του Χριστόφορου Φωκαΐδη
«Αν δεν επιθυμούν τη δική μας βοήθεια, ας το λύσουν μόνοι τους». Με αυτά τα λόγια και με προφανή διάθεση ειρωνείας, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ερντογάν έδινε το στίγμα της επικοινωνιακής στρατηγικής της Τουρκίας στο Κυπριακό μετά την εκλογή Έρογλου, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Αθήνα. Μιας επικοινωνιακής στρατηγικής που, βήμα με βήμα, οδηγεί στην πλήρη αποενοχοποίηση της Τουρκίας στα μάτια της ευρωπαϊκής και της διεθνούς κοινότητας.
Τι κι’ αν εδώ στην Κύπρο εξαπολύουμε μύδρους κατά της τουρκικής αδιαλλαξίας, τι κι’ αν συναγωνιζόμαστε ως προς το ποιος θα καταδικάσει πρώτος τις προκλητικές όντως δηλώσεις του Τούρκου πρωθυπουργού. Γεγονός παραμένει ένα: πως η τουρκική διπλωματία κερδίζει συνεχώς έδαφος διεθνώς έχοντας ανατρέψει σταδιακά το πολιτικό και ηθικό πλεονέκτημα που διατηρούσε από το 1974 η ελληνοκυπριακή πλευρά.
Δυστυχώς, η προεδρία Χριστόφια όχι μόνο δεν διαθέτει μια ολοκληρωμένη και συγκροτημένη στρατηγική που να δημιουργεί προϋποθέσεις πίεσης στην Τουρκία αλλά και βρισκόμενη διαρκώς σε αμυντική διάταξη, δεν μπορεί στοιχειωδώς να απαντήσει στις συνεχείς επικοινωνιακές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης Ερντογάν. Ο πρόεδρος Χριστόφιας εξάντλησε, δυστυχώς, το όποιο πολιτικό κεφάλαιο καβαλούσε με την ανάδειξη του στην προεδρία της Δημοκρατίας ως πρόεδρος λύσης, σε μια ιδεαλιστική προσέγγιση συντροφικής διπλωματίας με τον Ταλάτ. Τώρα, που στην ηγεσία των Τουρκοκυπρίων έχει αναδειχθεί ο Έρογλου, δείχνει να τα έχει πραγματικά χαμένα. Σε σημείο, που κι’ αυτός ο γνωστός για τις ακραίες του θέσεις Έρογλου, φαίνεται να το διασκεδάζει για την ώρα, με την αμηχανία της πλευράς μας στα δήθεν ανοίγματα και στις αισιόδοξες δηλώσεις του για λύση μέχρι το τέλος του χρόνου!
Μπορεί ο κόσμος να έχει κουραστεί πραγματικά και να αισθάνεται απογοητευμένος με την όλη αρνητική εξέλιξη των πραγμάτων στο Κυπριακό, βρισκόμαστε όμως ίσως στο παρά πέντε πριν το τέλος του παιγνιδιού. Η ένταξη μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση κατέστη δυνατή γιατί μέσα από μια συγκροτημένη και αξιόπιστη στρατηγική επί κυβέρνησης Κληρίδη, είχαμε πείσει τον διεθνή παράγοντα πως επιθυμούμε πραγματικά τη λύση του Κυπριακού. Σήμερα, είναι η Τουρκία, που μέσα από τη στρατηγική που εφαρμόζει η νέα κυβέρνηση Ερντογάν, βρίσκεται ένα βήμα προτού καταφέρει να αποδημήσει οριστικά το πλεονέκτημα που κερδίσαμε με την ένταξη και να ανοίξει το δρόμο για την ταϊβανοποίηση των κατεχομένων.
Η όλη επικοινωνιακή διαχείριση της πρόσφατης επίσκεψης του Τούρκου πρωθυπουργού στην Αθήνα και η προβολή της θέσης πως το Κυπριακό είναι θέμα των δύο κοινοτήτων στην Κύπρο για το οποίο «αν θέλουν οι δύο κοινότητες!» είμαστε έτοιμοι ως εγγυήτριες δυνάμεις, να βοηθήσουμε, τοποθετεί στρατηγικά την Τουρκία όχι ως μέρος του προβλήματος αλλά ως μέρος της λύσης του.
Με απλά λόγια η Τουρκία υιοθετώντας εκ τους ασφαλούς τις δικές μας θέσεις (κυπριακής ιδιοκτησίας λύση, εμπλοκή Ευρωπαϊκής Ένωσης στις διαπραγματεύσεις), οδηγεί την πλευρά μας σε αμηχανία μεγιστοποιώντας προς όφελος της τις θετικές εντυπώσεις προς τους τρίτους, ως η πλευρά που ενδιαφέρεται περισσότερο για λύση του προβλήματος.
Είναι γι’ αυτό που απαιτείται εδώ και τώρα αλλαγή πορείας. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός έχει καταθέσει ολοκληρωμένες προτάσεις στο Εθνικό Συμβούλιο. Προτάσεις που μπορούν να θέσουν ξανά την Τουρκία ενώπιον των ευθυνών της αξιοποιώντας τον προνομιακό μας χώρο της Ευρωπαικής Ένωσης αλλά και μέσα από στρατηγικές συμμαχίες που θα έπρεπε ήδη να είχαμε οικοδομήσει, προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα πλέγμα πιέσεων και κινήτρων για κάμψη της τουρκικής αδιαλλαξίας.
Είναι πραγματικά τραγικό ο θύτης να καλεί το θύμα να επιδείξει πολιτική βούληση προκειμένου να λυθεί το Κυπριακό. Ακόμα πιο τραγικό είναι, όμως, πως αυτή η θέση αρχίζει πλέον να αναγνωρίζεται από τον διεθνή παράγοντα ως στάση εποικοδομητική και να επιβραβεύεται με κινήσεις όπως η προώθηση του Κανονισμού για το Απευθείας Εμπόριο.
