του Θανάση Τσώκου
Έχει λήξει η προθεσμία εγγραφής στους εκλογικούς καταλόγους των βουλευτικών εκλογών του Μαΐου και είκοσι χιλιάδες νέοι, ηλικίας 18 μέχρι 31 χρονών, επέλεξαν συνειδητά να απέχουν από την εκλογική διαδικασία. Να γυρίσουν την πλάτη στον κομματισμό. Παρ’ όλη την προσπάθεια και τις πιέσεις των κομμάτων για την εγγραφή τους.
Το ποσοστό αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος, αλλά κύρια των πολιτικών ηγεσιών και του κομματισμού θα αυξηθεί, τόσο με την αποχή την ημέρα των εκλογών όσο και με τη «λευκή συμμετοχή». Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι ελάχιστοι είναι και οι νέοι που μετέχουν πλέον σε προεκλογικές συγκεντρώσεις κομμάτων.
Αν υπολογίσει κανείς ότι οι είκοσι χιλιάδες νέοι ψηφοφόροι θα είχαν το δικαίωμα κατά μέσο όρο, να «ρίξουν» από τρεις σταυρούς προτίμησης ο κάθε ένας στα ψηφοδέλτια των κομμάτων της επιλογής τους, αντιλαμβανόμαστε ότι οι εξήντα χιλιάδες σταυροί προτίμησης τους, θα έκαναν τη διαφορά. Μια ανατροπή στους πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων, αλλά και στην ίδια την εκλογή βουλευτών. Θα έστελναν ένα ηχηρό μήνυμα για την αρρωστημένη αρχομανία και τα παρακμιακά πολιτικά φαινόμενα στον τόπο. Όμως με την αποχή, η νεανική συνιστώσα θα είναι αποδυναμωμένη στην εκλογική διαδικασία.
Όμως η νεολαία μας δεν είναι αδιάφορη. Απλά, έχει μπουχτίσει από μια μεγάλη μερίδα παρακμιακών πολιτικών, αλλά και πολιτικών ηγεσιών που δεν ανταποκρίνονται πλέον στις προσδοκίες και ανησυχίες τους. Από αυτούς, οι οποίοι αδυνατούν να λάβουν τα μηνύματα των καιρών. Αποστρέφεται την στείρα αντιπαράθεση και τον ξύλινο λόγο. Τους φαμφαρόνους πολιτικούς και τα «πολιτικά πιράνχας». Την σταδιακή εδραίωση της φαυλότητας. Ζητούμενο πλέον για τους νέους και την κοινωνία είναι η επαναφορά της ηθικής στην πολιτική. Ένα νέο αξιακό πλαίσιο, μέσα στο οποίο θα λειτουργήσουν τα κόμματα και οι πολιτικοί. Ζητούμενο είναι πλέον και οι εμπνευσμένοι ηγέτες, που θα καθοδηγήσουν τον λαό και θα περάσουν μπροστά για νέους κοινωνικούς αγώνες και τολμηρές ρίξεις. Με ξεκάθαρους στόχους και με πολιτικές που επίκεντρο θα έχουν τον άνθρωπο. Με πρωταρχική έγνοια όχι τον πλουτισμό, αλλά την άρση των συσσωρευμένων αδιεξόδων της κοινωνίας.
Όπως εύστοχα ανέφερε ο Κ. Καραμανλής, «Αν οι θεσμοί αποτελούν τον σκελετό της δημοκρατίας, τα κόμματα, αποτελούν τη σάρκα και το αίμα της. Σε αυτά ενσωματώνεται και μέσω αυτών εκφράζεται ο λαός. Συνεπώς μέσα από αυτά, κατοχυρώνεται η ελευθερία». Άρα το ζητούμενο σε μια κοινωνία, δεν είναι η αποχή, αλλά η συμμετοχική δράση. Μόνο έτσι θα επιτύχουμε την άρση των αδιεξόδων. Δημιουργώντας ρήγμα, στο πολιτικό και κοινωνικό κατεστημένο.
Η πρόκληση είναι ξεκάθαρη. Ανοικτά κόμματα που να ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας, με άψογες δημοκρατικές διαδικασίες, ανοικτά στους πολίτες, με στελεχιακό δυναμικό με «λευκό πολιτικό μητρώο» που να το χαρακτηρίζει η εντιμότητα, η ανιδιοτέλεια, η επάρκεια και η διεισδυτικότητα στην νεολαία, με ξεκάθαρη πολιτική για όλα όσα απασχολούν τους πολίτες, με πατριωτικές θέσεις και φιλοπατρία. Η συλλογική αμφισβήτηση των κομμάτων μέσα από την αποχή θα οξύνει τα κοινωνικά αδιέξοδα και θα αυξήσει την ήδη συσσωρευμένη κοινωνική οργή με απρόβλεπτες επιπτώσεις και συνέπειες σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας.
