Η διάσκεψη τύπου του Δ. Χριστόφια για το κυπριακό δεν προσέφερε κάτι καινούριο στην κοινή γνώμη. Επαναλήψεις, αναλύσεις του ποδαριού, χωρίς τίποτε σημαντικό για το μέλλον. Για τον Δ. Χριστόφια τα πάντα μένουν ακίνητα αφού η Τουρκία δεν θέλει να κάνει τίποτε στο κυπριακό. Αν είναι έτσι τότε γιατί έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος; Αν είναι έτσι γιατί κάνει συνομιλίες με την τ/κ πλευρά;
Με μια φράση του ο Δ. Χριστόφιας πέταξε το μπαλάκι έξω από το γήπεδο. Έτσι κατά τον Χριστόφια «είναι άδικο και επιζήμιο για τις προσπάθειες μας, όταν δυνάμεις στην ελληνοκυπριακή πλευρά επιρρίπτουν ευθύνη για τη μη επίτευξη λύσης στη δική μας πλευρά».
Υπάρχει μια παρεξήγηση σε αυτή τη συζήτηση: η Τουρκία έχει τις δικές της ευθύνες αλλά ο εκάστοτε ηγέτης της ε/κ πλευράς έχει την ευθύνη να διαρρήξει το αδιέξοδο, να αξιοποιήσει το διεθνή παράγοντα και να φέρει το κυπριακό ένα βήμα πιο κοντά στην επίλυση. Αν έχει δίκιο ο Χριστόφιας τότε γιατί κάνουμε προεδρικές εκλογές;
Κάθε προσεκτικός παρατηρητής της συνέντευξης φτάνει εύκολα στο συμπέρασμα ότι ο Χριστόφιας δεν έχει τίποτε να προτείνει για το μέλλον. Κατά τη γνώμη μου, τρεις λόγοι εξηγούν τα πιο πάνω:
-
Ο Δ. Χριστόφιας στερείται πραγματικής αντίληψης για τις διεθνείς σχέσεις. Δεν μελετά σε βάθος τα νέα γεωπολιτικά δεδομένα. Τις νέες συμμαχίες που δημιουργούνται. Με ερασιτεχνισμούς, με προχειρότητες, με αναλύσεις εκτός τόπου και χρόνου πλάθει μια εικονική πραγματικότητα για να υπηρετήσει τους καθαρά προσωπικούς του στόχους όπως η επανεκλογή του στην προεδρία για δεύτερη θητεία. Αλλάζει διαρκώς χειρισμούς, παραπέμπει τις συνομιλίες σε βάθος χρόνου και στην ουσία θέλει να αγοράζει χρόνο για να πετύχει την επανεκλογή του στην προεδρία.
-
Επέλεξε ο ίδιος μια αδύναμη διαπραγματευτική ομάδα, για να μπορεί πιο εύκολα να παίρνει τα πράγματα όπως προβλέπουν τα προσωπικά του σενάρια και όχι όπως απαιτεί η πραγματική προώθηση του μεγάλου στόχου της επίλυσης.
-
Ο πρόεδρος Χριστόφιας ζήτησε όπως «ο διεθνής παράγοντας, ιδιαίτερα ο ΟΗΕ και η Ευρωπαϊκή Ένωση, δεν πρέπει να ξεγελιούνται από θεωρητικές διακηρύξεις και διαβεβαιώσεις. Η Τουρκία πρέπει να κριθεί από τις πράξεις της στην Κύπρο». Θυμίζω ότι μόλις πριν λίγο καιρό ΓΓ του ΟΗΕ επαίνεσε στην ουσία την Τουρκία αφού εξέφρασε τις ευχαριστίες του προς τις εγγυήτριες δυνάμεις για τη συμβολή τους στις συνομιλίες. Τι έκανε ο Χριστόφιας για να μην «ξεγελαστεί» ο ΟΗΕ ή η ΕΕ; Γιατί δεν έπεισε τον ΓΓ του ΟΗΕ πριν ένα μήνα; Πώς εξηγεί την αδυναμία του να πείσει τον ΟΗΕ για πράγματα που εκείνος θεωρεί τόσο απλά;
Θέλω να σημειώσω τα εξής: Ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπαν κι Μουν στην τελευταία έκθεσή του υποστήριξε ότι «δεν μπορούμε να αντέξουμε ατέρμονες συνομιλίες για χάρη των συνομιλιών». Η θέση αυτή του ΓΓ του ΟΗΕ δεν απαντήθηκε από τον Δ. Χριστόφια. Για μένα ένα είναι βέβαιο: Οι ερασιτεχνικοί και προσωποπαγείς χειρισμοί του οδηγούν το κυπριακό στην οπισθοδρόμηση.
