του Τάσου Μητσόπουλου
|
Διαβάζω από την ειδησεογραφία: “Κούβα: Κατάργηση πάνω από 500.000 θέσεων στο δημόσιο μέχρι τον Μάρτιο του 2011 στο πλαίσιο μιας διαδικασίας εξορθολογισμού της οικονομίας προκειμένου να αυξηθεί η παραγωγικότητα, προχωρά η κουβανική κυβέρνηση.” Αυτά λοιπόν εξαγγέλλει ο Κουβανός ηγέτης, εκεί που πιστεύαμε με περηφάνια πως η Κύπρος, μαζί με την Κούβα, συγκαταλέγεται στις τελευταίες χώρες του κόσμου που υπεραμύνονται του υπαρκτού σοσιαλισμού. Ο σύντροφος Κάστρο «ξεπουλά» τις αρχές του για μια χούφτα δολάρια στοχεύοντας πια ανοιχτά στη συρρίκνωση του υπερτροφικού και αντιπαραγωγικού δημόσιου τομέα. Εξαγγέλλοντας νέες ευκαιρίες για επιχειρηματική δράση των Κουβανών πολιτών. Εμείς όμως εδώ παραμένουμε σταθεροί φυλάγοντας τις σοσιαλιστικές «Θερμοπύλες»! Δε θα μου έκανε μάλιστα καθόλου εντύπωση αν ο σύντροφος Χριστόφιας και η κυβέρνησή του προσφέρονταν να προσλάβουμε στο κυπριακό δημόσιο τους 500.000 απολυμένους Κουβανούς δημοσίους υπαλλήλους σε μια γνήσια έκφραση σοσιαλιστικής – διεθνιστικής αλληλεγγύης.
Πέρα όπως από την πλάκα, η περίπτωση της Κούβας και η απόφαση για δραστικές περικοπές στο μέγεθος της δυσκίνητης κρατικής μηχανής, αποτελεί μια πολύ αξιοπρόσεκτη περίπτωση. Γίνεται πια σαφές ότι ακόμη και στο τελευταίο αυτό προπύργιο του υπαρκτού σοσιαλισμού, οι διαχειριστές της εξουσίας, κατανοούν την αδήριτη ανάγκη ριζοσπαστικών αλλαγών στον τρόπο λειτουργίας του κράτους προκειμένου αυτό να γίνει πιο παραγωγικό, ευκίνητο και αποτελεσματικό και να αποκτήσουν οι πολίτες περισσότερη ελευθερία και οικονομικές επιλογές. Ακόμη και ο σύντροφος Κάστρο φαίνεται να ομολογεί, εμμέσως πλην σαφώς, τη χρεοκοπία ενός ολόκληρου μοντέλου κοινωνικής και οικονομικής οργάνωσης που είχε στο κέντρο του το κράτος. Το μεγάλο ερώτημα είναι πότε οι δικοί μας εγχώριοι και αμετανόητοι θαυμαστές ενός συστήματος που αποδεικνύει καθημερινά στην πράξη τα μεγάλα ελλείμματα ελευθερίας και αποτελεσματικότητας, θα συνειδητοποιήσουν ότι έχουμε φτάσει σε οριακό σημείο. Ότι η οικονομία μας θα καρκινοβατεί και η ανταγωνιστικότητά μας θα κατρακυλάει όσο επιμένουμε σε θεραπείες ασπιρίνης και αρνούμαστε να προχωρήσουμε σε δραστικές αποφάσεις. Αυτή την αδυναμία συνεκτίμησης των σοβαρών κινδύνων και απειλών για το μέλλον της κυπριακής οικονομίας, αποδεικνύει μεταξύ άλλων ο τρόπος διαχείρισης του τεράστιου προβλήματος που δημιουργήθηκε στους δύο κρατικούς μας αερομεταφορείς, η ευκολία με την οποία κάθε φορά η κυβέρνηση σπεύδει να εξαγγείλει περικοπές σε κατεξοχήν αναπτυξιακές δαπάνες, όπως είναι οι δαπάνες για την έρευνα και την καινοτομία και η σπουδή της να αυξήσει τη φορολογία των πιο παραγωγικών κλάδων όπως είναι οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η παγκόσμια οικονομική κρίση ανέδειξε ως καίριο αίτημα της εποχής μας, τη σημασία νοικοκυρέματος και εξορθολογισμού του κράτους. Αποτοξίνωσης από τον κρατικό γιγαντισμό. Το ζητούμενο λοιπόν είναι να προχωρήσουμε εδώ και τώρα, χωρίς περαιτέρω αναστολές και χρονοτριβή, στις αναγκαίες τομές και μεταρρυθμίσεις. Σε αντίθετη περίπτωση θα κληθούμε να πληρώσουμε το τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος μιας θεραπείας σοκ, που δεν θα αποτελεί επιλογή δική μας αλλά επιλογή και συνταγή άλλων.
|
|||||
 |
|||||
