Δηλώσεις του αντιπροέδρου του Δημοκρατικού Συναγερμού Λευτέρη Χριστοφόρου:
Η 15η Μαρτίου ορίσθηκε ως Παγκόσμια Μέρα Καταναλωτή για να προσδίδεται η ανάλογη σημασία και αξία στο πιο κυρίαρχο στοιχείο της καταναλωτικής μας κοινωνίας που είναι ο καταναλωτής. Ο καταναλωτής που στην πατρίδα μας συνεχίζει να αποτελεί τον αδύναμο κρίκο και να πέφτει διαρκώς θύμα της εκμετάλλευσης και της αισχροκέρδειας των ανεύθυνων και επιτήδειων της αγοράς καθώς και μόνιμα απροστάτευτος εξαιτίας της ανεπάρκειας και αδυναμίας της πολιτείας να διασφαλίσει υγιές και ανταγωνιστικό περιβάλλον στην οικονομία, όπου θα εφαρμόζονται αυστηρά οι νόμοι και οι κανόνες εύρυθμης λειτουργίας της αγοράς.
Δυστυχώς δεν συνειδητοποιεί τελικά η πολιτεία ότι η προστασία του καταναλωτή και η διαφύλαξη των δικαιωμάτων του δεν είναι οι διακηρύξεις μία φορά το χρόνο, αλλά απαιτούνται έμπρακτες ενέργειες, αποτελεσματικές πολιτικές και συγκεκριμένα μέτρα και έργα από την πλευρά του κράτους που θα τα νοιώσει και θα τα αντιληφθεί ο κάθε Κύπριος πολίτης, ο κάθε καταναλωτής.
Ο Κύπριος καταναλωτής ασφυκτιά καθημερινά, αισθανόμενος την μόνιμη απειλή εις βάρος της υγείας του, των δικαιωμάτων του και των συμφερόντων του.
Οι τιμές των αγαθών πρώτης ανάγκης διατηρούνται στα ύψη με αποτέλεσμα ο καταναλωτής να ασφυκτιά από την ακρίβεια και την εκμετάλλευση που υφίσταται.
Η εκμετάλλευση και η ακρίβεια βρίσκονται στο αποκορύφωμα τους, ο καταναλωτής είναι ανοχύρωτος και η κυβέρνηση αναλώνεται σε ευχολόγια, διακηρύξεις και θεωρίες.
Εμείς πιστεύουμε ότι οι κυβερνήσεις εκλέγονται για να κυβερνούν και να παίρνουν αποφάσεις και μέτρα και όχι να μετατρέπονται σε αναλυτές και μόνον των προβλημάτων της οικονομίας και της αγοράς.
Δυστυχώς η πολιτεία αντί να δημιουργήσει το ασφαλές πλαίσιο προστασίας και διαφύλαξης των καταναλωτών διαχρονικά, εμφανίζεται πάντοτε μετά την ανάδειξη του προβλήματος ενόσω διατηρείται στην επικαιρότητα και μετά το κράτος βυθίζεται και πάλι στη σιωπή και στην ανεπάρκεια του, στη νιρβάνα, στην απρόσωπη γραφειοκρατία, στη σύγκρουση υπηρεσιών και αρμοδιοτήτων και στη μη στελέχωση των υπηρεσιών προστασίας των καταναλωτών.
Είναι δυνατό να αναμένει κάποιος αποτελεσματικούς ελέγχους και άμεση πάταξη των νοσηρών καταναλωτικών φαινομένων όταν για τα θέματα υγείας και προστασίας του καταναλωτή εμπλέκονται τρία υπουργία (Εμπορίου, Υγείας, Γεωργίας) και άλλες δεκαπέντε υπηρεσίες και αρχές; Έτσι, τα ερωτήματα που τίθενται ενώπιον των κρατούντων είναι αμείλικτα.
Τι έκανε λοιπόν το κράτος για να δημιουργήσει μία ευέλικτη και αποτελεσματική αρχή για τη διαφύλαξη του καταναλωτή;
Τι έπραξε το κράτος για να αποτελεί δύναμη πρόληψης και αποτροπής διατροφικών σκανδάλων πριν να φτάνουν τα ακατάλληλα προϊόντα στο πιάτο του καταναλωτή;
Τι ενέργειες έγιναν από την πολιτεία για να υιοθετηθεί η πρόταση μας, για δημιουργία του θεσμού του Επιτρόπου Καταναλωτή που αποδεδειγμένα θα μπορούσε να προστατεύσει τα δικαιώματα και την υγεία του καταναλωτή;
Ο πολίτης κουράσθηκε από το πλεονασμό λόγων των ιθυνόντων και αρμοδίων της πολιτείας, απογοητεύθηκε από τη λιτότητα έργων και στο κεφάλαιο θωράκιση του καταναλωτή, που αντί να είναι πανίσχυρος όπως συμβαίνει σε πολλές σύγχρονες κοινωνίες, παραμένει όμηρος των αυθαιρεσιών της αγοράς και της έλλειψης αποτρεπτικών μηχανισμών και θεσμών για όσα νοσηρά φαινόμενα βιώνουμε στην κυπριακή καταναλωτική κοινωνία.
Το χειρότερο όμως είναι το γεγονός ότι ο Κύπριος καταναλωτής δεν υφίσταται μόνο την εκμετάλλευση και την ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ, αλλά υφίσταται πρωτίστως και προκλητικά την ΑΧΑΛΙΝΩΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ. Την ακρίβεια στους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος, σταθερής τηλεφωνίας, νερού, στις κοινοτικές υπηρεσίες καθώς και άλλες κρατικές χρεώσεις.
Ακόμη η ανίκητη κρατική γραφειοκρατία κοστίζει ακριβά στο πολίτη.
Τέλος οι επαχθείς φορολογίες που επέβαλε την τελευταία χρονιά το κράτος, πέραν των 250 εκατομμυρίων ευρώ, με αποκορύφωμα τη φορολόγηση τροφίμων και φαρμάκων δημιούργησαν ντόμινο ακρίβειας.
Με στοιχεία πλέον, αποδεικνύεται ότι το κράτος όχι μόνο δεν προστατεύει τον καταναλωτή από την ακρίβεια αλλά το ίδιο το κράτος είναι ο κύριος υπεύθυνος και τροφοδότης της ακρίβειας και ουσιαστικά κτυπά πισώπλατα τον καταναλωτή.
