του Ιωνά Νικολάου
Η λέξη «ενότητα» βρίσκεται υπό διαπόμπευση. Πρωταγωνιστής ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο οποίος αντί να εργάζεται για τη διασφάλισή της, διαρκώς τη ναρκοθετεί. Ανέξοδα από την ημέρα της εκλογής του επαναλαμβάνει εκκλήσεις για ενότητα. Όμως μεταξύ των όσων λέει και των όσων πράττει, τόσο ο ίδιος όσο και το ΑΚΕΛ, υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα.
Ευθύνη για την ενότητα φέρουμε βεβαίως όλοι οι συμμετέχοντες στο πολιτικό γίγνεσθαι, πρώτιστα όμως ο εκάστοτε επικεφαλής της πολιτείας, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας οφείλει να δείχνει το δρόμο. Ετούτη την ώρα πρέπει να κάνουμε την αναγκαία αυτοκριτική – κυβέρνηση και κόμματα – και να συνειδητοποιήσουμε ότι οι λέξεις κλειδιά για την ενότητα είναι η προδιαβούλευση, ο αλληλοσεβασμός και η συνεννόηση.
Είναι γεγονός ότι οι κυβερνώντες μέσα από τη μέχρι σήμερα στάση τους φαίνεται να έχουν μια παράξενη αντίληψη της ενότητας. Αντί να την επιδιώκουν δια της οδού της συνεννόησης, του διαλόγου και του συντονισμού, έχουν την απαίτηση τα κόμματα να χειροκροτούν και να ακολουθούν τις δικές τους προειλημμένες αποφάσεις. Ακόμα, συνήθη τακτική τους αποτελεί η δαιμονοποίηση κάθε κριτικής στάσης. Εξαπολύουν βαριούς χαρακτηρισμούς σε όποιον ασκεί κριτική αποδίδοντάς του αλλότρια κίνητρα. Μας είπαν ότι η κριτική που ασκείται στον Πρόεδρο Χριστόφια «διευκολύνει τον εχθρό», ότι «η κριτική μας αθωώνει την Τουρκία», αλλά και ότι ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ είναι «πλασιέ της πρότασης Νταβούτογλου». Δεν είναι όμως μέσα από χαρακτηρισμούς και ύβρεις που θα επιτευχθεί η ενότητα, αλλά μέσα από την ανοχή στην αντίθετη άποψη και τη συζήτηση κάθε γόνιμης πρότασης. Η μηδενική ανοχή στην πολιτική κριτική δεν οδηγεί πουθενά, αντιθέτως οδηγεί στην αντιπαράθεση και στην περιχαράκωση των πολιτικών δυνάμεων.
Είναι ξεκάθαρο ότι για να βαδίσουμε σε κοινή πορεία για τα εθνικά μας ζητήματα, χρειάζεται η συναπόφαση ενός σαφούς προσανατολισμού. Άνευ αυτού, η κυβέρνηση θα ολιγωρεί, θα αμφιταλαντεύεται και θα παραμένει μετέωρη. Ακόμα και όταν προβαίνει σε συγκεκριμένες ενέργειες, η αβεβαιότητα της κατεύθυνσης στην οποία θέλει να προχωρήσει θα έχει ως αποτέλεσμα ημίμετρα, αναποφασιστικότητα και την έλλειψη βούλησης για αποφασιστικά βήματα.
Χάνεται, όμως, το δάσος που είναι η πορεία λύσης του Κυπριακού για το δέντρο που αντιστοιχεί στις μικροκομματικές σκοπιμότητες. Θέλουν να αγνοούν ότι δεν μπορούμε να προωθήσουμε αποτελεσματικά το Κυπριακό, εφόσον στο εσωτερικό μέτωπο επικρατεί κλίμα έντονης αντιπαράθεσης. Η εσωστρέφεια αποδοκιμάζεται από την κοινή γνώμη που δεν παραμένει έρμαιο σε μια κατευθυνόμενη ενημέρωση. Στο ευρωπαϊκό περιβάλλον δεν γίνεται ανεκτό να προπηλακίζονται οι πολιτικοί αντίπαλοι και να ενοχοποιούνται οι διαφωνούντες. Οι νέες ευρωπαϊκές αντιλήψεις βοηθούν τον λαό να αντιληφθεί (και ήδη αντιλήφθηκε) ότι κάποιοι επιχειρούν αντιπερισπασμό, εις βάρος των εθνικών συμφερόντων και της συναίνεσης. Ο λαός αντιλήφθηκε ότι «η κρίση ανοχής» στο εσωτερικό πολιτικό μέτωπο, που καλλιεργείται από τους κυβερνώντες, δεν οδηγεί πουθενά και ότι πλήττει καίρια τα εθνικά συμφέροντα του.
