Τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης Δ. Χριστόφια – ΑΚΕΛ θα πρέπει να προβληματίσουν τον κάθε Κύπριο πολίτη. Στα 2 χρόνια της διακυβέρνησής της, μια κυβέρνηση που εξελέγη ως «φιλολαϊκή» και «δίκαιη», σήμερα κρίνεται με βάση τα αποτελέσματά της. Ο οικονομικός απολογισμός της είναι, κατά την άποψή μου, θλιβερός:
(α) Εκτόξευση των χρεών και των ελλειμμάτων του δημοσίου
(β) Διπλασιασμός της ανεργίας
(γ) Καμία σαφής προοπτική ανάκαμψης
Θεωρώ ότι έφθασε η ώρα να λεχθούν ορισμένα πράγματα με καθαρή φωνή. Η ραχοκοκαλιά της κυπριακής οικονομίας και η όλη παραγωγική διαδικασία στηρίζονται στις χιλιάδες μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις στην Κύπρο. Εκατοντάδες επιχειρηματίες και χιλιάδες εργαζόμενοι που απασχολούνται στον ιδιωτικό τομέα, διεξάγουν καθημερινό αγώνα εν μέσω συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης, για να παραμείνουν οι μονάδες τους δραστηριοποιημένες, να συγκρατήσουν την οικονομία, να καλύψουν τα ελλείματα στην παραγωγικότητα και στην ανάπτυξη, να διατηρήσουν την απασχόληση. Η κρίση έχει δημιουργήσει μια νέα κοινή συνείδηση ανάμεσα στους εργαζομένους γιατί όταν δεν υπάρχει ανάπτυξη, όλοι είναι ζημιωμένοι.
Οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις στην Κύπρο είναι εκτεθειμένες στον διεθνή ανταγωνισμό και το ρίσκο. Τα απανωτά πλήγματα της οικονομικής κρίσης έχουν οδηγήσει πολλούς να προσφύγουν στο δανεισμό και την υπερχρέωση, αναμένοντας την ανάκαμψη που, όμως, εξ αιτίας κυβερνητικών επιλογών φαίνεται ότι θα αργήσει. Οι επιχειρήσεις σήμερα, αντιμετωπίζουν μείωση πωλήσεων, υψηλά επιτόκια σε σύγκριση με την υπόλοιπη Ευρωζώνη, την αυξημένη φορολογία στα καύσιμα κι όλους τους έμμεσους φόρους.
Η λογική της κυβέρνησης να επιτίθεται φορολογικά στους παραγωγικούς κλάδους δεν είναι μόνο ζημιογόνα για την οικονομία και την ανάπτυξη. Η δήθεν φιλολαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του ΑΚΕΛ έχει ως τελικό αποδέκτη, τον μικρομεσαίο εργαζόμενο και εργοδοτούμενο γιατί σπρώχνει τις επιχειρήσεις σε αναγκαστικές απολύσεις και επιβαρύνει εν τέλει και τα δημόσια βοηθήματα ανεργίας. Και πάλι είναι ο φορολογούμενος που την πληρώνει.
Αυτή είναι μια διαδικασία ντόμινο που συνεπάγεται σοβαρές συνέπειες για όσους τομείς παράγουν με όρους ανταγωνιστικούς. Η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ την εφαρμόζει, είτε ως συμμέτοχος είτε ως θεατής, διατεινόμενη ότι είναι φιλολαϊκή, γιατί δεν τολμά να αναλάβει τη δική της ακέραιη ευθύνη:
Να σταματήσει τις σπατάλες συντήρησης ζημιογόνων ημικρατικών οργανισμών και συμβουλίων,
Να εφαρμόσει σταδιακά τομές στη δημόσια διοίκηση με κριτήριο την παραγωγικότητα και
Να κάνει μια ειλικρινή εξήγηση με τις συντεχνίες του δημοσίου τομέα για τους μισθούς και τα ωφελήματα.
Η λανθασμένη προσέγγιση της κυβέρνησης έχει τώρα μια νέα έκφραση: την αύξηση του εταιρικού φόρου. Είναι παραπλανητικό να ισχυρίζεται το ΑΚΕΛ ότι πρόκειται για ελαφρά επιβάρυνση της τάξης του 1%. Στα οικονομικά σημαντικότατο ρόλο διαδραματίζει η ψυχολογία που δημιουργείται και ειδικότερα ο κλονισμός της εμπιστοσύνης επιχειρηματικού κοινού και των επενδυτών. Η ανάγνωση που κάνουν είναι εντελώς διαφορετική: Αν αυξηθεί 1% δεν αποκλείεται αύριο ή μεθαύριο να αυξηθεί και 2 και 3%.
Ο ΔΗΣΥ είναι στο χώρο της αντιπολίτευσης. Έχει δώσει όμως τη δυνατότητα στην κυβέρνηση, με τις δικές του προτάσεις να διαμορφωθεί μια ευρεία συναίνεση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις για να αντιμετωπιστεί από κοινού η οικονομική κρίση. Καλούμε την κυβέρνηση έστω και τώρα, να ακούσει τον ΔΗΣΥ για να διασφαλίσουμε την έγκαιρη ανάκαμψη και το μέλλον της οικονομίας μας, με το σύνολο των εργαζομένων της, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα.
