του Νίκου Τορναρίτη
Η πολιτική εκτός από ουσία είναι και μάχη εντυπώσεων και δυστυχώς, ο πρόεδρος Χριστόφιας έχασε μια ακόμα μάχη εντυπώσεων. Ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπα κι Μουν πρότεινε συνάντηση με τους δύο ηγέτες στις πρώτες 15 μέρες του Νοεμβρίου και ο Δ. Χριστόφιας απάντησε ότι δεν μπορεί γιατί θα πάει στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ και θα έρθει ο Σύρος πρόεδρος στη Λευκωσία. Δυστυχώς αυτά τα πρωτοφανή τα είπε δημόσια ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Στεφάνου.
Για λόγους ακατανόητους για μένα ο πρόεδρος Χριστόφιας χειρίστηκε την πρόταση του ΓΓ του ΟΗΕ με τον πιο ερασιτεχνικό τρόπο. Δεν ζητάς από τον ΓΓ του ΟΗΕ να προσαρμόσει το πρόγραμμά του στις δικές σου ανάγκες ή σκοπιμότητες. Όλοι γνωρίζουμε ότι ο ΓΓ του ΟΗΕ έχει παγκόσμιες ευθύνες και δεν είναι εύκολο να προσαρμόσει το πρόγραμμά του στα προσχήματα που είπε δημόσια ο κ. Στεφάνου. Τι εμπόδιζε τον πρόεδρο Χριστόφια να συμφωνήσει σε συνάντηση για παράδειγμα αμέσως μετά η Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ στις Βρυξέλλες;
Κατά την άποψή μου, η συνάντηση έπρεπε να είχε καθοριστεί σε διαβούλευση με τον ΟΗΕ στο τηλεφώνημα Χριστόφια με τον ΓΓ του ΟΗΕ για να μη σέρνεται στο χρόνο. Από τη στιγμή που ο Έρογλου κατάλαβε τους δισταγμούς του Χριστόφια, έσπευσε να πει δημόσια «δέχθηκα τηλεφώνημα από τον ΓΓ και αποδέχθηκα συνάντηση μαζί του». Έτσι ο ένας εμφανίστηκε πρόθυμος και ο άλλος απρόθυμος. Επιθυμώ να υπογραμμίσω ότι στο κυπριακό τα τεχνάσματα που για δυόμισι χρόνια εφαρμόζει ο πρόεδρος Χριστόφιας στις συνομιλίες, όχι μόνο δεν έφεραν πρόοδο αλλά διατρέχουμε τον πραγματικό κίνδυνο ο ΓΓ του ΟΗΕ στην επόμενη έκθεσή του για το κυπριακό να του αποδώσει ευθύνες για το σημερινό αδιέξοδο.
Κατά την άποψη μου, η στάση του προέδρου θα έπρεπε να ήταν εντελώς διαφορετική: απαντάς θετικά στην πρόταση του ΓΓ του ΟΗΕ, του οργανισμού που για δεκαετίες επιβλέπει τις διαπραγματεύσεις στο κυπριακό και πηγαίνεις εκεί με αυτοπεποίθηση, είσαι σε θέση σε κάθε βήμα να υπερασπιστείς τις απόψεις σου, να διαπραγματευτείς, να δώσεις ώθηση στις συνομιλίες, να φέρεις την λύση πιο κοντά. Η «τριμερής» συνάντηση στη Νέα Υόρκη, εκτιμώ, ότι θα γίνει. Προς τι λοιπόν τα τεχνάσματα;
Πιστεύω ότι χρειαζόμαστε πολιτικές που θα υπερασπίζονται με θάρρος και αυτοπεποίθηση το κυπριακό. Μπήκαμε στην ΕΕ για να ισχυροποιήσουμε τη θέση μας στο διεθνές σύστημα, να αποκτήσουμε νέα ερείσματα και όχι να φοβόμαστε τη σκιά μας. Είναι καιρός να θέσουμε υπόψη της ΕΕ και του ΟΗΕ συγκεκριμένα αιτήματα, να ζητήσουμε την αλληλεγγύη τους με έργα και όχι να καθόμαστε σε κάποιο γραφείο και να στέλλουμε επιστολές. Η ΕΕ με την υιοθέτηση της Συνθήκες της Λισσαβόνας αποκτά νέες δυνατότητες στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, άρα πρώτοι εμείς να ζητήσουμε να διαδραματίσει έναν πιο ενεργητικό ρόλο στην προσπάθεια για επίλυση. Αν θέλουμε, μπορούμε να ενεργοποιήσουμε τον ΟΗΕ και την ΕΕ να εργαστούν από κοινού για να δώσουμε ώθηση στις προσπάθειες για την επίλυση.
