του Αβέρωφ Νεοφύτου
Το ΑΚΕΛ εξανίσταται στο άκουσμα της άποψης ότι δεν είναι καιρός για κρατικοδίαιτα Μέγαρα Πολιτισμού που θα επιβαρύνουν αρχικά το δημόσιο χρέος με ποσό πέραν των 100εκ. ευρώ (με τις πιο συντηρητικές προβλέψεις) και αργότερα με ετήσια κρατική ενίσχυση που με αμφισβητούμενες μελέτες οι ίδιοι οι ιθύνοντες του Ιδρύματος Πολιτισμού υπολόγισαν σε 4εκ. ευρώ ετησίως.
Αν το ΑΚΕΛ ήθελε να φτιάξει το Μέγαρο Πολιτισμού, θα μπορούσε να το υλοποιήσει όταν κυβερνούσε. Διερωτόμαστε μάλιστα αφού οι προσφορές έχουν προκηρυχθεί εδώ και καιρό, γιατί η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ περιέλαβε μόνο 3εκ. ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό του 2013 (άρθρο 200817-04352), το οποίο φυσικά δεν αρκεί ούτε για την προκαταβολή που θα δοθεί στον εργολάβο (που θα είναι της τάξης των 10εκ. ευρώ).
Είναι προφανές ότι το ΑΚΕΛ είχε εγκαταλείψει το έργο και τώρα προσπαθεί να φορτώσει τις δικές του ευθύνες στην επόμενη κυβέρνηση.
Εμείς είμαστε ειλικρινείς με τον κόσμο. Υπό τις παρούσες συνθήκες το Μέγαρο Πολιτισμού δεν μπορεί να υλοποιηθεί με την συνηθισμένη μέθοδο προώθησης έργων.
Εφόσον όμως αποδειχθεί ότι ένα σχετικά μικρότερο έργο θα ήταν οικονομικά βιώσιμο, τότε αυτό θα μπορούσε να προωθηθεί ως Σύμπραξη Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και τα σχέδια που έχουν ήδη ετοιμαστεί, όπως έγινε και με τους δύο αερολιμένες Λάρνακας και Πάφου.
Αυτό φυσικά δεν μπορεί να γίνει εάν πρώτα δεν ολοκληρωθεί το σχετικό νομοθετικό πλαίσιο, για έργα σύμπραξης δημοσίου και ιδιωτικού τομέα Σε κάθε περίπτωση, δική μας εισήγηση προς την κυβέρνηση θα είναι ότι εάν τελικά το έργο θα γίνει με τη μέθοδο του ΣΔΙΤ , δεν μπορεί να προωθηθεί από το Ίδρυμα Πολιτισμού το οποίο δεν έχει την τεχνογνωσία εφαρμογής τέτοιων μεθόδων και συνεπώς δεν μπορεί πλέον να επιβαρύνει τον κρατικό προϋπολογισμό.
Όσον αφορά την απώλεια κονδυλίων της ΕΕ για τις οποίες ανησυχεί το ΑΚΕΛ εάν δεν γίνει το έργο, παραπέμπουμε στις διαβεβαιώσεις που μας έδινε το Γραφείο Προγραμματισμού όταν κυβέρνηση ήταν το ΑΚΕΛ. Ότι δηλαδή ο συγκεκριμένος άξονας συγχρηματοδοτούμενων έργων είναι σαφώς υπερδεσμευμένος και ότι εάν το έργο υλοποιηθεί, απλώς τα άλλα έργα του ίδιου άξονα θα λάβουν συγχρηματοδότηση σε χαμηλότερο ποσοστό.
