του Θανάση Τσώκου
Οι προεδρικές εκλογές του 2013, θα πρέπει να είναι εκλογές πρώτου γύρου. Όχι για να ανακηρυχτεί ο επόμενος πρόεδρος της Δημοκρατίας εθναρχικά, σε μια περίοδο που ο τόπος έχει ανάγκη συλλογικής άσκησης εξουσίας και συλλογική ηγεσία, αλλά γιατί πρέπει να είναι εκλογές έντονων προεκλογικών ζυμώσεων και διεργασιών, στη βάση προεκλογικών προγραμμάτων και πολιτικών συμμαχιών και συγκλίσεων. Δυνατότητα, η οποία δεν δίνεται μεταξύ πρώτου και δεύτερου γύρου των προεδρικών, με αποτέλεσμα οι πολιτικές ηγεσίες απλά να καταλήγουν σε πολιτική λαφυραγώγηση και όχι σε πολιτικές διεργασίες με πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο, βάθος και ουσία.
Τα συσσωρευμένα πολυεπίπεδα αδιέξοδα που επισώρευσε η παρούσα κυβέρνηση, απαιτούν συγκεκριμένες λύσεις, ξεκάθαρες πολιτικές και προτάσεις εξόδου από τα αδιέξοδα. Πρώτιστα όμως, η κοινωνία έχει ανάγκη από προοπτική και οι νέοι από ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
Ανεξάρτητα από το τι θα πράξει τελικά η παλινδρομούσα ΕΔΕΚ στον πρώτο και δεύτερο γύρο των εκλογών και το «Ιανικό» ΕΥΡΩΚΟ, καθήκον και υποχρέωση, πρώτιστα εθνική, του Νίκου Αναστασιάδη και του Μάριου Καρογιάν, είναι να οδηγήσουν τον ΔΗ.ΣΥ. και το ΔΗ.ΚΟ. σε μια προεκλογική συνεργασία πρώτου γύρου, μέσα από ένα σοβαρό, κοστολογημένο, ρεαλιστικό, αναπτυξιακό, κοινωνικά ευαίσθητο, προεκλογικό πρόγραμμα εξουσίας.
Είναι γεγονός, ότι μια μερίδα του εκλογικού σώματος, προσεγγίζει την υποψηφιότητα Νίκου Αναστασιάδη με καχυποψία, λόγω της θέσης και της εμμονής του στο Σχέδιο Ανάν. Από τότε όμως ο Νίκος Αναστασιάδης, έχει δηλώσει επανειλημμένα, ότι το σχέδιο Ανάν και οι απαράδεκτες πρόνοιες του, δεν μπορούν να επανέλθουν ως πρόταση λύσης του κυπριακού προβλήματος. Έχει δηλώσει επίσης, ότι το όποιο σχέδιο λύσης, θα είναι υπό την αίρεση του Κυπριακού Ελληνισμού. Αυτή είναι και η μόνη ασφαλιστική δικλείδα για τον λαό.
Είναι ιστορική ευθύνη των δύο ηγετών και των ηγεσιών των κομμάτων ΔΗ.ΚΟ. και ΔΗ.ΣΥ., να εκπονήσουν ένα ολοκληρωμένο προεκλογικό πρόγραμμα εξουσίας εντός Σεπτεμβρίου. Στο πρόγραμμα αυτό, θα πρέπει να περιλαμβάνονται και οι κόκκινες γραμμές της δικής μας πλευράς για τη λύση του Κυπριακού. Όπως αυτές τις έχει καθορίσει ο ίδιος ο λαός. Θα μπορούσε να γίνει αποδεκτό το περίγραμμα θέσεων στο οποίο έχουν καταλήξει το ΔΗ.ΚΟ, η ΕΔΕΚ, το ΕΥΡΩ.ΚΟ και οι Οικολόγοι, στις πρόσφατες μεταξύ τους διαπραγματεύσεις. Μόνο έτσι θα γίνει πράξη η ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο και θα ανακτηθεί μερικώς, το κύρος και η αξιοπιστία των πολιτικών δυνάμεων του τόπου. Ο λαός επιθυμεί πλέον καθαρές διεργασίες και λύσεις. Θα κρίνει δε τους κυβερνώντες, με βάση το προεκλογικό τους πρόγραμμα και τις αποκλίσεις ή τις συγκλίσεις του, στο κυβερνητικό έργο, στο τέλος της πενταετίας.
Η θέση που διατύπωσε πρόσφατα, το μέλος της Κ.Ε. του Δημοκρατικού Κόμματος Αναστασία Παπαδοπούλου, για αυτόνομη κάθοδο του κόμματος στις εκλογές, αφού αυτό «οφείλει να δικαιολογεί το λόγο ύπαρξης του, που είναι η διατύπωση καθαρών θέσεων και η προσφορά εναλλακτικής πρότασης στα δυο πολιτικά άκρα», είναι πολιτικά μετέωρη, αφού ο λόγος ύπαρξης των πολιτικών κομμάτων, δεν είναι απλά η διατύπωση θέσεων, αλλά η υλοποίηση πολιτικών, μέσα από την άσκηση εξουσίας ή ο αντιπολιτευτικός ρόλος αν ο λαός, κατατάξει αυτά στην αντιπολίτευση.
Τώρα όμως, στα δύο κόμματα της κεντροδεξιάς δίνεται η δυνατότητα να συγκυβερνήσουν μαζί και με άλλες πολιτικές δυνάμεις στη δύσκολη φάση που περνά σήμερα ο τόπος. Δυνατότητα που τους δόθηκε και το 2008, με υποψήφιο τον Ιωάννη Κασουλίδη. Ένα ακέραιο και άκρως επαρκή πολιτικό, με όραμα και ικανότητες. Τότε όμως, κάποιοι κύκλοι εντός του ΔΗ.ΚΟ, επέλεξαν να ρυμουλκήσουν το κόμμα στην υποψηφιότητα Χριστόφια, για καθαρά προσωπικούς λόγους. Έχοντας σήμερα συνευθύνη για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο τόπος.
Η σε στέρεες βάσεις συνεργασία των δύο κομμάτων, από τον πρώτο γύρο των εκλογών, θα αποβεί προς όφελος του τόπου και της κοινωνίας. Θα δώσει ηχηρό μήνυμα στον πολιτικό τυχοδιωκτισμό και την πολιτική παλινδρόμηση και θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ενδυνάμωση του κεντροδεξιού χώρου, αφού το ΑΚΕΛ έχει αποτύχει παταγωδώς ως κόμμα προοπτικής και εξουσίας.
