Στις 11 Αυγούστου 1996, ο Τάσος Ισαάκ, μόλις 24 ετών, υπέστη έναν από τους πιο βάναυσους θανάτους στα χέρια των Γκρίζων Λύκων, οι οποίοι τον ξυλοκόπησαν μέχρι να αφήσει την τελευταία του πνοή. Λίγες μέρες αργότερα, στις 14 Αυγούστου, ο Σολωμός Σολωμού, 26 ετών, έπεσε νεκρός από πυροβολισμό, στον ιστό της σημαίας. Οι άνανδρες δολοφονικές πράξεις έμειναν χαραγμένες στη συλλογική μας μνήμη ως σύμβολα και αυτά της τουρκικής βαρβαρότητας και της αδικίας που υπέστη ο κυπριακός λαός.
28 χρόνια μετά, οφείλουμε περισσότερο από ποτέ, να μην ξεχάσουμε. Οφείλουμε να τιμάμε τη θυσία των ηρωομαρτύρων μας, διατηρώντας άσβεστη τη μνήμη τους και συνεχίζοντας τον αγώνα τους για την υπεράσπιση της πατρίδας, της ελευθερίας και της αξιοπρέπειάς μας. Η θυσία τους δεν ήταν μάταιη και αποτελεί φωτεινό παράδειγμα θάρρους και αποφασιστικότητας για όλους μας.
Ως Δημοκρατικός Συναγερμός δεν θα σταματήσουμε ν’ απαιτούμε την ενεργοποίηση των διεθνών ενταλμάτων σύλληψης και την παραπομπή των υπευθύνων στη δικαιοσύνη. Η δικαίωση δεν μετριάζει την απώλεια, αλλά αποτελεί κάποιου είδους λύτρωση για τις οικογένειες των θυμάτων, την Αναστασία που δεν πρόλαβε καν να γνωρίσει τον πατέρα της, αλλά και για ολόκληρη την κοινωνία μας, που επιζητά την αποκατάσταση της δικαιοσύνης και την τιμωρία των ενόχων.
Δεν επιτρέπουμε στη λήθη να σκεπάσει τη μνήμη τους. Συνεχίζουμε ακούραστα τον αγώνα για δικαίωση, ελευθερία και αξιοπρέπεια, μέχρι να αποδοθεί η δικαιοσύνη που τόσο καιρό αναμένουν οι δικοί τους άνθρωποι και όλοι εμείς. Η μνήμη του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού θα ζει μέσα από τον αγώνα μας.
