Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά την εισβολή, προσηλωμένοι στον υπέρτατο στόχο για τερματισμό της κατοχής
Κλείνουν σήμερα σαράντα τέσσερα χρόνια από εκείνη τη μαύρη 20η Ιουλίου όταν η Τουρκία επιτέθηκε και εισέβαλε στην Κύπρο βρίσκοντας ως πρόσχημα το χουντικό πραξικόπημα που είχε προηγηθεί. Με συνωμοτική προμελέτη και εκμεταλλευόμενος την προκατασκευασμένη συγκυρία ο τουρκικός στρατός προχώρησε σε ένα σχέδιο που εξυφαινόταν ήδη προ πολλού. Βρίσκοντας την Κύπρο εθνικά διχασμένη, με την άμυνά της αποδιοργανωμένη και τελικά ανοχύρωτη, προχώρησε σε ένα όργιο απάνθρωπης βίας.
Οι Τούρκοι εισβολείς, με την στήριξη τουρκοκυπριακών δυνάμεων, επιδόθηκαν σε μαζική βιαιοπραγία ακόμα και εναντίον αμάχων και αθώων πολιτών, με στόχο να τρομοκρατήσουν και να προκαλέσουν την απομάκρυνση του γηγενούς ελληνικού πληθυσμού από περιοχές στο βόρειο τμήμα της χώρας, προκειμένου να επιφέρουν τον τεχνητό γεωγραφικό διαχωρισμό που επικρατεί έκτοτε.
Αυτή η κατά θρασύτατο ισχυρισμό «ειρηνευτική αποστολή», εκτός από τις χιλιάδες νεκρούς που προκάλεσε, εξανάγκασε περίπου το ένα τρίτο του πληθυσμού να γίνουν πρόσφυγες στον ίδιο τον τόπο τους. Καπηλευόμενη η Τουρκία τη συνταγματική εκτροπή που διήρκεσε μόλις λίγες μέρες, υλοποίησε σχεδιασμούς που εξύφαινε από καιρό για κατάληψη μέρους του νησιού και μετατροπή του σε προέκταση του τουρκικού κράτους, θέτοντας κάτω από ασφυκτικό έλεγχο και αυτούς του Τουρκοκύπριους που έκτοτε κινδυνεύουν ως κοινότητα.
Για σαράντα τέσσερα χρόνια από τότε και παρά τις όποιες συμφωνίες έγιναν στο μεταξύ, η Τουρκία προωθεί μια επιχείρηση εθνοκάθαρσης στα κατεχόμενα εδάφη και προσπαθεί να εμπεδώσει εκεί την εσαεί παρουσία της καλυπτόμενη πίσω από το παράνομο τουρκοκυπριακό μόρφωμα.
Σαν προέκταση αυτών των μεθοδεύσεων, στις διαπραγματεύσεις υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Εθνών και αντίθετα από την κοινώς αποδεκτή βάση μιας λύσης του Κυπριακού, η Άγκυρα εξακολουθεί να προεκτείνει την κατοχική λογική επιζητώντας είτε να συνεχιστεί η παρουσία κατοχικού στρατού και επεμβατικών δικαιωμάτων, είτε να παρουσιάσει το κατοχικό μόρφωμα ως «συνιδρυτικό κράτος».
Παραβιάζοντας συστηματικά τη διεθνή νομιμότητα και αγνοώντας τις αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και υποχρεώσεις της έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με πρώτη την αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, εξακολουθεί να κατέχει εδάφη της Κύπρου με το στρατό της, ο οποίος όχι μόνο εμποδίζει την ενότητα της χώρας και την επιστροφή των προσφύγων στις περιοχές τους, αλλά ελέγχει πλήρως το κατοχικό καθεστώς επιχειρώντας να χρησιμοποιεί ως υποχείριό του και τον τουρκοκυπριακό πληθυσμό. Μέρα με τη μέρα η τουρκική παρουσία στην Κύπρο αποδεικνύεται ταυτόσημη ενός εγχειρήματος «εθνικής εκκαθάρισης», που αποτελεί στίγμα για τον πολιτισμένο κόσμο και πρόκληση για την Ευρώπη.
Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά, ο κυπριακός λαός εξακολουθεί να θρηνεί χιλιάδες θύματα του «Αττίλα». Οι πρόσφυγες εξακολουθούν να αποστερούνται στοιχειωδών δικαιωμάτων που χαίρουν όλοι οι πολίτες στα πολιτισμένα κράτη. Οι τραγικοί συγγενείς των αγνοουμένων, όχι μόνο συνεχίζουν να υποβάλλονται σε απάνθρωπο μαρτύριο χωρίς να ξέρουν την αλήθεια για τους χαμένους συγγενείς τους που υπήρξαν θύματα του τουρκικού στρατού, αλλά αντιμετωπίζουν και την άκρα αναλγησία του τουρκικού κράτους που δεν συνεργάζεται ως οφείλει για τη διακρίβωση της τύχης των αγνοουμένων. Ενώ οι λίγοι εναπομείναντες εγκλωβισμένοι Ελληνοκύπριοι στις κατεχόμενες περιοχές, μάρτυρες της συνεχόμενης παραβίασης των σχετικών συμφωνιών από την Τουρκία, αλλά και μιας συστηματικής προσπάθειας αλλοίωσης της εθνολογικής, πολιτιστικής και κοινωνικής υπόστασης των τόπων τους, συνεχίζουν μια ζωή στερημένη από βασικά δικαιώματα, κάτω από καθεστώς συνεχούς εκφοβισμού και ποικιλότροπων εξαναγκασμών.
Η σημερινή μαύρη επέτειος είναι όμως και ευκαιρία να τιμήσουμε όλους τους μαχητές της ελευθερίας και τους πεσόντες στον άνισο πόλεμο του 1974. Το πολιτικό χρέος που προκύπτει από αυτή την αναγνώριση του σκληρού αγώνα και της θυσίας τους είναι να εντείνουμε τις προσπάθειες για να απαλλάξουμε την Κύπρο από την τουρκική κατοχή. Ο στόχος αυτός μπορεί να επιτευχθεί με μια πολιτική συμφωνία που θα απαλλάξει τη χώρα μας από τον κατοχικό στρατό και τον έλεγχο της Τουρκίας και θα επιτρέψει σε εμάς τους Κύπριους, Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους, να συνεννοηθούμε και να σχεδιάσουμε μέσα από ένα λογικό και δίκαιο συμβιβασμό ένα κοινό ειρηνικό μέλλον συνεργασίας στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο Δημοκρατικός Συναγερμός παραμένει προσηλωμένος στο στόχο του τερματισμού της τουρκικής κατοχής, της απελευθέρωσης των κατεχομένων εδαφών και της αποκατάστασης της ενότητας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου, με την πλήρη ισχύ των δικαιωμάτων ολόκληρου του πληθυσμού της, ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή, θρήσκευμα ή άλλα χαρακτηριστικά.
Απευθυνόμενοι στον κυπριακό ελληνισμό, αλλά και στο σύνολο των πολιτικών δυνάμεων, υπογραμμίζουμε την ανάγκη, ιδιαίτερα αυτές τις δύσκολες μέρες, να ανανεώσουμε και να επαναβεβαιώσουμε ένα εθνικό συμβόλαιο ενότητας που θα εδράζεται πάνω στις κοινές μας αρχές για μια λύση σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις οικουμενικές αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κατοχυρώνονται από τα Ηνωμένα Έθνη και για ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου στις γραμμές και τις αρχές της ενωμένης Ευρώπης, της οποίας η Κύπρος αποτελεί αναπόσπαστο μέρος. Θα χρειαστεί για το σκοπό αυτό να συνεργαστούμε μέσα στο Εθνικό Συμβούλιο και με αίσθηση εθνικής ευθύνης να στηρίξουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο οποίος εκπροσωπώντας υπεύθυνα τον κυπριακό ελληνισμό, μαζί πάντοτε με την Ελλάδα, επενδύει σε ένα όραμα για ολόκληρη την Κύπρο, στη βάση των κοινών συνομολογημένων αρχών και θέσεων μας.
Λευκωσία, 19 Ιουλίου 2018
