του Νίκου Τορναρίτη
Η αντίδραση του προέδρου Χριστόφια στο πόρισμα Πολυβίου είναι μια βαθιά διχαστική πράξη. Δείχνει ξεκάθαρα ότι αντί να διαλέξει το δρόμο της αυτοκριτικής, επέλεξε το μόνο πράγμα που έμαθε στην πολιτική του σταδιοδρομία: να περιχαρακωθεί στο κόμμα του και να υψώσει τείχη γύρω του για να σωθεί πολιτικά. Τα γεγονότα καταδεικνύουν πόσο τραγικά λανθασμένη είναι η αντίληψή του για την κοινωνία που τάχθηκε να υπηρετήσει. Αντί να δει κατάματα το μέγεθος της τραγωδίας και τις ευθύνες που τον βαραίνουν, θεσμικές, προσωπικές, έμμεσες και άμεσες, κρύφτηκε σε κομματικές συγκεντρώσεις και μετά στο σπίτι του για να συνεδριάσει με τους υπουργούς του.
Είναι πεποίθησή μου ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας είχε πλήθος από επιλογές για να αναμετρηθεί με τα όσα ακολούθησαν την τραγωδία της 11ης Ιουλίου. Μια δική του κίνηση θάρρους και ειλικρίνειας θα μπορούσε να τον ανυψώσει στα μάτια της κοινωνίας. Δυστυχώς δεν έκανε το παραμικρό προς αυτή την κατεύθυνση. Αντίθετα, καθημερινά από τότε κρύβεται και ακολουθεί μια μοιραία πορεία για τον ίδιο και το κόμμα του. Ο Χριστόφιας και το ΑΚΕΛ νόμιζαν ότι σιγά – σιγά το θέμα θα φύγει από το προσκήνιο, θα ξεχαστεί, θα μπει στη ρουτίνα. Στις 3 Οκτωβρίου ο Χριστόφιας έφθασε στο σημείο να ρίξει στο πυρ το εξώτερον το αποτέλεσμα μιας εν δυνάμει δικαστικής απόφασης, το πόρισμα Πόλυ Πολυβίου, το πόρισμα μιας επιτροπής που ο ίδιος διόρισε να επιτελέσει το συνταγματικά κατοχυρωμένο έργο της ανεξάρτητης έρευνας για τα αίτια και τις ευθύνες της τραγωδίας. Καταρράκωσε τους θεσμούς και πίστεψε ότι μπορεί να απαντήσει σε μια ολόκληρη κοινωνία με μια συγκέντρωση οπαδών του σε κομματικό σωματείο.
Μου είναι αδιανόητο να κατανοήσω την πορεία καταστροφής που έχει πάρει ο πρόεδρος Χριστόφιας. Είναι φανερό ότι δεν έχει ούτε το κύρος, ούτε την ικανότητα να κυβερνήσει μια πολιτεία. Όμως οι δικές του επιλογές δεν πρέπει να προκαλέσουν άλλη ζημιά στον τόπο. Βλέπω μπροστά μας πολλά ανοιχτά μέτωπα και διερωτώμαι με ποιο τρόπο θα τα χειριστούμε, έχοντας στο τιμόνι ανθρώπους που προτάσσουν το στενό κομματικό συμφέρον, από το συμφέρον και τη θέληση των πολλών. Σκέφτονται μόνο την προσωπική τους πολιτική επιβίωση και κλείνουν τα μάτια μπροστά στις συγκλονιστικές διαπιστώσεις της τραγωδίας στο Μαρί: ότι στα δυόμιση χρόνια της αναβλητικότητας και των ερασιτεχνισμών Χριστόφια μπορούσε χίλιες φορές να αποτραπεί.
Σήμερα μας μιλούν για πολιτικό πραξικόπημα και έχουν δίκαιο! Αυτή την στιγμή ο κύριος Χριστόφιας και η ηγεσία του ΑΚΕΛ αρνούνται την λαική ετυμηγορία, αρνούνται την προσφυγή στις κάλπες ρίχνουν στον καλάθο τον αχρήστων τους θεσμούς και γυρίζουν την πλάτη στους πολίτες και τα μεγάλα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Κύπρος. Αυτή η συμπεριφορά πραγματικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως πολιτικό πραξικόπημα…
