεν είναι στατική» αλλά εξελίσσεται. Τα δεδομένα διαφέρουν εντελώς. Η Κύπρος δεν ήταν ακόμη μέλος και η ΕΕ μας απέτρεπε για να μη δημιουργηθούν άλλα προβλήματα. Τώρα είμαστε μέλος και η μη συμμετοχή μας στο Συνεταιρισμό δημιουργεί μείζον πρόβλημα στις σχέσεις Ε.Ε. – ΝΑΤΟ, γι’ αυτό η ΕΕ μας παροτρύνει. Τώρα είναι που δημιουργούνται και συγκριτικά πλεονεκτήματα στη διαπραγμάτευση του Κυπριακού, λόγω των γενικότερων εξελίξεων στα θέματα ευρωπαϊκής ασφάλειας.

Ας κάνουμε δεύτερες σκέψεις: Η Κύπρος θα έχει όφελος από την ένταξή της στο «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη». Ο ρόλος που θα αποκτήσει θα τη βοηθήσει και σε άλλα ζητήματα, όπως η ευρωμεσογειακή συνεργασία και η φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων. Είναι ανεπίτρεπτο να μην αξιοποιούμε την ένταξή μας στην ΕΕ. Έχουμε κόστος. Το θέμα της ασφάλειας είναι σημαντικό για την Ευρώπη, είναι ζωτικό για μας και αποτελεί σημαντική παράμετρο της λύσης. Μας προσφέρεται ευνοϊκό πεδίο αλλά δεν το εκμεταλλευόμαστε. Στην Ευρώπη η Κύπρος ξεχωρίζει με την άρνησή της, είναι μόνη. Στην Κύπρο το ΑΚΕΛ ξεχωρίζει με την άρνησή του, είναι μόνο. Διπλό το παράδοξο.

του Χρήστου Στυλιανίδη

Σ’ όλα τα κράτη – μέλη της ΕΕ οι ευρωεκλογές έχουν ως κύριο χαρακτηριστικό τους τη χαλαρή ψήφο, στοιχείο που μεταφράζεται σε αυξημένη αποχή σε σύγκριση με τις εθνικές εκλογές. Αυτό προδιαγράφεται και τώρα. Το ποσοστό αποχής θα είναι για την Κύπρο μικρότερο από το μέσο όρο της ΕΕ, γεγονός παρήγορο – από μια άποψη – αλλά όχι αρκετό. Όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες έχουν κοινά κίνητρα για να προσέλθουν στις κάλπες. Έχουν, επίσης, ειδικά κίνητρα ανάλογα με τη χώρα τους. Οι πέντε κύριοι λόγοι που λειτουργούν ως κίνητρα για μας, τους Κύπριους πολίτες, ώστε να προσέλθουμε στις κάλπες και να πετύχουμε ένα από τα υψηλότερα ποσοστά συμμετοχής, αναφέρονται αντιστοίχως στην ΕΕ, στο Ευρωκοινοβούλιο, στην Κύπρο, στην παράταξη και στον υποψήφιο.

