Χθεσινό δελτίο τύπου της ΝΕΔΗΣΥ:
Παρακολουθούμε με απογοήτευση την κυβέρνηση, να ανοίγει ακόμη ένα μέτωπο αντιπαράθεσης, αυτή τη φορά με τον Πρόεδρο της μεγαλύτερης πολιτικής δύναμης στον χώρο της Ε.Ε., του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, κ. Βίλφρεντ Μαρτένς.
Ως γνωστόν, ο πρόεδρος του ΕΛΚ σε συγχαρητήρια επιστολή προς τον πρόεδρο του ΔΗΣΥ Νίκο Αναστασιάδη, αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι: ”Παρά το ότι η Ευρώπη έχει περιθωριοποιηθεί τα τελευταία τρία χρόνια από τον νυν Κύπριο Πρόεδρο, η νίκη του ΔΗΣΥ θα είναι η απαρχή του τέλους για την αριστερή, ευρωφοβική διακυβέρνησή του”.
Αντί το κυβερνών κόμμα να προβεί σε ενδοσκόπηση των δικών του πολιτικών και θέσεων, που οδήγησαν τον πρόεδρο της μεγαλύτερης πολιτικής ομάδας της Ε.Ε. να χαρακτηρίζει την διακυβέρνηση Δημήτρη Χριστόφια οπισθοδρομική και ευρωφοβική, επέλεξε διά μέσου του αναπληρωτή κυβερνητικού εκπροσώπου το δρόμο της στείρας αντιπαράθεσης. Σήμερα που οι κυβερνώντες ενοχλούνται από την ευρωφοβική εικόνα που εκπέμπουν, οφείλουν να αναλογιστούν ποια ήταν η δική τους στάση σε μια σειρά ζητημάτων όπως, η ένταξη μας στην Ευρωζώνη, το θέμα του Συνεταιρισμού Για Την Ειρήνη, την Ευρωπαϊκή Συνθήκη της Λισαβόνας και της Μπολώνιας, τη στάση της κυβέρνησης έναντι του δικτάτορα Καντάφι, της επιστροφής των προσφύγων στην Νότια Οσετία και τόσα άλλα. Εάν ο αναπληρωτής κυβερνητικός εκπρόσωπος, είναι αυτά που εννοεί όταν ομιλεί περί «τιτάνιας προσπάθειας στον ευρωπαϊκό χώρο», τότε οφείλει να κατανοήσει γιατί και η κυβέρνηση του χαρακτηρίζεται ως ευρωφοβική.
Πέρα όμως από αυτή την «δημιουργική παρουσία» της κυβέρνησης στον ευρωπαϊκό χώρο, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι επίσημες θέσεις του ΑΚΕΛ και της Νεολαίας του ΕΔΟΝ, όπως αυτές καταγράφονται στην επίσημη ιστοσελίδα της ΕΔΟΝ (https://www.edon.org.cy/i-diki-mas-antilipsi/european-union/i-diki-mas-antilipsi-ee/). Με μια απλή περιήγηση στην ιστοσελίδα της ΕΔΟΝ, ο καθένας μπορεί να δει την Ευρωπαϊκή Ένωση να χαρακτηρίζεται ως «ιμπεριαλιστικό και νεοφιλελεύθερο κέντρο» και την στρατηγική της Λισαβόνας ως «πυξίδα της Ε.Ε. για αντιλαϊκή δράση» ενώ λίγο πιο κάτω μπορούμε να θαυμάσουμε την άποψη ότι η Ε.Ε., όχι μόνο υποφέρει από δημοκρατικό έλλειμμα αλλά μάλιστα ότι αυτό αποτελεί ένα εγγενές χαρακτηριστικό της και όχι μια απλή αδυναμία. Υπάρχουν επίσης αναφορές για αντιλαϊκές οδηγίες, για εκκόλαψη ακραίων κινημάτων, για εκ Βρυξελλών εκπορευόμενες οδηγίες που περιορίζουν την κοινωνική πολιτική κλπ. Εάν αυτό το κόμμα και κατ’ επέκταση και η κυβέρνηση που στηρίζει, δεν είναι τουλάχιστο ευρωφοβική, τότε πραγματικά διερωτόμαστε ποιος μπορεί να είναι.
