του Αβέρωφ Νεοφύτου
Με μεγάλη χαρά διαβάσαμε το άρθρο του πρώην Γενικού Γραμματέα της ΣΕΚ κ. Δημήτρη Κιττένη για το πρόβλημα του συνταξιοδοτικού συστήματος του δημόσιου τομέα. Είναι προς τιμήν του κ. Κιττένη που αναγνωρίζει το πρόβλημα που υπάρχει, και προτείνει λύσεις για επίλυση του. Έτσι θα έπρεπε να ενεργούσαμε όλοι που είμαστε σε θέση να κινήσουμε τα νήματα και να βοηθήσουμε την οικονομία και τον τόπο γενικότερα να μπει σε μια σωστή πορεία.
Δεν πρέπει πλέον να βλέπουμε το μέλλον με παρωπίδες και να αρνούμαστε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Το συνταξιοδοτικό του δημοσίου τομέα νοσεί, και όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούμε, τόσο το καλύτερο για τον τόπο.
Δεν έχουμε την πρόθεση να μπούμε στην ουσία του θέματος. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μας. Αυτό που θέλουμε να αναδείξουμε είναι τις ορθές θέσεις, τους προβληματισμούς και τις εισηγήσεις του κ. Κιττένη. Δεν έχει σημασία εάν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί με τις απόψεις που εκφράζει. Αυτό που έχει περισσότερη σημασία την συγκεκριμένη στιγμή είναι να αναγνωρίσουμε το γεγονός ότι υπάρχει πρόβλημα. Και μάλιστα μεγάλο πρόβλημα, που όσοι γνωρίζουν το μέγεθος του, σωστά το παρομοιάζουν σαν ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της Κυπριακής οικονομίας.
Εάν το μέγεθος του προβλήματος αναγνωρισθεί στην σωστή του διάσταση, τότε μέσω του διαλόγου θα μπορούσαμε να βρούμε τους τρόπους και τις πρακτικές για να το επιλύσουμε. Όμως ατυχείς δηλώσεις του τύπου «λύσαμε το συνταξιοδοτικό» που ακούστηκαν κατά καιρούς από διαφόρους αρμοδίους, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων εκ των κοινωνικών εταίρων, τείνουν να παραγνωρίζουν το πρόβλημα ως μη υπαρκτό και να το υποβαθμίζουν επικίνδυνα. Στην ουσία αυτό που κάνουμε όμως, είναι να το αφήνουμε να το επιλύσουν οι «επόμενοι», μη θέλοντας να πιάσουμε τον ταύρο από τα κέρατα και να αποφύγουμε να λάβουμε κάποιο πολιτικό κόστος που ίσως να περιέχει.
Ο επιθυμητός σκοπός είναι να διασφαλίσουμε τις συντάξεις των πολιτών για το μακροπρόθεσμο μέλλον. Και ο ορίζοντας δεν πρέπει να είναι τα επόμενα χρόνια αλλά οι επόμενες δεκαετίες και οι επόμενες γενεές. Θα πρέπει να γίνουν τομές και αλλαγή των μεθόδων συνεισφορών. Θα πρέπει να αναθεωρηθεί επίσης η επενδυτική πολιτική των ταμείων και τα όρια συνταξιοδότησης. Και όλα αυτά μόνο μέσα από διάλογο μπορούν να επιτευχθούν.
Το παράδειγμα του κ. Κιττένη ευχόμαστε να το ακολουθήσουν και οι σημερινές ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος. Να αναγνωρίσουν το πρόβλημα που υπάρχει με το συνταξιοδοτικό του δημοσίου και να προτείνουν λύσεις για να επιλυθεί το ζήτημα. Εξ’ άλλου, πρώτα από όλους το συνδικαλιστικό κίνημα θα πρέπει να πρωτοστατήσει για αυτό το θέμα που αφορά όλους τους εργαζόμενους, και ιδιαίτερα τους νέους, οι οποίοι, με το υφιστάμενο σύστημα δεν έχουν τις συντάξεις τους εξασφαλισμένες. Επίσης σταδιακά να αρθεί και η αδικία και η δυσμενής διάκριση μεταξύ συνταξιούχων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα.
Ας ελπίσουμε πως το άρθρο του κ. Κιττένη, και το κύρος το οποίο τον περιβάλλει, να έχουν θετική συμβολή στην ενημέρωση για το μέγεθος του προβλήματος και να συμβάλουν θετικά, ώστε και οι σημερινές ηγεσίες των συνδικαλιστών να τολμήσουν, για να αρχίσει ένας ουσιαστικός διάλογος γύρω από το ζήτημα.
