του Χρύσανθου Χρυσάνθη
Η κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια έχει συμπληρώσει τον κύκλο της μέσα σε ένα πλήθος αντιφάσεων. Ο απολογισμός που κάνει ο μέσος πολίτης για το ΑΚΕΛ ως το κυβερνών κόμμα και τον Δ. Χριστόφια ως επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας είναι απογοητευτικός, όσο ποτέ προηγουμένως. Δεν υπήρξε ποτέ μια τόσο μεγάλη αντιδιαστολή ανάμεσα στις υποσχέσεις και τα έργα μιας κυβέρνησης. Στις δύο κορυφαίες προκλήσεις της πατρίδας μας, το εθνικό θέμα και την οικονομία, η κυβέρνηση Χριστόφια πέτυχε αυτό που θα ήταν αδιανόητο πριν από μερικά χρόνια: την πλήρη αποτελμάτωση στο Κυπριακό και την υπαγωγή σε μνημόνιο. Γι’ αυτό το λόγο οι πολίτες πρέπει να στείλουν το μήνυμά τους και να αφήσουν το ΑΚΕΛ στην αντιπολίτευση και σε περιορισμένα ποσοστά.
Δεν γνωρίζω τις διαδικασίες και την τροπή που θα πάρουν τα γεγονότα αυτά μέσα στο ΑΚΕΛ μετά τις εκλογές. Αυτή τη στιγμή όμως, που κλείνει ο κύκλος της εξουσίας τους, θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Κύπρος έχει τη χειρότερη δυνατή εικόνα πολιτικής ηγεσίας, στην πιο δύσκολη στιγμή για τη χώρα. Μου προκαλεί θλίψη ο τρόπος με τον οποίο ο απερχόμενος πρόεδρος ολοκλήρωσε την παρουσία του σε σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Από τη μια είχε στα χέρια του ένα κεκτημένο, τη θετική κατά γενική ομολογία συμβολή της Κύπρου ως προεδρεύουσας στο Συμβούλιο, χάρις την εξαιρετική δουλειά εκατοντάδων ανθρώπων. Μια πλειάδα στελεχών της δημόσιας διοίκησης πραγματικά έχουν υπερβεί εαυτούς για να υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα. Από την άλλη, ο ίδιος ο Δ. Χριστόφιας φρόντισε ξανά και ξανά να επιβεβαιώσει δημοσίως, ενώπιον των Ευρωπαίων ηγετών, ότι παραμένει βυθισμένος σε ένα παρωχημένο προσωπικό διαλογισμό. Έψεξε την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί η Κύπρος με την ένταξή της (νόμιζε ο Δ. Χριστόφιας) «θα έτρωγε με χρυσά κουτάλια» και τώρα …τρώει με ξύλινα.
Θα μπορούσαν αυτές οι αναφορές του Δ. Χριστόφια να περάσουν απαρατήρητες, αν δεν συνέτρεχαν δύο σοβαρές προεκτάσεις τους. Πρώτον, ο εκάστοτε πρόεδρος εκπέμπει την εικόνα της σύγχρονης Κύπρου. Ποτέ και κανένας Κύπριος δεν πίστεψε ότι η ένταξη στην ΕΕ αποτελεί αυτόματα εισιτήριο για να «τρώει με χρυσά κουτάλια». Άλλωστε είναι καλά γνωστό ότι ο κυριότερος λόγος της ένταξης μας ήταν για να θωρακιστούμε στην προσπάθεια επίλυσης του εθνικού μας προβλήματος. Μόνο όσοι πολιτικοί δεν κατάλαβαν τι σημαίνει να λειτουργεί η Κύπρος στον σύγχρονο κόσμο, διατηρούν τέτοιου είδους επιδερμικές και επιπόλαιες αντιλήψεις. Δεύτερον, είναι άξιον απορίας οι μονόλογοι Χριστόφια να αποτελούν τελικά τη συνισταμένη αντίληψη ενός ολόκληρου κόμματος, του ΑΚΕΛ. Αν αυτές οι αντιλήψεις δεν συναντούν καμία αντίδραση, τότε μιλάμε για ένα κόμμα που βαθμιαία οδηγείται στο συντηρητισμό και την αντίδραση. Κατά ατυχή σύμπτωση αυτή η ηγεσία βρέθηκε να κυβερνά την Κύπρο την πιο δύσκολη στιγμή. Γενικότερα η αντίληψη που εκφράζει ο κ. Χριστόφιας, την οποία δυστυχώς ενστερνίζονται κάποιοι τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα, ότι δηλαδή είμαστε περίπου ο ομφαλός της γης και οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι είναι περίπου βλάκες και εμείς έξυπνοι και μάγκες, είναι προφανώς αστεία και απλά βολεύει τις σκοπιμότητες κάποιων που ζουν αποκλειστικά και μόνο στον δικό τους μικρόκοσμο.
Οι εκλογές του Φεβρουαρίου είναι τελικά καθοριστικές για την τύχη της πατρίδας μας. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι η μοίρα των Κυπρίων είναι να οδηγηθούν στο περιθώριο, έχοντας ως εκφραστή τους την αντίληψη και τη νοοτροπία που εξέφρασε η απερχόμενη κυβέρνηση. Πιστεύω ότι το ΑΚΕΛ με τα έργα και τις πράξεις του επί των ημερών Χριστόφια, απέδειξε ότι δεν είναι κόμμα εξουσίας που μπορεί να καθοδηγεί μια ολόκληρη κοινωνία μέσα στις συμπληγάδες του σύγχρονου κόσμου. Τα πεπραγμένα του ΑΚΕΛ, δείχνουν ότι δεν πρέπει να είναι ούτε στην κυβέρνηση, ούτε να συγκυβερνά με έμμεσο τρόπο για να επιδίδεται συνεχώς στη στενοκομματική πρακτική του. Γι’ αυτό ο λαός θα απορρίψει την παραμονή του ΑΚΕΛ στην εξουσία είτε μέσω της ευθείας οδού με τον Σταύρο Μαλά, είτε δια της τεθλασμένης μέσω του Γιώργου Λιλλήκα. Τον Φεβρουάριο οι ψηφοφόροι χρειάζεται να δείξουν στο ΑΚΕΛ το δρόμο της αυτοκριτικής για να πάψει να μεταφέρει τις δικές του ευθύνες για μια κακή διακυβέρνηση, στους άλλους ή την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τον Φεβρουάριο η Κύπρος πρέπει να γυρίσει σελίδα και να αφήσει τη διακυβέρνηση ΑΚΕΛ – Χριστόφια στο παρελθόν που ανήκει.
