Τα ξημερώματα της 14ης Αυγούστου του 1974, η Άγκυρα οδηγώντας σε ναυάγιο τις διαπραγματεύσεις στη Γενεύη, υπό την ανοχή του διεθνούς παράγοντα, ολοκληρώνει τα άνομα σχέδια της. Ο Αττίλας ΙΙ προελαύνει στο νησί. Αμμόχωστος, Καρπασία, Μόρφου και Μεσαορία πέφτουν στα χέρια των κατοχικών δυνάμεων. Στον τραγικό απολογισμό οι χιλιάδες πεσόντες και άμαχοι νεκροί, οι εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένοι, οι αγνοούμενοι, οι εγκλωβισμένοι, οι γυναίκες που μαρτύρησαν στα χέρια του κατακτητή.
50 χρόνια μετά η Κύπρος, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υποφέρει από τα δεινά της εισβολής και κατοχής, βιώνει τις συνέπειες της de facto διχοτόμησης. Δεν ζητούμε τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από τον ΟΗΕ, τους ευρωπαίους εταίρους μας, τη διεθνή κοινότητα, πέρα από το αυτονόητο. Την απελευθέρωση και επανένωση της πατρίδας μας, τον σεβασμό στο διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Πιστοί στον σκοπό τον οποίο τάχθηκε ο Δημοκρατικός Συναγερμός από την ίδρυση του, για την επίτευξη μιας δίκαιης και βιώσιμης λύσης στο Κυπριακό, στη βάση της ΔΔΟ με πολιτική ισότητα χωρίς κατοχικά στρατεύματα, αναχρονιστικές εγγυήσεις και επεμβατικά δικαιώματα, συνεχίζουμε να στηρίζουμε κάθε προσπάθεια που στοχεύει στη διάρρηξη του υφιστάμενου αδιεξόδου, αναλαμβάνοντας συνεχώς πρωτοβουλίες προκειμένου να συμβάλουμε στην επανέναρξη ουσιαστικών διαπραγματεύσεων.
Έχουμε χρέος να αξιοποιήσουμε στο έπακρο και με κάθε δυνατό τρόπο, με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, μακριά από λαϊκίστικες και επικοινωνιακές προσεγγίσεις την κινητικότητα που παρατηρούμε το τελευταίο διάστημα. Το χρωστάμε σε όλα τα θύματα της τουρκικής εισβολής. Το χρωστάμε στους εαυτούς μας. Στους αγνοούμενους και εγκλωβισμένους μας που ακόμη περιμένουν. Το χρωστάμε στα παιδιά μας.
14.08.24
