Βουλευτή ΔΗΣΥ – Λεμεσού
Η Ευρωζώνη έχει οριστικά μεταθέσει για μετά το Σεπτέμβριο τη συνομολόγηση μνημονίου για το πρόγραμμα στήριξης της Κύπρου. Η εξέλιξη αυτή είναι ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας τυχοδιωκτικών χειρισμών από την πλευρά του ΑΚΕΛ και της κυβέρνησης Χριστόφια. Κατά την άποψή μου, κάθε ημέρα που περνά, συνιστά επιδείνωση της θέσης της χώρας μας, καθώς υπάρχουν πολλοί απροσμέτρητοι παράγοντες που δυνατόν να λειτουργήσουν αρνητικά για μας. Ήδη έχουμε χάσει την ευκαιρία να συνδυάσουμε την στήριξη της κυπριακής οικονομίας με την περίπτωση της Ισπανίας. Το δε φθινόπωρο δεν προμηνύεται καθόλου εύκολο, αφού πολλά ζητήματα που σχετίζονται με το πρόγραμμα στήριξης της Ελλάδας παραμένουν σε αβεβαιότητα. Χωρίς ένα πλήρες και εδραιωμένο πρόγραμμα στήριξης της Κύπρου, τυχόν αρνητικές εξελίξεις στην Ελλάδα θα συμπαρασύρουν και εμάς.
Το ΑΚΕΛ και ο Δ. Χριστόφιας δεν νιώθουν καμία σπουδή. Εδώ και μήνες παίζουν κορώνα – γράμματα με την οικονομία, το μόνο ισχυρό και σταθερό επίτευγμα του κυπριακού λαού από το 1974. Έβλεπαν τα νέφη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και αντί να ενεργήσουν, σπαταλούσαν για 3 χρόνια τα αποθέματα των δημοσίων ταμείων. Γνώριζαν ότι βρίσκονται εκτός αγορών από το Μάιο του 2011 και τη σοβαρή στρέβλωση στα δημόσια οικονομικά. Παρά την ετοιμότητα της αντιπολίτευσης να στηρίξει μέτρα, το μόνο που είχαν το Προεδρικό και το ΑΚΕΛ κατά νουν, ήταν να συνεχίζουν την κομματικοποίηση του κράτους και να στέλλουν τα παιδιά της ΕΔΟΝ έξω από τη Βουλή για διαδηλώσεις διαμαρτυρίας. Μόλις αναγκάστηκαν να πάρουν ορισμένα σταθεροποιητικά μέτρα για να αναπνεύσει η οικονομία, ξαναγύρισαν στο ίδιο βιολί, όπως τώρα που αναζητούν ρωσικά και κινέζικα διακρατικά δάνεια. Με αδιαφανείς όρους, κλονίζουν την αξιοπιστία μας απέναντι στην Ευρώπη.
Η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ δεν έχει χάσει μόνο την εμπιστοσύνη των αγορών. Σήμερα έχει απολέσει την εμπιστοσύνη και του τελευταίου πολίτη. Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου αντιλαμβάνεται ότι η αποκατάσταση της σταθερότητας δεν θα γίνει με μπαλώματα και ρωσικά δάνεια, αλλά με μια σοβαρή συνεννόηση πρώτα με την Ευρώπη. Ο απερχόμενος πρόεδρος Δ. Χριστόφιας δεν έχει κατανοήσει το παραμικρό από όσα συμβαίνουν σήμερα στην ΕΕ. Πιστεύει ότι αποτελεί μια εξαίρεση από τον κανόνα. Ο λαός μας όμως, νιώθοντας όσο ποτέ την απειλή της κατάρρευσης της οικονομίας και της κοινωνικής ευημερίας του, δεν ενδιαφέρεται αν ο Χριστόφιας προσποιείται τον Τσάβες ή αναπολεί τον Κάστρο. Ο λαός μας θέλει τη σιγουριά και την ασφάλεια που το προσφέρει ο κόσμος στον οποίο ανήκει πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, η Ευρώπη.
Η Ευρώπη έχει δικούς της κανόνες και μέσα σε αυτό το πλαίσιο πρέπει να κινηθούμε όχι μόνο για να λύσουμε τα άμεσα προβλήματα αλλά για να θέσουμε τις βάσεις για μια νέα αναπτυξιακή πολιτική, με δημοσιονομική εξυγίανση, μεταρρυθμίσεις και απελευθέρωση των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου.
Το παραμύθι για δήθεν ευνοϊκότερους όρους από την Τρόικα αν εξασφαλίσουμε και διακρατικό δάνειο, δεν πείθει κανένα παρά μόνο αυτούς που υιοθετούν την Ακελική προπαγάνδα. Οι όροι θα είναι οι ίδιοι. Οι χειρότεροι όροι δανεισμού με διακρατικό δάνειο (ψηλότερο επιτόκιο, μικρός χρόνος αποπληρωμής) δεν θα είναι παρά μόνο διασπάθιση δημοσίου χρήματος όπως ήταν και το δάνειο του Δεκεμβρίου.
Σήμερα καταβάλλουμε ένα πανάκριβο τίμημα εξ αιτίας της πολιτικής ακροβασίας του Χριστόφια ανάμεσα στον κόσμο των ιδεολογημάτων του και των πραγματικών αναγκών της κοινωνίας μας. Το δικό μας καθήκον είναι να μην επιτρέψουμε να συνεχιστεί αυτή η κατήφορος γιατί το κόστος θα είναι τεράστιο για μας και τις επόμενες γενιές.
