του Νίκου Τορναρίτη
Πριν 20 χρόνια περίπου αναλάμβανε τα ηνία της διακυβέρνησης του τόπου ο τότε Πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού Γλαύκος Κληρίδης. Η δεκαετία Κληρίδη υπήρξε η πλέον καθοριστική για να σφραγίσει η Κύπρος τη σύγχρονη ευρωπαϊκή της ταυτότητα. Η ιστορία καταγράφει τις διπλωματικές επιτυχίες – τη μία μετά την άλλη – από τη γνωμοδότηση το 1993 έως την ευόδωση της πλήρους ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ κατά τη σύνοδο της Κοπεγχάγης το 2002.
Με αυτή την κορυφαία επιδίωξη και κατάκτηση δεν είναι τυχαίο ότι κατά τη δεκαετία Κληρίδη σημειώθηκε μια γενικότερη πρόοδος στον Κυπριακό Ελληνισμό: η στενή συνεργασία με την Ελλάδα, η ραγδαία και εξωστρεφής οικονομική ανάπτυξη, η κοινωνική συνοχή, η εσωτερική ηρεμία και ωριμότητα, γενικά η αυτοπεποίθηση του λαού μας.
Στα χρόνια που πέρασαν από τότε, έχουν μεσολαβήσει πολλά γεγονότα και υπήρξε εναλλαγή πολλών πρωταγωνιστών. Πιο έντονο και χαρακτηριστικό έως τις μέρες μας, είναι σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η οικονομική κρίση και οι συνέπειές της σε κάθε χώρα, σε κάθε περιοχή, στον καθένα μας.
Αντικρίζω την Κυπριακή Προεδρία ως μια δυνατή ευκαιρία για να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας και να επαναπροσδιορίσουμε το μέλλον μας. Ο φυσικός χώρος ανάπτυξης της Κύπρου είναι η μεγάλη μας ευρωπαϊκή οικογένεια. Στα 8 σχεδόν χρόνια που μεσολάβησαν από την ένταξη μας δεν βρήκαμε ένα συντεταγμένο τρόπο να αξιοποιούμε πλήρως τη συμμετοχή μας στην ΕΕ. Σήμερα, υπό το βάρος της οικονομικής κρίσης, όλοι αντιλαμβανόμαστε πόσο σημαντικό ήταν και παραμένει να εξελισσόμαστε και να βελτιωνόμαστε με τους ρυθμούς που επιβάλλει η ευρωπαϊκή εποχή, και πόσο επιζήμιο είναι να κλεινόμαστε στον εαυτό μας ή να προσποιούμαστε ότι τα ξέρουμε όλα και δεν χρειαζόμαστε κανένα!
Βλέπω την πρόκληση της Κυπριακής Προεδρίας ως ευκαιρία για την αναβάθμιση του δημοσίου διαλόγου ώστε οι πανευρωπαϊκές πολιτικές αναζητήσεις να έχουν πραγματικό αντίκτυπο στην κυπριακή κοινωνία. Πρέπει να αφήσουμε κατά μέρος άσχετες και ετεροχρονισμένες συζητήσεις. Να αναζητήσουμε με τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΕΕ την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητάς μας, τη βελτίωση των υποδομών και των δημοσίων υπηρεσιών μας, την ανάπτυξη των νέων τεχνολογιών, την επένδυση στην εκπαίδευση, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Συνειδητοποιούμε ότι μόνο μαζί – όλοι στην ΕΕ – μπορούμε, αν δουλέψουμε σκληρά, να βγούμε νικητές από την οικονομική κρίση και να υπερασπιστούμε το ευρωπαϊκό μοντέλο ευημερίας.
Οι λύσεις δεν είναι εύκολες. Στην ΕΕ όμως μπορούμε να μάθουμε από τους καλύτερούς μας, όπως μπορούμε να δώσουμε στους εταίρους μας, από τις δικές μας καλές πρακτικές.
Για έξι μήνες η Κύπρος θα δοκιμαστεί κατά πόσο μπορεί να είναι ένας αποτελεσματικός και έγκυρος διαμεσολαβητής, ικανός να βοηθά για να προχωρά το ευρωπαϊκό τρένο μπροστά. Μερικές εκατοντάδες στελέχη της κρατικής μηχανής θα αναλάβουν κρίσιμο ρόλο του προεδρεύοντα των επιτροπών του Συμβουλίου. Αυτό το εξάμηνο είναι μια χωρίς προηγούμενο ευκαιρία για αναβάθμιση του προσωπικού της δημόσιας διοίκησής μας στην προσπάθεια να εκσυγχρονιστεί και να γίνει πιο παραγωγική προς όφελος των πολιτών.
Η Κύπρος μπορεί να κερδίσει το στοίχημα της Προεδρίας. Μπορεί αν όλες οι πολιτικές δυνάμεις στηρίξουν χωρίς δεύτερη σκέψη την εθνική αυτή προσπάθεια. Η Κύπρος μπορεί, έστω για αυτή τη φορά, αν αξιοποιήσει το ανθρώπινο δυναμικό της. Αν του επιτρέψει να αποκτήσει νέες δεξιότητές και να απελευθερώσει όσες διαθέτει…
