Το ΑΚΕΛ εφόσον έκανε καθαρό ότι αποσύρει από την κούρσα των προεδρικών τον Δημήτρη Χριστόφια, ετοίμασε και κατέθεσε 20σέλιδο συνοπτικό πλαίσιο συζήτησης προς όλα τα κόμματα εξαιρουμένου του ΔΗΣΥ. Μάλιστα, το έστειλε και στο ΕΥΡΩΚΟ επειδή λέει υποστήριξαν τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου με την οποία δεσμεύεται η πλευρά μας σε λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Αυτό και αν είναι πολιτικός ακροβατισμός, καλύτερα να μην έλεγαν απολύτως τίποτα!
Το έγγραφο ανάλαβε να προωθήσει, παρουσιάσει, ενδεχομένως και να διαπραγματευτεί ο εδώ και επί μήνες εξαφανισμένος από την πολιτική σκηνή, Νίκος Κατσουρίδης. Προφανώς τα πορίσματα των εσωτερικών δημοσκοπήσεων τούς έσπρωξαν στο να ανακρούσουν πρύμνη, έτσι από τη μια μέρα στην άλλη αποφάσισαν να αποσύρουν με συνοπτικές διαδικασίες τον Χριστόφια από τη σκηνή και από την άλλη, να ρίξουν τα δίκτυά τους προς ΔΗΚΟ μεριά με δόλωμα τον αποτυχόντα μεν για την ηγεσία του ΑΚΕΛ Νίκο Κατσουρίδη, αλλά επιτυχόντα, ως φιλοτασικό στέλεχος.
Στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν προφανώς την αναζήτηση δηκογενούς υποψηφίου και τη σύσταση νέας συνεργασίας με το ΔΗΚΟ. Την αισιοδοξία τους την αντλούν από το επιχείρημα για τη στήριξη που είχαν προσφέρει προς τον Μάριο Καρογιάν για την προεδρία της βουλής και στο «καλό» προφίλ του κ. Κατσουρίδη. Θεωρούν επίσης, ότι οι ακελικοί ψηφοφόροι εύκολα συμμαζεύονται οπότε έχουν το τσουβάλι τους γεμάτο για να «δελεάσουν» μ’ αυτό τον Μάριο Κάρογιάν. Εννοείται ότι ποσώς δεν τους ενδιαφέρει η προγραμματική θέση της βάσης για διεκδίκηση των εκλογών με δικό τους υποψήφιο. Εξάλλου, οι θέσεις της βάσης γίνονται και ξεγίνονται για να εξυπηρετούν αναλόγως της δεδομένης χρονικής στιγμής, τις κομματικές επιδιώξεις. Γι’ αυτό το ΑΚΕΛ πέτυχε να βρίσκεται μονίμως στην εξουσία από το ’60, με κάθε λογής διαφορετικούς υποψήφιους, πέραν της δεκαετίας του Γλαύκου Κληρίδη.
Το ΑΚΕΛ συμπεριφέρεται αλαζονικά, πρώτα και κύρια απέναντι στους ίδιους τους δικούς του ψηφοφόρους, αλλά και απέναντι στο σύνολο του εκλογικού σώματος. Αλαζονικά, επειδή με τις κινήσεις τους προφανώς πιστεύουν ότι θα «ξεγελάσουν» και πάλι ένα σημαντικό ποσοστό ψηφοφόρων για να περάσουν στον δεύτερο γύρο και από εκεί και πέρα βλέπουν. Θεωρούν ότι θα βάλουν κάτω από το χαλί όλα τους τα λάθη και ότι με μια «συμφωνία κυρίων» και μ’ έναν κατ’ ευφημισμό «ανεξάρτητο υποψήφιο» ο κόσμος θα ξεχάσει το Μαρί, το φιάσκο της «κυπριακής ιδιοκτησίας» λύσης, τα δόντια του Παπασάββα, τα emails του Άντρου Κυπριανού, τις πρεσβείες στην Κούβα, τους διορισμούς των αφυπηρετησάντων φίλων του Χριστόφια σε θέσεις κλειδιά, τα ρεζιλίκια με τις «διεθνείς παρεμβάσεις» του Προέδρου στην αγγλική, την καταστροφική οικονομική διαχείριση και το παιχνίδι μαγισσών με στόχο τους «εχθρούς» του Προέδρου.
Τη στιγμή όμως που οι ίδιοι οι ακελικοί ψηφοφόροι γυρίζουν την πλάτη στον επί χρόνια Γενικό τους Γραμματέα και πρώτο αριστερό Πρόεδρο, ένα έπρεπε να είναι το συμπέρασμα για το ΑΚΕΛ, ότι τα έχουν κάνει μούσκεμα. Γι αυτό ας ξεκινήσουν με μια σοβαρή αυτοκριτική και μετά με τα συνοπτικά πλαίσια συζήτησης. Ας θέσουν πρώτα δημόσια τα αποτελέσματα της αυτοκριτικής τους και μετά να προσδοκούν σε συνέχιση της εξουσίας τους.
Στο κάτω-κάτω μπορεί πέντε χρόνια τώρα να μην κατανόησαν απόλυτα ότι ζούμε στη μετά τη πτώση τείχους του Βερολίνου εποχή, αλλά πέτυχαν να απαξιωθούν τόσο πολύ στη συνείδηση των Κυπρίων πολιτών, που μπορεί η απομάκρυνσή τους από την εξουσία να τους δώσει και την ευκαιρία για μια χρήσιμη πολιτική ενδοσκόπηση.
