του Γιώργου Παναγιώτου
Η δημιουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων στη Κύπρο είχε προς στιγμή δώσει μια νότα ελπίδας για την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Κύπρο αλλά και για την έρευνα. Πιστέψαμε προς στιγμή, με νεανική αφέλεια, ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε περιφερειακό κέντρο μόρφωσης αφού η δημιουργία των ιδιωτικών πανεπιστημίων σήμανε και τη δημιουργία υγιούς ανταγωνισμού οδηγώντας στη βελτίωση των ιδρυμάτων τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είτε αυτά ήταν ιδιωτικά είτε όχι, ενώ παράλληλα έδινε και την ευκαιρία σε περισσότερους νέους να σπουδάσουν στον τόπο τους και σε περισσότερους ξένους να φοιτήσουν στην Κύπρο. Δυστυχώς όμως οι ξεπερασμένες αντιλήψεις της Ακελικής κυβέρνησης και του Ακελικού υπουργού Παιδείας, σε συνδυασμό με την πάγια αντίθεση τους στην δημιουργία ιδ. πανεπιστημίων φράζουν το δρόμο προς την υλοποίηση αυτού του στόχου.
Από την αρχή, η Φ.Π.Κ ΠΡΩΤΟΠΟΡΙΑ πρότεινε την προώθηση και ψήφιση του νομοσχεδίου για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, έτσι ώστε να μπορεί να υπάρχει ουσιαστικός έλεγχος του επιπέδου των προγραμμάτων που προσφέρουν τα ιδρύματα αυτά. Πρότεινε επίσης τη συνεχή και αυστηρή αξιολόγηση των ιδρυμάτων αυτών με βάση το επίπεδο των κτηριακών εγκαταστάσεων και του εξοπλισμού, το πρόγραμμα και το επίπεδο σπουδών, το επίπεδο και την πείρα του ακαδημαϊκού προσωπικού, το επίπεδο των φοιτητών, το οποίο μπορεί να εξασφαλιστεί μέσω των κριτηρίων εισδοχής στα πανεπιστήμια αυτά και το επίπεδο των ερευνητικών προγραμμάτων. Εισηγήθηκε ακόμα την αναγκαιότητα αναβάθμισης του θεσμού εκπροσώπησης των φοιτητών, η οποία θα πρέπει να είναι τουλάχιστον ανάλογη με την εκπροσώπηση των φοιτητών του Πανεπιστημίου Κύπρου. Με αυτό τον τρόπο θα κατοχυρώνεται το δικαίωμα των φοιτητών να έχουν λόγο στα κέντρα λήψεως αποφάσεων.
Όμως, ‘Φωνή βοώντος εν τη ερήμω’, αφού η αριστερή κυβέρνηση της Κύπρου έχει θέση ως στόχο να δαιμονοποιηθούν τα ιδ. πανεπιστήμια ούτως ώστε να δικαιωθεί για την αντίθεση της στη δημιουργία τους.
Το νέο νομοσχέδιο που εγκρίθηκε από τη βουλή, έστω και με καθυστέρηση τριών χρόνων λόγω των ερασιτεχνικών χειρισμών του υπουργού Παιδείας και τουυ του, πολύ σωστά διασφαλίζει το γεγονός ότι οι φοιτητές θα μπορούν να ξέρουν από τη πρώτη μέρα φοίτησης τους μέχρι την τελευταία τι θα πρέπει να πληρώσουν, αλλά σε καμία των περιπτώσεων δεν διασφαλίζει οποιαδήποτε μείωση στα δίδακτρα, που παραμένουν πολύ ψιλά.
Είναι εδώ που η κυβέρνηση θα πρέπει να επέμβει δυναμικά, να έρθει σε διάλογο με τους ιδιοκτήτες αυτών των πανεπιστήμιων και να ακολουθηθούν παραδείγματα άλλων ευρωπαϊκών χωρών ούτως ώστε να είναι τα δίδακτρα σε λογικά πλαίσια. Η καραμέλα της οικονομικής κρίσης πρέπει επιτέλους να σταματήσει να χρησιμοποιείται αφού είναι γνωστό ότι χωρίς επένδυση δεν γίνεται ανάπτυξη, και χωρίς ανάπτυξη η χώρα είναι καταδικασμένη.
Και επειδή κάποιοι είδη προτρέχουν και κάνουν αναφορές στην πρόσφατη απόφαση των Αγγλικών πανεπιστημίων για αύξηση στα δίδακτρα δίνοντας μια ιδεολογική χροιά στο όλο θέμα θέλω να είμαι αρκετά κατηγορηματικός. Το θέμα αυτό δεν είναι ούτε ιδεολογικό ούτε πολιτικό, είναι καθαρά θέμα οικονομικό. Και αν εμείς πρέπει να διδαχτούμε κάτι από αυτή την ιστορία είναι το γεγονός ότι σύμφωνα με μελέτες ο κάθε κοινοτικός φοιτητής στοίχιζε 18 χιλιάδες λίρες στο Αγγλικό πανεπιστήμιο. Από τις 18, πλήρωνε μόλις 3, διότι η κυβέρνηση χορηγούσε τις 15. Ακόμα λοιπόν και τώρα με την αύξηση τον διδάκτρων στην Αγγλία από 3 σε 7 ή 8 χιλιάδες λίρες η κυβέρνηση θα συνεχίσει να επιχορηγεί γύρω στις 10 χιλιάδες λίρες για κάθε φοιτητή.
Επομένως, αν και δεν έχουμε το εκτόπισμα της Μεγάλης Βρετανίας, πρέπει η κυβέρνηση μας, να κάνει κάποια βήματα προς αυτή την κατεύθυνση και να συμβάλει ουσιαστικά στη μείωση των διδάκτρων στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Οι τρόποι και τα παραδείγματα υπάρχουν, οι παρωχημένες ιδεολογικές αντιλήψεις όμως της κυβερνούσας αριστεράς αφήνουν εκτεθειμένους χιλιάδες φοιτητές που δεν μπορούν να επωμιστούν το δυσβάστακτο οικονομικό κόστος να σπουδάσουν σε αυτά τα πανεπιστήμια, αφήνουν εκτεθειμένους όμως και εμάς τους ονειροπόλους που κάποτε πιστέψαμε ότι θα μπορούσαμε να γίνουμε περιφερειακό κέντρο μόρφωσης. Βέβαια εκείνη που μένει ανεπανόρθωτα εκτεθειμένη είναι η ίδια η ΠΑΙΔΕΙΑ.
Κάποτε, ο υπουργός Παιδείας είχε πει και δημόσια ότι το να γίνουμε περιφερειακό κέντρο μόρφωσης είναι όνειρο θερινής νυκτός. Τέτοιοι άνθρωποι χωρίς όραμα, καλύτερα να πηγαίνουν σπίτι τους. Η νεολαία δεν τους θέλει. Εξάλλου ο υπουργός Παιδείας σε όλες τις δημοσκοπήσεις δημοτικότητας είναι μακράν τελευταίος. Τυχαίο; Δεν νομίζω!
