Ο Πρόεδρος Χριστόφιας αρχικά έδωσε την ελπιδοφόρα και συνάμα εδραία εντύπωση ότι εγνώριζε καλά τι λύση επιδιώκει και πολύ καλύτερα τι λύση δεν θέλει. Στη συνέχεια, το πρώτο εξανεμίστηκε και μας έμεινε παρηγορητικά το δεύτερο. Σήμερα, για τους πιο κάτω λόγους, φαίνεται να εξανεμίζεται και αυτό με ορατόν πλέον τον κίνδυνο να οδηγηθούμε εκ νέου σε τραγικά και διχαστικά αδιέξοδα.
1. Το καλό κλίμα που με την εκλογή του δημιουργήθηκε διεθνώς δεν το αξιοποίησε επαρκώς. Θα μπορούσε να επισκεφτεί ο ίδιος όλες τις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και τα κέντρα αποφάσεων, να εδραιώσει το καλό αυτό κλίμα, ν’ αποσπάσει περισσότερη υποστήριξη για τις θέσεις της δικής μας πλευράς και το κυριότερο, αν οι συνομιλίες ναυαγήσουν να υποστούμε το ολιγότερον κόστος και αν φτάσουμε στη λύση να έχει αυτή η λύση την περισσότερη υποστήριξη.
2. Υποτίμησε την αξία εξεύρεσης ικανού και αρκετού κοινού εδάφους προτού προσέλθει στις απευθείας συνομιλίες. Τουλάχιστον, αυτό διεφάνη απ’ όσα είδαν το φως της δημοσιότητας, τη γκάφα της 23ης Μαΐου και τις προκλητικές αξιώσεις και δηλώσεις της άλλης πλευράς.
3. Απέφυγε την εμπλοκή της Ε.Ε. Ήταν πάντοτε κεφαλαιώδους σημασίας για τη δική μας πλευρά η άμεση εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις συνομιλίες. Και αυτό, διότι από τη μια η λύση δεν μπορεί και δεν πρέπει να συγκρούεται με το ενωσιακό κεκτημένο και θα ήταν σφάλμα ολκής 500 εκ. άνθρωποι, μάλιστα μερικά εξ αυτών να είναι μετανάστες, να έχουν διασφαλισμένα ανθρώπινα δικαιώματα και τα ίδια αυτά δικαιώματα να τ’ αποστερηθούν Ελληνοκύπριοι ή Τουρκοκύπριοι για πάντα και από την άλλη, διότι θα ήταν πολύ πιο εύκολο να καταλάβουν οι Τούρκοι, ότι ορισμένες αξιώσεις τους είναι εντελώς έξω από κάθε έννοια ευρωπαϊκών θεσμών και μηχανισμών αν τους το εξηγούσαν οι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά εμείς ή ο Αυστραλός Ντάουνερ.
4. Είχαμε την ευτυχή συγκυρία να προεδρεύει της Ε.Ε η Γαλλία με τον Σαρκοζί πρόεδρο, μια χώρα εγνωσμένων ευαισθησιών για τ’ ανθρώπινα δικαιώματα και τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και ο κ. Χριστόφιας δεν εθεώρησε ωφέλιμο να τον επισκεφτεί και να ζητήσει την ουσιαστική του βοήθεια για την άμεση εμπλοκή της Ε.Ε στις συνομιλίες.
5. Ενώ επισκέφτηκε το Λονδίνο, και καλά έκαμε, απέφυγε να επισκεφτεί την Αθήνα. Είναι ο μοναδικός Πρόεδρος που ενόψει κρίσιμων και απευθείας διαπραγματεύσεων για τη λύση του Κυπριακού απέφυγε, άγνωστον για ποιους λόγους, να επισκεφτεί την Αθήνα και να συνεννοηθεί με την Ελληνική κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό.
6. Το Εθνικό Συμβούλιο στην πλέον κατάλληλη ώρα που έπρεπε να συνέλθει όχι μόνον για λόγους συμβολικούς, αλλά και για αλληλοενημέρωση και χάραξη κάποιων γραμμών, αγνοήθηκε παντελώς.
7. Προσήλθε στις συνομιλίες με μια κατά γενική ομολογία αδύνατη διαπραγματευτική ομάδα. Τι θα ενοχλούσε αν αξιοποιούσε απ’ όλους τους χώρους εγνωσμένης αξίας νομικούς και συνταγματολόγους που ασχολούνται για χρόνια με το Κυπριακό; Σε τι θα έβλαφτε την προσπάθεια, αν έστηνε μια καλά οργανωμένη ομάδα από συνταγματολόγους και άλλους ειδικούς;
8. Ενώ οι ώρες που περνούμε είναι δύσκολες και αυτές που έρχονται δυσκολότερες και του επέβαλλαν να προστατέψει την ενότητα ως κόρην οφθαλμού και να γίνει σύμβολο της, τη δυναμιτίζει. Σε άσχετα με το Κυπριακό ζητήματα – Παιδεία, Ιστορία, Κεντρική τράπεζα, πρεσβεία στην Κούβα, Άμυνα, κ.άλ. – με συγκεκριμένες άκαιρες και αχρείαστες δηλώσεις του και άστοχες εξαγγελίες ορισμένων υπουργών του, συγκρούεται αχρείαστα με την εκκλησία, δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο, δημιουργεί προβλήματα και αναστατώσεις, γεννά συνειρμούς και καχυποψίες για το περιεχόμενο της λύσης και αυτό δεν οδηγεί σε λύση, αλλά σε μη λύση.
9. Τόσον ο ίδιος, όσον και το ΑΚΕΛ και οι υπουργοί τους εκλαμβάνουν την υπεύθυνη στάση του Δημοκρατικού Συναγερμού και την στήριξη που τους παρέχεται για επιδίωξη λύσης ως άλλοθι για θρασύτατη και απροκάλυπτη ΑΚΕΛοποίηση των πάντων, αλλά, και για συμπεριφορές παραδεκτές ενδεχομένως για ένα Γενικό Γραμματέα του ΑΚΕΛ, πλην όμως απαράδεκτες για έναν Πρόεδρο Δημοκρατίας που ισχυρίζεται ότι θέλει να είναι πρόεδρος όλων των Κυπρίων και ότι την ενότητα και την στήριξη όλων τη χρειάζεται στην προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού.
