Βουλευτή ΔΗΣΥ Λεμεσού
Οι σχέσεις με το Ισραήλ έχουν προσλάβει το τελευταίο διάστημα μια δική τους δυναμική. Δεν χρειάζεται να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας! Η στενή συνεργασία και η οικοδόμηση ξεκάθαρων συμμαχιών με το Ισραήλ αλλά και άλλους (ΗΠΑ, Ευρωπαϊκή Ένωση) που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του Δυτικοευρωπαϊκού συστήματος συμφερόντων και ασφάλειας, θα πρέπει να είναι η δική μας πλατφόρμα επιβίωσής στο πολύπλοκο διεθνές περιβάλλον.
Ο στρατηγικός μας αντίπαλος, η Τουρκία, είναι σήμερα σε θέση όχι απλώς να κατέχει τη μισή Κύπρο, αλλά και να εποφθαλμιά τον εθνικό μας υποθαλάσσιο πλούτο, καταργώντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και κάθε λογική. Θέλει να αποτρέψει την Κύπρο να έχει ελπίδα και προοπτική στο μέλλον. Στοχεύει να την κρατήσει καθηλωμένη ως μικρή και αδύνατη, μέσα στα πλοκάμια της.
Θα μείνουμε μήπως με σταυρωμένα τα χέρια; Η ωμή πραγματικότητα είναι ότι μόνο με την ανάπτυξη μιας σθεναρής σχέσης με το Ισραήλ στο οικονομικό, ενεργειακό και πολιτικό επίπεδο, μπορούμε να δημιουργήσουμε αντίβαρο στην αυξανόμενη ισχύ της Τουρκίας. Μόνο με το Ισραήλ μπορούμε να επιτύχουμε να συγκροτήσουμε μια περιφερειακή συνεργασία, μέσω Ελλάδας προς την υπόλοιπη Ευρώπη και τις ΗΠΑ που να αξιοποιεί τη γεωστρατηγική μας θέση στον ευρωπαϊκό χώρο. Οι συνθήκες δεν μπορούν να περιμένουν: αν αρπάξουμε τώρα την ευκαιρία, θα προσδώσουμε στη θετική παρούσα συγκυρία, μια πιο μόνιμη και εδραιωμένη ποιοτική σχέση με το Ισραήλ αλλά και θα γίνουμε αναπόσπαστο μέρος του δυτικοευρωπαϊκού συστήματος συμφερόντων και ασφάλειας. Όσο μάλιστα διευρύνουμε τους τομείς αμοιβαίας συνεργασίας, αναπόδραστα θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε πιο σύνθετες απαιτήσεις, στους τομείς της ασφάλειας και της αμυντικής συνεργασίας.
Ο σύγχρονος κόσμος, με τη ραγδαία αναβάθμιση της σημασίας των ενεργειακών πηγών, χρειάζεται τολμηρές αποφάσεις. Όχι δισταγμούς και ιδεοληψίες. Η Κύπρος ανήκει στην Ευρώπη, αλλά η ειδική αξία της δεν έχει εκτιμηθεί γιατί παρέμενε για χρόνια εγκλωβισμένη σε μια ανώφελη ισορροπία ανάμεσα στη Δύση και την Ανατολή. Έχουμε πληρώσει τεράστιο κόστος γιατί επιλέξαμε την πολιτική του επιτήδειου ουδέτερου. Ας διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος. Η δική μου θέση είναι ότι η ενίσχυση των σχέσεων με το Ισραήλ, προκαλεί μια συνολική αναδιάταξη της γεωστρατηγικής ισχύος στην περιοχή και κάνει τις ΗΠΑ να κοιτάζουν με διαφορετικό βλέμμα τα μεγάλα ενεργειακά θέματα που μας αφορούν. Παγιωμένες αντιλήψεις που ήθελαν την Τουρκία να είναι μια μοναδική αμερικανική επιλογή στην περιοχή, παύουν να ισχύουν.
Η Τουρκία έχει με πολλούς τρόπους αποδείξει ότι δεν ενδιαφέρεται όσο παλαιότερα για την ευρωπαϊκή πορεία της. Έχει κατανοήσει ότι δύσκολα μπορεί να εξασφαλίσει μια θέση ανάμεσα στις ηγετικές ευρωπαϊκές δυνάμεις γιατί το χάσμα με αυτές είναι τεράστιο. Η Τουρκία εξετάζει τις δυνατότητες που έχει να αποτελέσει ένα ηγεμονικό κράτος μέσα στον μουσουλμανικό κόσμο. Αυτό το γεγονός την κάνει να είναι πιο αυταρχική απέναντι σε μας. Λιγότερο εκτεθειμένη κάθε φορά που θα αποτολμά να παίξει στο γήπεδο της έντασης. Είναι ζωτική ανάγκη για την Κύπρο να βρει τον τρόπο, ώστε με τις δικές της στρατηγικές συμμαχίες να περιορίσει την πρωτοκαθεδρία της Άγκυρας. Η αλλαγή αυτή θα αποκαταστήσει μια σαφώς καλύτερη ισορροπία στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου. Αλλά αυτό δεν μπορεί να γίνει με λόγια και διακηρύξεις. Απαιτούνται έργα και πράξεις που θα βάλουν την Κύπρο στο παιγνίδι των συσχετισμών, ως προαγωγό της συνεργασίας και γέφυρα επικοινωνίας μεταξύ του Ισραήλ και της υπόλοιπης Ευρώπης, έχοντας μόνιμο υποστηρικτή της τις ΗΠΑ.
Είναι η εποχή της δράσης! Ας ενεργήσουμε επιτέλους με γνώμονα την εξυπηρέτηση του μακροχρόνιου εθνικού μας συμφέροντος. Και σίγουρα μια Ακελική κυβέρνηση ή ακόμα και μια κυβέρνηση που στηρίζεται στις ψήφους του ΑΚΕΛδεν μπορεί να ανοίξει αυτούς τους νέους δρόμους ασφάλειας και προοπτικής για τον Ελληνισμό της Κύπρου.
