Η ανάληψη της Προεδρίας της ΕΕ θα έπρεπε εξ αρχής να τεθεί ως μια εθνική υπόθεση. Είναι προς το συμφέρον μας να οργανώσουμε μια επιτυχή ευρωπαϊκή προεδρία. Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να την εμπιστευτούμε σε πρόσωπα με απόλυτη αξιοπιστία, με συνέπεια, ικανότητα για άρτιο προγραμματισμό και βαθιά ευρωπαϊκή αντίληψη. Μόνο κάτω από τέτοια αυστηρά αξιοκρατικά κριτήρια, θα αντισταθμιστεί το μικρό μας μέγεθος με την ποιότητα των επιλογών μας.
Τι παρατηρείται σήμερα; Λίγες μόνο ημέρες προτού αρχίσει το 18μηνο τρίο της Προεδρίας – Πολωνία, Δανία, Κύπρος – ασχολούμαστε με τις αυθαιρεσίες, τις παρατυπίες και τα ρουσφέτια του Α. Μολέσκη, τον οποίο ο πρόεδρος Χριστόφιας διόρισε για να κάνει ένα τόσο σημαντικό έργο. Μου προξενεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι επανειλημμένα οι προσωπικές επιλογές του προέδρου της Δημοκρατίας σε διάφορα πρόσωπα που αναλαμβάνουν θεσμικό ρόλο και αξιώματα, αποδεικνύονται τόσο ατυχείς.
Κατά την άποψή μου, το τελευταίο «ατυχές» περιστατικό είναι πολλαπλά επιζήμιο για την Κύπρο, δεδομένου ότι τέτοιες ειδήσεις κυκλοφορούν σε χρόνο ρεκόρ στον ευρωπαϊκό χώρο και αποτελούν κλασική δυσφήμιση της χώρας και της κυβέρνησης. Δεν πρέπει να υποτιμούμε το γεγονός ότι πολλοί στην ΕΕ εδώ και μήνες είχαν διερωτηθεί τι ακριβώς γίνεται με την οργάνωση της Κυπριακής Προεδρίας και τώρα, στο άκουσμα των ειδήσεων για τις πρακτικές Μολέσκη, νιώθουν να επιβεβαιώνονται. Ότι δηλαδή η Κύπρος ταλαιπωρείται από πρόσωπα με ελάχιστη αξιοπιστία και γνώση των ευρωπαϊκών υποθέσεων, γιατί ενώ αναλαμβάνουν και συντονιστικό ρόλο, αναλώνουν όλο το χρόνο τους σε άλλου είδους ασχολίες.
Οι αποκαλύψεις γύρω από τις πρακτικές Μολέσκη μπορεί όμως να γίνουν και μια καλή αφορμή για να ανατρέψουμε όλο αυτό το ακατανόητο σχήμα που έχει στηθεί για να υλοποιήσει την Προεδρία. Έχω την πεποίθηση ότι ο Πρόεδρος θα πρέπει να στραφεί επειγόντως σε πρόσωπα με βαθιά διπλωματική εμπειρία γύρω από τα ευρωπαϊκά δρώμενα, για να στελεχώσει άμεσα τον επικουρικό μηχανισμό της Προεδρίας κατά τρόπο που να ενισχύει τον κατεξοχήν αρμόδιο φορέα, που δεν μπορεί να είναι άλλος από το υπουργείο Εξωτερικών. Μια τέτοια αποφασιστική κίνηση συνεπάγεται μια αυστηρά αξιοκρατική επιλογή σε πρόσωπα, ανεξάρτητα από κομματικές και ιδεολογικές προτιμήσεις.
Οι αυθαιρεσίες Μολέσκη βρήκαν πρόσφορο έδαφος και στο γεγονός ότι εδώ και 7 χρόνια, δεν έχει βρεθεί ακόμα εκείνος ο εκτελεστικός φορέας που θα μπορεί να επιτυγχάνει αποτελεσματικό και οριζόντιο συντονισμό μεταξύ των Υπουργείων στα στρατηγικά και τεχνικά ζητήματα που σχετίζονται με τη συμμετοχή μας στην ΕΕ. Δεν μπορεί να υπάρξει, λόγω συνταγματικών και άλλων κωλυμάτων, ένας υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και μια δομή που να στηρίζει από την Κύπρο την Μόνιμη Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες που από μόνη της είναι μια μίνι – κυβέρνηση. Καιρός λοιπόν να δούμε σε βάθος το ζήτημα, να το δούμε θεσμικά πώς επιλύεται, ώστε ο χρόνος που μεσολαβεί να μας επιτρέψει να στραφούμε στην οργάνωση μιας επιτυχούς Προεδρίας.
