του Τάσου Μητσόπουλου
Δυσκολεύομαι ειλικρινά να παρακολουθήσω τη λογική – λογική μάλλον του παραλόγου – που επέβαλε την έκδοση διατάγματος για ανώτατη τιμή στην πώληση των καυσίμων.
Τα όσα καταθέτω στη συνέχεια, αποτελούν σκέψεις και κρίσεις ενός καταναλωτή. Ενός πολίτη που μαζί με χιλιάδες άλλους ταλαιπωρήθηκε από μια εντελώς βεβιασμένη και αψυχολόγητη ενέργεια που προφανώς δεν προσμέτρησε με σύνεση και νηφαλιότητα τα «συν και τα πλην». Δηλώνω εκ των προτέρων πως δεν είμαι ειδικός, αλλά δεν χρειάζεται τελικά να είσαι ειδικός για να καταλάβεις ότι με την έκδοση του υπουργικού διατάγματος συνέβησαν περίπου τα ακόλουθα:
· Οι πρατηριούχοι ξεπούλησαν τα αποθέματά τους μέσα σε λίγες ώρες, στις τιμές που είχαν καθορίσει. Πιθανότατα διέθεσαν και ποσότητες τις οποίες υπό άλλες συνθήκες θα είχαν διαθέσει σε μια βδομάδα.
· Χιλιάδες πολίτες υπό το κράτος πανικού, έσπευσαν στα πρατήρια δημιουργώντας μια άνευ προηγουμένου αναστάτωση στις αστικές περιοχές και συνθήκες κυκλοφοριακού χάους και συμφόρησης στα κέντρα των πόλεων.
· Το διάταγμα ήρθη αφού μεσολάβησε διήμερη απεργία των πρατηριούχων στη διάρκεια της οποίας επαναλήφθηκαν οι ίδιες απίστευτες τραγελαφικές σκηνές ταλαιπωρίας των πολιτών.
· Εν τω μεταξύ η οικονομία και διάφοροι κλάδοι της έχουν υποστεί τις αναπόφευκτες συνέπειες τις απεργίας.
· Με την άρση του διατάγματος οι τιμές επανήλθαν στα ίδια επίπεδα, ακόμη και υψηλότερα, που επέβαλαν την έκδοση του διατάγματος.
Επαναλαμβάνω πως ειδικός δεν είμαι αλλά ειλικρινά δυσκολεύομαι να κατανοήσω ποιο τελικά ήταν το όφελος για τον Κύπριο καταναλωτή από όλη αυτή την ιλαροτραγωδία, ποια ήταν η ζημιά και ποιο το ηθικό δίδαγμα. Ο ευρών αμοιφθήσεται.
