του Θανάση Τσώκου
Η τελευταία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτελεί αρνητική εξέλιξη για την δική μας πλευρά. Οι αρνητικές συνέπειες της πρωτόγνωρης αυτής απόφασης, με καθαρά πολιτικές σκοπιμότητες από πλευράς του ΕΔΑΔ είναι τεράστιες.
Ερωτηματικά αφήνει επίσης και η χρονική στιγμή της έκδοσης της απόφασής αυτής, που θα μπορούσε να εκληφθεί και ως μια άγαρμπη παρέμβαση στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στον τόπο. Την απόφαση στην υπόθεση Όραμς, που αποτελούσε αχτίδα φωτός για το περιουσιακό και τον προσφυγικό κόσμο, ακολούθησε η τελευταία απογοητευτική απόφαση σκοπιμοτήτων του ΕΔΑΔ, η οποία ουσιαστικά, θέτει τον προσφυγικό κόσμο σε μεγάλη περιπέτεια και βασανιστικά διλήμματα. Το χειρότερο δε, είναι ότι η νομική αυτή απόφαση, με καθαρά πολιτικές προεκτάσεις δεν εφεσιβάλλεται.
Μετά λοιπόν και από την απόφασή αυτή του ΕΔΑΔ, αλλά και τα νέα δεδομένα στην τουρκοκυπριακή κοινότητα και στα κατεχόμενα, επιβάλλεται όσο πότε άλλοτε, εθνική συνεννόηση στο Κυπριακό. Μια πάγια απαίτηση του λαού μας. Συνεννόηση, που θα έπρεπε να είχε επιτευχθεί μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων του τόπου, αμέσως μετά την εισβολή του 1974. Αν όχι και από το 1960. Καθημερινά, τα δεδομένα στο εθνικό μας θέμα, αλλάζουν σε βάρος της δικής μας πλευράς. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος της διολίσθησης, αρκεί να συνειδητοποιήσει ότι 90.000 Τουρκοκύπριοι κατέχουν την υπηκοότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι δηλαδή ευρωπαίοι πολίτες. Πέραν των 170 εκ. ευρώ, ξοδεύονται ετησίως από το κράτος για τους Τουρκοκύπριους. Χωρίς οι ίδιοι να συνεισφέρουν, ούτε ένα ευρώ στον κρατικό προϋπολογισμό. Βάρος, το οποίο αποκλειστικά επωμίζονται οι Ελληνοκύπριοι, μεσούσης της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Τα κατεχόμενα και η γραμμή κατάπαυσης του πυρός, αποτελούν σημείο εισόδου εκατοντάδων λαθρομεταναστών βάσει σχεδίου της Άγκυρας για δημογραφική αλλοίωση των κατεχόμενων αλλά και των ελεύθερων περιοχών, την ίδια ώρα που ο πληθυσμός των κατεχόμενων ανέρχεται στις 450.000 από τις οποίες οι 350.000 είναι έποικοι. Στόχος δε της Άγκυρας είναι να τον αυξήσει εξελικτικά στο ένα εκατομμύριο. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει επίσης το γεγονός, ότι η Τουρκία, έχει πείσει τη διεθνή κοινότητα για τις καλές της προθέσεις, αλλά και την ετοιμότητα της για λύση του κυπριακού προβλήματος. Εμπόδιο του οποίου παραμένουν, όπως διατείνεται, οι βολεμένοι εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης Ελληνοκύπριοι. Το χειρότερο όμως και πιο επικίνδυνο, είναι ότι η διχοτόμηση, έχει εμπεδωθεί στην συνείδηση μεγάλης μερίδας των Ελληνοκυπρίων.
Επιβάλλεται λοιπόν, η σύγκληση του Εθνικού Συμβουλίου για εξέταση των νέων δεδομένων όπως αυτά διαμορφώνονται. Επιβάλλεται, η καθοδήγηση του κόσμου στο πώς θα πρέπει να λειτουργήσει με βάση τα νέα δεδομένα. Επιβάλλεται η Εθνική Συνεννόηση.
Αποτελεί καθήκον και υποχρέωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Δημήτρη Χριστόφια, η επίτευξη της εθνικής συνεννόησης. Κάτι, που μπορεί να επιτευχθεί μόνο, μέσα από έναν ειλικρινή, συνεχή διάλογο και διαβούλευση και όχι εκ των υστέρων ενημέρωση του πολιτικού κόσμου, για τις θέσεις και προθέσεις του. Θα ήταν σφάλμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, να θεωρήσει ότι η σοβαρή και υπεύθυνη στάση του Δημοκρατικού Συναγερμού και του προέδρου του Νίκου Αναστασιάδη, ισοδυναμεί με ανοικτή επιταγή στους χειρισμούς του στο Κυπριακό. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός, έχει την πολιτική βούληση και τόλμη να συνδράμει σε πολιτικές που θα οδηγήσουν στην επανένωση. Με βάση και τις ομόφωνες αποφάσεις των συλλογικών του οργάνων στο Κυπριακό. Όμως είναι σαφές, ότι δεν θα αχθεί από κανένα στο να υποστηρίξει σχέδιο λύσης, που θα οδηγηθεί σε νέα απόρριψη από τους Ελληνοκυπρίους, μόνο με την λογική, ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θέλει λύση. Άρα θα συμπορευθεί αβασάνιστα με την κυβέρνηση. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός δεν είναι δεδομένος για κανένα.
Τέλος, θα πρέπει να γίνει από όλους αντιληπτό, ότι δεν μπορεί κανείς, και ειδικά όσοι στηρίζουν την πολιτική τους επιβίωση στα εύηχα συνθήματα, να χαϊδεύει πλέον τα αυτιά του λαού και να του δίνει κούφιες ελπίδες. Όπως επίσης, δεν πρέπει να προκαλούν την κοινή γνώμη αυτοί που εργολαβικά προσπαθούν να μας πείσουν για τις «πραγματικές» προθέσεις της ειρηνόφιλης Τουρκίας στο Κυπριακό. Με πρόσφατο παράδειγμα, την συνέντευξη σκοπιμότητας σε Ελληνοκύπριους δημοσιογράφους, του κ. Ταγίπ Ερτογάν. Συνέντευξη, που απευθυνόταν μάλλον σε αφελείς, παρά στους Έλληνες της Κύπρου, οι οποίοι βιώνουν στο πετσί τους, τις συνέπειες της επεκτατικής, φασιστικής πολιτικής της Τουρκίας από το 1957.
Στην προσπάθεια επίτευξης εθνικής συνεννόησης, η αξιωματική αντιπολίτευση, ο Δημοκρατικός Συναγερμός, έχουν πολλά να προσφέρουν. Αυτό έγινε σαφές και στην τελευταία συνάντηση Αναστασιάδη-Χριστόφια στις 10 Μαρτίου 2010. Είναι έτοιμος όμως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, να αδράξει την ευκαιρία, να πορευτούμε όλοι ενωμένοι, με συλλογικότητα και καλή προετοιμασία, με στόχο την επίτευξη μιας δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής λύσης του Κυπριακού; Αυτό είναι κάτι που θα διαφανεί το επόμενο διάστημα.
