του Χριστόφορου Φωκαΐδη
Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο τουρκοκύπριος ηγέτης άρχισαν να συζητούν το κεφάλαιο της οικονομίας. Ένα ιδιαίτερα σημαντικό κεφάλαιο το οποίο στο παρελθόν παρουσίαζε σοβαρά προβλήματα. Αυτή τη φορά τα πράγματα αρχίζουν με καλύτερους οιωνούς.
Ο κ. Χριστόφιας έχει σήμερα σαφώς πιο εύκολο έργο αφού για πρώτη φορά ελληνοκύπριος διαπραγματευτής έχει στα χέρια του το τεράστιο πλεονέκτημα του Ευρώ, του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Οι ενδείξεις που έχουμε από την λειτουργία των ομάδων εργασίας είναι ενθαρρυντικές. Το κοινοτικό κεκτημένο σε αυτό το κεφάλαιο είναι ισχυρό και δεν παρέχει την ευχέρεια στον κ. Ταλάτ να παίξει τα παιχνίδια των προκατόχων του.
Δεν υπάρχει δηλαδή σήμερα συζήτηση για το ποιο θα είναι το νόμισμα. Δεν μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση για την ευρύτητα των αρμοδιοτήτων της μίας Κεντρικής Τράπεζας. Δεν υπάρχει περιθώριο για τον τουρκοκύπριο ηγέτη να διεκδικήσει να παραμείνουν εκτός ελέγχου τα τουρκοκυπριακά τραπεζικά ιδρύματα. Οι αρμοδιότητες της Κεντρικής Τράπεζας, οι εξουσίες του υπουργείου Οικονομικών, η ενιαία αντιμετώπιση της κυπριακής οικονομίας, αποτελούν κοινό τόπο για μια χώρα που είναι μέλος της Ευρωζώνης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν αφήνει περιθώρια για ανάπτυξη δύο παράλληλων οικονομιών. Όλα αυτά σήμερα είναι δεδομένα. Μέχρι πρόσφατα δεν ήταν και αποτελούσαν μέρος σκληρής διαπραγμάτευσης.
Η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωζώνη παρέχει ταυτόχρονα το πλεονέκτημα στον κ. Χριστόφια να διαπραγματεύεται έχοντας πίσω του μια οικονομία η οποία παρά την κρίση έχει τα εφόδια να ανταπεξέλθει χάρη και στην οικονομική ασφάλεια και σταθερότητα του Ευρώ.
Δεν είναι μόνο, όμως, οι πολύ μεγαλύτερες συνέπειες που θα είχαμε στην οικονομία ευρύτερα και ιδιαίτερα στο τομέα της απασχόλησης. Είναι βέβαιο ότι η κρίση θα έπληττε με πολύ πιο μεγάλη ένταση τα χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα ενώ δεν θα υπήρχε η δυνατότητα να δοθούν εκείνα τα οικονομικά στηρίγματα για τα οποία η κυβέρνηση κομπάζει σήμερα ότι συνιστούν προϊόν της κοινωνικής της πολιτικής.
Τα αδιαμφισβήτητα αυτά γεγονότα καταδεικνύουν τη σοφία που περιείχε η θέση του Δημοκρατικού Συναγερμού, ο οποίος επέμενε και έκανε εφικτή ουσιαστικά, με την ψήφο του στη Βουλή, την ένταξη μας στην Ευρωζώνη. Το mea culpa του Προέδρου δεν αρκεί για να καλύψει την έλλειψη προνοητικότητας από πλευράς κυβέρνησης.
