Τριανταέξι ολόκληρα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τη μαύρη επέτειο της 20ής Ιουλίου 1974, όταν οι ορδές του Αττίλα, με το πρόσχημα του προδοτικού πραξικοπήματος, εισέβαλαν στην πατρίδα μας με σκοπό την υλοποίηση των επεκτατικών σχεδίων της Τουρκίας σε βάρος της Κύπρου.
Οι πληγές στο μοιρασμένο μας νησί εξακολουθούν να βαθαίνουν, προκαλώντας περισσότερο πόνο στους πρόσφυγες που δεν μπορούν να επιστρέψουν στις πατρογονικές τους εστίες, στους εγκλωβισμένους που ακόμη υποφέρουν καρτερικά την καταπίεση του Τούρκου κατακτητή και στους συγγενείς των αγνοουμένων που ζουν το δράμα της αναμονής για τη διακρίβωση της τύχης των αγαπημένων τους προσώπων.
Πρωταρχικό χρέος όλων είναι η απόδοση της οφειλόμενης τιμής στους ηρωικούς μαχητές, Κύπριους και Ελλαδίτες, που θυσιάστηκαν υπερασπιζόμενοι την πατρίδα, στους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες, μαζί με την υπόσχεση ότι δεν θα υποστείλουμε σε καμιά περίπτωση το λάβαρο του αγώνα, αλλά θα συνεχίσουμε μέχρι την τελική δικαίωση. Ο στόχος για μια ειρηνική λύση που να επανενώνει την Κύπρο σε συνθήκες ασφάλειας και με προοπτική ευημερίας και προκοπής όλων των κατοίκων της θα πρέπει μέσα από ένα συντονισμένο αγώνα να στεφθεί με επιτυχία.
Οι ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας είναι ιστορικές. Χρειάζεται μια ολοκληρωμένη στρατηγική εκ μέρους της δικής μας πλευράς για να είναι δυνατή η επίτευξη ουσιαστικής προόδου στις απ΄ ευθείας συνομιλίες του Προέδρου της Δημοκρατίας με τον κατοχικό ηγέτη, υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι θα υποκύψουμε στις απαράδεκτες αξιώσεις της Τουρκίας, αλλά με σθένος και αποφασιστικότητα, έχοντας ως κύριο συμπαραστάτη την Ελλάδα και κατ΄ επέκταση την Ευρωπαϊκή Ένωση, στην οποία είμαστε ισότιμο μέλος, θα διεκδικήσουμε εκείνη τη λύση που θα διασφαλίζει την ειρηνική συμβίωση όλων των νόμιμων κατοίκων του νησιού σε συνθήκες ευημερίας και ασφάλειας.
Το εθνικό χρέος έναντι των νεκρών της τουρκικής εισβολής, μας επιβάλλει τη συνέχιση του αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός ενώνει τη φωνή του με όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου και καταδικάζει για άλλη μια φορά τη συνέχιση της κατοχής και τη διαίρεση της πατρίδας μας. Επαναβεβαιώνει τη διακηρυγμένη πολιτική του για εθνική ενότητα, σύμπνοια και ομοψυχία. Η Κύπρος πρέπει να απαλλαγεί από το κατοχικό συρματόπλεγμα και επανενωμένη να ευημερήσει και πάλι μέσα σε συνθήκες μόνιμης ασφάλειας στους κόλπους της ευρωπαϊκής οικογένειας.