1. Η συμμετοχή στις εκλογές ενισχύει την ίδια την ΕΕ. Η ΕΕ αποτελεί το πιο σύγχρονο και υπό διαρκή θετική εξέλιξη πολιτικό πείραμα σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Διασφαλίζει σταδιακά και προπαντός αμετάκλητα την ειρήνη σ’ όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, έχει επιλύσει πλείστες όσες διαφορές μεταξύ των μελών της, έχει κάνει καλύτερη τη ζωή των πολιτών της και αποτελεί ένα από τα βαρόμετρα της παγκόσμιας πολιτικής. Με την προσέλευση στις κάλπες οι ευρωπαίοι πολίτες εκδηλώνουν έμπρακτα την πίστη τους σ’ αυτή την ελπιδοφόρα προσπάθεια, που αφορά πρώτα και πάνω απ’ όλα τους ίδιους.
2. Το υψηλό ποσοστό προσέλευσης στις κάλπες ενισχύει το κύρος του Ευρωκοινοβουλίου. Το Ευρωκοινοβούλιο αποτελεί τον κατ’ εξοχή θεσμό της ΕΕ που αντιπροσωπεύει τους λαούς και τους πολίτες της. Με τη συνθήκη της Λισσαβώνας, ο ρόλος του αναβαθμίζεται. Είναι σημαντικό η νέα σύνθεσή του που θα προκύψει από τις ευρωεκλογές, να εκφράζει περισσότερο ουσιαστικά - και λιγότερο τυπικά - τους ευρωπαίους πολίτες. Αυτό θα συμβεί εάν έχουμε υψηλό ποσοστό συμμετοχής. Δεν πρέπει να ξεχνούμε, επίσης, τη σημασία του Ευρωκοινοβουλίου για τον απλό πολίτη, αφού αυτό επηρεάζει άμεσα την καθημερινή ζωή του, σε βαθμό όχι μόνο ίσο αλλά μεγαλύτερο από τα εθνικά κοινοβούλια.
3. Ως Κύπριοι ψηφοφόροι, η προσέλευσή μας στις κάλπες στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό ενισχύει, με θετικά συνεπακόλουθα, το ευρωπαϊκό προφίλ της χώρας μας. Η Κύπρος, ως μικρό κράτος, στηρίζεται κυρίως στις θέσεις της και στην εικόνα της. Διεκδικεί από την ΕΕ περισσότερα απ’ όσα προσφέρει και ειδικά την επόμενη περίοδο, που προβλέπονται εξελίξεις στο κυπριακό και θα υπάρξει η αξιολόγηση της Τουρκίας, χρειάζεται ακόμη πιο πολύ τη βοήθειά της. Υψηλό ποσοστό αποχής καθιστά το έργο της πολιτικής ηγεσίας και των ευρωβουλευτών πιο δύσκολο, ενώ υψηλό ποσοστό συμμετοχής το διευκολύνει.
4. Η συμμετοχή στις εκλογές συνεπάγεται την αποστολή πολιτικών μηνυμάτων, με την υποστήριξη του εκλογικού συνδυασμού της επιλογής του κάθε ψηφοφόρου. Ο ΔΗΣΥ αποτελεί αναντίλεκτα την πιο σύγχρονη ευρωπαϊκή παράταξη της Κύπρου. Η ενίσχυσή του και η ανάδειξή του σε πρώτη δύναμη θα αποστείλει τα πιο σωστά μηνύματα προς τη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένειά μας. Θα αποδείξει την πίστη μας στις ευρωπαϊκές αξίες και στο μέλλον της ΕΕ. Και ότι στην ΕΕ είμαστε «ψυχή τε και σώματι» και δε μας διακατέχει ευρωσκεπτικισμός. Ταυτόχρονα, η ενδυνάμωσή του είναι προς όφελος της Κύπρου, αφού απέδειξε με τη μέχρι τώρα στάση του ότι είναι ικανός όχι μόνο να διεκδικεί αλλά και να κερδίζει.
5. Τέλος, με τη ψήφο του ο καθένας καθορίζει τον εκπρόσωπό του στο ευρωκοινοβούλιο. Παρόλο ότι η οριζόντια ψηφοφορία, που παρέχει πλήρη ελευθερία επιλογής στους ψηφοφόρους δεν έχει υιοθετηθεί ακόμη, εντούτοις μόνο με τη ψήφο του ο ψηφοφόρος προωθεί την επιλογή του και δεν αφήνει να τον εκπροσωπούν άτομα που επιλέγουν άλλοι, όπως θα συμβεί με όσους τηρήσουν αποχή.

Εν κατακλείδι: Μόνο με τη συμμετοχή μας στις εκλογές επιλέγουμε τον υποψήφιο που μας εκφράζει, στηρίζουμε την παράταξη στην οποία είμαστε πιο κοντά, δυναμώνουμε τη φωνή της Κύπρου, ενισχύουμε το κύρος του Ευρωκοινοβουλίου και στηρίζουμε το μεγάλο ευρωπαϊκό όραμα, την ίδια την ΕΕ.