του Τάσου Μητσόπουλου
Το θέατρο «Αντίδοτο» στη Λάρνακα βάζει λουκέτο. Το ένα διάταγμα διαδέχεται το άλλο και επίκειται η έξωσή του από έναν χώρο που με πολύ αγάπη, φροντίδα και μεράκι τα τελευταία χρόνια έχει μετατραπεί σε εστία πολιτισμού και νεανικής δημιουργίας. Αυτός ο πνεύμονας νεανικής δράσης και παρέμβασης κινδυνεύει να παραδοθεί στη μανία της ανάπτυξης και να μετατραπεί είτε σε κάποιο απρόσωπο εμπορικό κέντρο, είτε σε έναν ακόμη χώρο όπου η νεολαία μας θα έρχεται σε επαφή με χαμηλής ποιότητας ψυχαγωγία.
Βλέπετε το θέατρο «Αντίδοτο» δεν ευτύχησε να έχει ισχυρές πλάτες. Μόνο καλούς και άδολους φίλους που επιμένουν φορτικά να επανέρχονται στους αρμοδίους, καταντώντας πολλές φορές γραφικοί. Βλέπετε μέσα στις προτεραιότητες της εποχής, μέσα στον κυκεώνα των κοινωνικοοικονομικών εξελίξεων, δεν βρέθηκε ούτε ο χρόνος, ούτε το χρήμα για να διατηρηθεί και να αναπτυχθεί, όπως προέβλεπε ο αρχικός σχεδιασμός, αυτή η θεατρική σκηνή που έχει αποδεδειγμένα καταθέσει μια πολύτιμη συνεισφορά στη θεατρική παιδεία του τόπου μας. Έχει προσφέρει φιλόξενη στέγη σε χιλιάδες νέα παιδιά που τα τελευταία χρόνια βρήκαν φιλόξενο καταφύγιο μακριά από κινδύνους, προκλήσεις και απειλές διοχετεύοντας τη ενέργεια και το δυναμισμό τους σε δημιουργικές δράσεις. Φέρνοντας στην επιφάνεια το μικρό και μεγάλο ταλέντο τους. Προτείνοντας μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς τους, τις δικές τους λύσεις στα κοινωνικά αδιέξοδα που ορθώνονται απειλητικά μπροστά τους.
Είναι αλήθεια ότι δεν έλειψε το ενδιαφέρον. Στις επανειλημμένες κρούσεις και διαβήματά μας, στις παρεμβάσεις της κοινοβουλευτικής επιτροπής παιδείας και σε άλλες πολλές περιπτώσεις, οι κατά καιρούς αρμόδιοι όχι μόνο εξέφραζαν τον απεριόριστο θαυμασμό τους για το επιτελούμενο έργο, αλλά δεν φείδονταν δημοσίων επαίνων και εγκωμίων. Δεν παρέλειπαν να διαβεβαιώνουν για την ετοιμότητά τους να λάβουν όλα τα αναγκαία μέτρα στήριξης του νεανικού και εφηβικού θεάτρου και να μετατρέψουν με την οικονομική αρωγή της Πολιτείας τον χώρο όπου σήμερα βρίσκεται το θέατρο «Αντίδοτο», σε έναν πολιτισμικό πολυχώρο. Σε ένα Πολιτιστικό Ίδρυμα για παιδιά και νέους. Σε ένα σημείο συνάντησης της νεολαίας όπου διάφορες μορφές πολιτιστικής έκφρασης θα συνυπάρχουν δημιουργικά.
Με αυτά όμως και με άλλα, παρά τις βαρύγδουπες δεσμεύσεις, φτάσαμε στο σημείο μηδέν. Εκατοντάδες νέα παιδιά της ευρύτερης Λάρνακας, βλέπουν το στέκι τους να κλείνει, αναζητώντας με απόγνωση από κάποιον αρμόδιο απαντήσεις για την ακατανόητη ολιγωρία που επιδείχθηκε στην υλοποίηση σχεδιασμών που έγιναν εδώ και δύο χρόνια. Κι εμείς παρακολουθούμε δυστυχώς, άβουλοι και μοιραίοι, χωρίς να μπορούμε να παρέμβουμε πειστικά προς την κατεύθυνση εκείνων που έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τη ροή των γεγονότων.
Ακούει αλήθεια κανείς; Την ώρα αυτή που ο καθείς μας αναμετράται με τις ευθύνες του, προσωπικά δεν έχω παρά να καταθέσω μια δημόσια συγγνώμη. Μιαν απολογία για όλα αυτά που ήθελα να πράξω και δεν έπραξα. Για όλα αυτά που θα έπρεπε να γίνουν και δεν έγιναν. Εύχομαι έστω και τώρα κάποιος επιτέλους να ακούσει. Κάποιος να πάρει το μήνυμα.
