Είναι γενική διαπίστωση ότι καμία χώρα μέλος της ΕΕ δεν μπορεί από μόνη της να λύσει το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης. Η εμπειρία δείχνει ότι ακόμα και μεγάλες χώρες όπως η Ιταλία δεν είναι σε θέση να κινητοποιήσουν τόσες δυνάμεις για να αντιμετωπίσουν ικανοποιητικά ένα τόσο πολύπλοκο πρόβλημα. Πιστεύω ότι μόνο συλλογικά και κάτω από το συντονιστικό ρόλο της ΕΕ μπορεί να εξευρεθεί ικανοποιητική λύση. Η Ιταλία, η Ελλάδα, η Μάλτα και η Κύπρος είναι στην πρώτη ομάδα χωρών που δέχονται τις επιπτώσεις από τη λαθρομετανάστευση και βρίσκονται από καιρό στην πιο δύσκολη θέση.
Είδα με ικανοποίηση ότι η Ιταλία κινείται πιο αποφασιστικά και ο Υπουργός Εξωτερικών Φράνκο Φρατίνι κάλεσε τους ευρωπαίους συναδέλφους του να συμφωνήσουν πάνω σε ένα νέο «ευρωπαϊκό σχέδιο Μάρσαλ για τις νότιες χώρες της ΕΕ για την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης». Ο ιταλός Υπουργός ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παρουσιάσει κατά τη διάρκεια της επόμενης συνεδρίασης του Συμβουλίου Υπουργών ένα στρατηγικό έγγραφο με την ονομασία «Σύμφωνο για τη Μεσόγειο» και με στόχο «τη σταθερότητα, την ασφάλεια και την ευημερία στην περιοχή».
Είναι ολοφάνερο ότι η ΕΕ απέτυχε στο θέμα της αντιμετώπισης της λαθρομετανάστευσης και αφήνει τις νότιες χώρες να δέχονται όλες τις αρνητικές της συνέπειες, ενώ νέο κύμα μεταναστών από τη Βόρεια Αφρική κινείται προς την Ευρώπη λόγω των εξεγέρσεων στην Λιβύη, την Τυνησία και την Αλγερία.
Η Κύπρος έχει μια καλή ευκαιρία να διαβουλευτεί με την ιταλική κυβέρνηση και στο τέλος της ημέρας να συμπορευτεί με μια μεγάλη χώρα της ΕΕ που διαθέτει την πολιτική ισχύ να περάσει πολλά σημεία στην τελική πρόταση των 27. Σε κάθε περίπτωση η ΕΕ έχει ευθύνη να αναπροσαρμόσει τις πολιτικές της στο θέμα της μετανάστευσης. Οι βόρειες χώρες επιβάλλεται να στηρίξουν οικονομικά τις χώρες του νότου που πλήττονται αδιάκοπα από τα συνεχή κύματα λαθρομεταναστών που φτάνουν στις μεσογειακές ακτές της ΕΕ.
Είναι καιρός να αναπροσαρμοστεί η ευρωπαϊκή πολιτική με αλλαγή του κανονισμού γνωστού ως «Δουβλίνο 2» ώστε να γίνει εφικτή η ανακατανομή δικαιούχων διεθνούς προστασίας μέσα στα κράτη μέλη της ΕΕ. Είναι επίσης ανάγκη τμήμα της ευρωπαϊκής δύναμης προστασίας των ευρωπαϊκών συνόρων, της FRONTEX, να κινηθεί πιο ανατολικά και να καλύψει τις ακτές της Κύπρου. Η FRONTEX μόνο αν καλύπτει τα πιο ακραία σύνορα της ΕΕ θα έχει πραγματικό αποτέλεσμα, αφού θα φτάσει στη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή στην αποτροπή της λαθραίας αναχώρησης από τις χώρες τους.
Για να γίνουν αυτά χρειάζεται κινητοποίηση της κυπριακής κυβέρνησης στο ευρωπαϊκό επίπεδο και συνεργασία με τις άλλες χώρες μέλη που πλήττονται από την λαθρομετανάστευση. Η τακτική της κυβέρνησης Χριστόφια να μην αναγνωρίζει το μέγεθος του προβλήματος και να το επιβαρύνει ακόμα περισσότερο με επιδοματική πολιτική κινήτρων έχει ήδη χειροτερέψει την κατάσταση. Μόνο με άμεση αλλαγή της επιδοματικής πολιτικής και συντονισμό με άλλες χώρες –μέλη της ΕΕ μπορεί να θέσουμε το πρόβλημα υπό έλεγχο και να προχωρήσουμε σε σταδιακή επίλυση του.
