του Χρύσανθου Χρυσάνθη
Η επίλυση του Κυπριακού αποτελεί τον κορυφαίο στόχο του λαού μας για σχεδόν τέσσερις δεκαετίες. Τρεις γενιές Κυπρίων καταβάλλουν συνεχείς προσπάθειες για να τερματίσουν την κατοχή και να αποκαταστήσουν την ακεραιότητα της πατρίδας μας. Είναι το μεγαλύτερο χρέος μας απέναντι σε όσους έδωσαν τη ζωή τους για την ελευθερία της Κύπρου και σε όσους υπέφεραν από τα δεινά της κυπριακής τραγωδίας. Δεν τιμά την πολιτική ζωή, ούτε ανταποκρίνεται στην εθνική μας ευθύνη, να σπαταλούμε όλη μας την ενέργεια στην καλλιέργεια μεταξύ μας του μίσους για όσα συνέβησαν στο παρελθόν. Κανείς από αυτούς που σήμερα παίζουν… σκληρό ροκ με τη διχόνοια δεν μπορεί να απαντήσει το απλό: Μήπως σήμερα τερματίστηκε η κατοχή; Μήπως σταμάτησε το τσιμέντωμα των ε/κ περιουσιών; Μήπως επέστρεψαν οι πρόσφυγες στα σπίτια τους; Μήπως έφυγαν οι έποικοι;
Ως παράταξη έχουμε μια ασυμβίβαστη θέση, η οποία αντανακλά τη θέληση όλων των πολιτών μας: Το μέλλον της Κύπρου δεν μπορεί να διασφαλιστεί χωρίς την επίλυση του Κυπριακού γιατί το πρόβλημα με την πάροδο του χρόνου γίνεται ασήκωτο βάρος για τη νέα γενιά, τα παιδιά μας. Η τουρκική κατοχή μας αποστερεί απίστευτα περισσότερες δυνατότητες για πρόοδο και ευημερία. Κατά την άποψή μου, ο μαξιμαλισμός, η καταφυγή στον ανέξοδο και αδιέξοδο καταγγελτικό λόγο, η καθήλωση στην απραξία και την ιδέα της διχοτόμησης είναι ισοδύναμη με τη συρρίκνωση του Κυπριακού Ελληνισμού και τις χαμένες πατρίδες.
Ο Νίκος Αναστασιάδης καλείται να αναλάβει την ηγεσία της Κύπρου έχοντας επίγνωση των δυσκολιών, αλλά και των εμπειριών που αποκτήθηκαν από τις προηγούμενες προσπάθειες επίλυσης. Η δέσμευσή του είναι πλήρης απέναντι στον κάθε πολίτη της Κύπρου. Η επίλυση του Κυπριακού στη βάση των ομοφώνως συμφωνηθέντων στο εθνικό Συμβούλιο είναι η εφικτή λύση. Το «καθαρό τραπέζι», η νεοφανής αυτή θέση του κυρίου Λιλλήκα, είναι μια ακραία εκδοχή λαϊκισμού που θα μας οδηγήσει αναπόφευκτα στα δύο κράτη. Οι δεσμεύσεις μας απέναντι στη διεθνή κοινότητα, από όλους τους προέδρους της Κύπρου, από την εποχή του Μακαρίου μέχρι σήμερα, παραμένουν. Ασφαλώς αλλαγές πρέπει να γίνουν για να διορθωθούν στρεβλώσεις, όπως π.χ. οι γενναίες παραχωρήσεις του Δημήτρη Χριστόφια, αλλά σε κάθε περίπτωση, παρθενογένεση στο Κυπριακό, μετά από 40 χρόνια, προφανώς δεν μπορεί να υπάρξει. Αλλιώς η αξιοπιστία του αγώνα της Κύπρου θα εξανεμιστεί.
Ωστόσο, η νέα προσπάθεια για την επίλυση χρειάζεται να περιλαμβάνει δύο κεντρικά στοιχεία για να πετύχει:
– Την ενεργό ανάμιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην ουσία του Κυπριακού και την εξασφάλιση ευρωπαϊκών εγγυήσεων στα ζητήματα της ασφάλειας, της οικονομικής βιωσιμότητας και της εσωτερικής οργάνωσης του κράτους.
– Την διασφάλιση του ελάχιστου κοινού παρονομαστή μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων προκειμένου οι αποφάσεις να είναι συλλογικές, όπως και οι ευθύνες να είναι ακέραιες. Ο λαός μας χρειάζεται να πορευθεί για να κάμψει την τουρκική αδιαλλαξία, χωρίς τις σειρήνες της διχόνοιας, όπως συνέβη στο παρελθόν.
Η μεγαλύτερη εμπειρία από το Κυπριακό είναι οι παρενέργειες που αφήνει η διχόνοια στο εσωτερικό μέτωπο. Δυστυχώς όλα αυτά κράτησαν πάρα πολύ. Ο λαϊκισμός και η πατριδοκαπηλία ροκανίζουν τον αγώνα μας. Όσοι εργάζονται με αυτό τον γνώμονα, το κάνουν μόνο για τις προσωπικές φιλοδοξίες τους.
Το νέο βάθρο του αγώνα μας είναι τα 8 χρόνια της συμμετοχής μας στην ΕΕ. Οι πρεσβευτές της διχόνοιας χρειάζεται να θυμηθούν προς στιγμήν ότι ο λαός μας ένιωσε τη δύναμη και την αυτοπεποίθησή του στα χρόνια της θητείας Κληρίδη, που όλοι μαζί – μαζί και η Ελλάδα – εργαστήκαμε για την επιτυχία της ένταξης. Τώρα είναι στο χέρι μας, με την ηγεσία του Νίκου Αναστασιάδη, να ανασυντάξουμε τις δυνάμεις μας, να δουλέψουμε στον ευρωπαϊκό χώρο και να κάνουμε την ΕΕ τον καθοριστικό παράγοντα για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο Κυπριακό. Έχουμε τη γνώση και τις εμπειρίες του παρελθόντος και μπορούμε να οδηγήσουμε την πατρίδα μας στον δρόμο της ελευθερίας. Μπορούμε να συντονίσουμε τις δυνάμεις όλων των παρατάξεων, ώστε να πείσουμε την Ευρώπη να είναι μαζί και δίπλα μας απέναντι στην Τουρκία, την κρίσιμη ώρα των διαπραγματεύσεων. Άλλωστε, το πόσο μετρά η αξιοπιστία, η σοβαρότητα και η τήρηση των δεσμεύσεων, έχει περίτρανα αποδειχθεί από το παράδειγμα της Ελλάδας υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος κατόρθωσε μέσα σε 6 μήνες να αλλάξει την εικόνα της Ελλάδας και να βάλει σε τροχιά επίλυσης σειρά σημαντικών θεμάτων που επί χρόνια ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία.
