του Θανάση Τσώκου
Κάθε φορά που μεγάλα εθνικά θέματα αποτελούσαν αντικείμενο μικροπολιτικής ή αντικείμενο πολιτικής σύγκρουσης (πραγματικής ή πλασματικής) των ηγετών μας ή τρόπο αθέμιτου πλουτισμού τους, το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό για τον τόπο και την κοινωνία. Ένας δε από τους λόγους των πολλών παθών μας ως κράτος, αλλά και ως έθνος ευρύτερα, ήταν ακριβώς η ανοχή της κοινωνίας μας σε τέτοιου είδους μεθοδεύσεις και μεθόδους.
Κατά τη διάρκεια αυτού του προεκλογικού αγώνα, αλλά και πιο πριν, γίναμε μάρτυρες της ελαφρότητας με την οποία υποψήφιοι προσεγγίζουν τα μεγάλα εθνικά μας θέματα όπως αυτό του φυσικού αερίου. Ο αγωγός να περάσει από την Τουρκία, να κάνουμε δώρο ένα από τα «οικόπεδα» μας στην Ελλάδα, να το πουλήσουμε τώρα πριν ακόμη το βρούμε, να είναι ατμομηχανή, μοχλός και κίνητρο της λύσης του κυπριακού, να το συνεκμεταλλευτούμε με τους Τουρκοκύπριους, να πληρώνουμε ποσοστά από τα κέρδη στους Τουρκοκύπριους και άλλα τέτοια, έχουν δει το φως της δημοσιότητας και έχουν λεχθεί κατά την προεκλογική περίοδο.
Είναι καιρός λοιπόν να αντιληφθούμε, ότι τα εθνικά θέματα επιβάλλουν την χάραξη συγκροτημένης και ολοκληρωμένης, βραχυπρόθεσμης, μεσοπρόθεσμης και μακροπρόθεσμης εθνικής πολιτικής. Το ίδιο θα πρέπει να πράξουμε και με το θέμα του φυσικού αερίου, το οποίο αποτελεί εθνικό πλούτο και όχι ιδιωτική περιουσία των πολιτικών. Αυτοί που μας επιβουλεύονται για παράδειγμα, που για την κατάλυση του κράτους μας εργάζονται εργολαβικά από το 1959 (πριν από την ανακήρυξη του), έγκαιρα από το 2004, είχαν προνοήσει να αποκτήσουν κυριαρχία και δικαιώματα επί του φυσικού πλούτου της Κύπρου οι Βρετανοί, μέσα από το Σχέδιο Ανάν. Κάτι που ευτυχώς δεν πέτυχαν. Πονηρό είναι επίσης και το πρόσφατο δημοσίευμα του έγκυρου περιοδικού Economist, στο οποίο εκτιμάται, «ότι η Κύπρος θα πιεστεί από τους πιστωτές της να κατασκευάσει αγωγό διοχέτευσης του φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας για την πιο γρήγορη αξιοποίηση του».
Όπως όλα τα εθνικά θέματα έτσι και το θέμα του φυσικού αερίου, θα πρέπει να το διαχειριστούμε συλλογικά και υπεύθυνα μέσα από τη χάραξη μιας ενιαίας εθνικής ενεργειακής πολιτικής ως αποτέλεσμα μιας Εθνικής Συμφωνίας. Με γνώμονα πάντοτε το εθνικό και κοινωνικό καλό. Θα πρέπει επίσης, να θωρακίσουμε την αποκλειστική οικονομική ζώνη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μόνο μέσα από την ενίσχυση και αναβάθμιση της Εθνικής Φρουράς, την αναβάθμιση της στρατιωτικής μας διπλωματίας, αλλά και τη δημιουργία περιφερειακών και ευρύτερων συνεργασιών και συμμαχιών. Δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας, ότι η Τουρκία σε κάποιες των περιπτώσεων είναι απρόβλεπτη στις αντιδράσεις και συμπεριφορές της. Όσο λιγότερα δημοσιοποιούνται λοιπόν τόσο το καλύτερο. Το 1974 ολόκληρη η τουριστική βιομηχανία της χώρας μας, που οικοδομήθηκε με κόπο και μόχθο, πηγή τεράστιου πλούτου για την εποχή εκείνη, καταστράφηκε σε μια μέρα με την τουρκική εισβολή, που κανείς δεν περίμενε αλλά και δεν προετοιμαζόταν. Αλλά έγινε…
Η μικροπολιτική προεκλογική εκμετάλλευση του κεφαλαιώδους ενεργειακού θέματος, δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνει δεκτή από την κοινωνία μας. Όπως επίσης δεν πρέπει να γίνουν δεκτά λάθη και παραλήψεις στον τομέα της διαχείρισης, του τόσο ουσιαστικού για την ανάπτυξη της οικονομίας μας κεφαλαίου της ενέργειας από κανένα κυβερνώντα. Το κεφάλαιο της ενέργειας, αποτελεί πρόκληση και ευκαιρία. Συνάμα όμως, αποτελεί και κίνδυνο για την εθνική μας ασφάλεια αν δεν το διαχειριστούμε με σύνεση και σωφροσύνη. Ευχή όλων μας θα πρέπει να είναι να μην παραμείνει ένα «παράλογο όνειρο» όπως το θεωρεί ο Τούρκος πρωθυπουργός, αλλά ένα όνειρο ζωής για την Κύπρο και τον λαό της.
