του Χριστόφορου Φωκαΐδη
H δημόσια συζήτηση γύρω από την αναγκαιότητα συμμετοχής της Κύπρου στον «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη» ανέδειξε για άλλη μια φορά το μέγεθος του ανορθολογισμού και του αναχρονισμού που χαρακτηρίζει τις προσεγγίσεις της κυβέρνησης Χριστόφια σε σχέση με την εξωτερική πολιτική.
Δεν μπορεί εν έτει 2011 να γίνεται συζήτηση με όρους ψυχρού πολέμου. Στην εξωτερική πολιτική δεν χωρούν ούτε ιδεολογικά δόγματα, ούτε συναισθηματισμοί. Αυτό που πρέπει να αποτελεί αποκλειστικό γνώμονα είναι το πώς υπηρετείται καλύτερα το εθνικό συμφέρον.
Τις τελευταίες μέρες το ΑΚΕΛ, στην προσπάθεια του να συσπειρώσει τους ψηφοφόρους του, αντί του ορθού λόγου προέταξε ένα τοξικό πολιτικό λόγο που παραπέμπει σε άλλες εποχές. Αντί ορθολογικών επιχειρημάτων και προτάσεων το ΑΚΕΛ επιστράτευσε αφορισμούς και μύθους που στρέφονται ενάντια σε κάθε λογική αλλά υπηρετούν το στόχο της δημιουργίας πόλωσης.
Είναι πραγματικά πρωτόγνωρο να μιλά το ΑΚΕΛ για συνταγματική εκτροπή. Αν υπάρχει εκτροπή, αυτή είναι πολιτική εκτροπή. Από πότε η θέληση και η προτροπή της πλειοψηφίας για μια πολιτική απόφαση συνιστά συνταγματική εκτροπή; Ούτε το ΑΚΕΛ, ούτε κανένα άλλο κόμμα μπορεί να αυτοαναγορεύεται ως αποκλειστικός ερμηνευτής του Συντάγματος.
Είναι προφανές όμως πως το ΑΚΕΛ επέλεξε συνειδητά να αλλάξει το πλαίσιο της συζήτησης για να ασχοληθεί με τη διαδικασία. Βλέπει εκτροπές, κρίσεις, μεταλλάξεις, παρασκήνια. Η ουσία παραμένει μια: To ΑΚΕΛ έχει μείνει μόνο να υπερασπίζεται μια θέση που έχει κριθεί από την ιστορία.
Όλοι μας καλούν να ενταχθούμε στο Συναιτερισμό για την Ειρήνη, στον οποίο συμμετέχει σήμερα και αυτή η Ρωσία, η παραδοσιακά ουδέτερη Ελβετία, όλες οι χώρες της Ευρωπαικής Ένωσης πλην της Κύπρου. Μας έχουν καλέσει να ενταχθούμε διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις, μας καλούν οι εταίροι μας στην Ε.Ε., μας καλεί το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο. Το ίδιο κάλεσμα απεύθυνε και η Κυπριακή Βουλή με την απόφαση της. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις αυτό υποστηρίζουν, το ίδιο και η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου, όπως καταγράφεται από τις δημοσκοπήσεις.
Το ΑΚΕΛ έχει εγκλωβιστεί σε μια στείρα άρνηση, προϊόν της ίδιας ανάλυσης που είχε όταν τασσόταν εναντίον της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε. αλλά και όταν ζητούσε αναβολή της ένταξη μας στην ΟΝΕ.
Επί της ουσίας δεν έχει δώσει ποτέ πειστικές απαντήσεις στα ακράδαντα επιχειρήματα που συνηγορούν αυτή τη στιγμή για άμεση υποβολή αίτησης για ένταξη στο Συναιτερισμό. Όπως δεν απάντησε ποτέ γιατί συνεχίζουμε να διευκολύνουμε την Τουρκία, η οποία απεύχεται σήμερα να προβούμε σε μια ανάλογη πράξη.
Είμαι σχεδόν βέβαιος πως το ΑΚΕΛ θα κάνει κάποια στιγμή την αυτοκριτική του γύρω απ’ αυτό το θέμα, όπως έπραξε και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όπως και τότε, δεν μπορεί να πάει κόντρα σ’ αυτό που ξεκάθαρα πλέον φαίνεται ότι επιθυμεί η κοινωνία. Η αυτοκριτική όμως του ΑΚΕΛ αφορά το ίδιο και τους ιστορικούς του μέλλοντος. Αυτό που αφορά τους πολίτες και αυτό που επιβάλλει το συμφέρον του τόπου είναι να ληφθούν οι σωστές αποφάσεις τώρα.
