Καθώς πλησιάζει η περίοδος για τις διερευνητικές γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, η Τουρκία επιχειρεί να κλιμακώσει τις προκλήσεις της. Διατείνεται ότι θα αναπτύξει ισχυρή ναυτική παρουσία στην περιοχή, προφανώς για να εκφοβίσει τις εταιρίες που ανέλαβαν τις έρευνες για λογαριασμό της Κύπρου και να αμφισβητήσει ντε φάκτο τα κυπριακά κυριαρχικά δικαιώματα.
Είναι σημαντικό από κάθε άποψη, το μεγάλο αυτό έργο, της έρευνας και εξόρυξης φυσικού αερίου από την ΑΟΖ της Κύπρου, να σχεδιαστεί και να υλοποιηθεί από την αρχή μέχρι το τέλος του με επιτυχία. Βασική παράμετρος της προσπάθειας της πατρίδας μας είναι η ενίσχυση των πολιτικών και διπλωματικών μας ερεισμάτων προκειμένου το κόστος μιας τουρκικής απειλής ή και τεχνητής έντασης να καταστεί ασύμφορο για αυτήν. Να λειτουργήσει δηλαδή ως αντίβαρο σε μια ενδεχόμενη σκέψη για παρενόχληση ή ακόμα και πρόκληση θερμού επεισοδίου στη θαλάσσια ζώνη αποκλειστικής αρμοδιότητας της Κύπρου.
Θεωρώ ως άμεσο και απαραίτητο βήμα την ενεργοποίηση των ευρωπαϊκών μηχανισμών διαβούλευσης στο ζήτημα, με απώτερο στόχο τη λήψη κοινής θέσης στα θεσμικά όργανα της ΕΕ και κυρίως στο Συμβούλιο Υπουργών για μια κοινή θέση απέναντι στην Τουρκία. Ο ΔΗΣΥ έχει ενεργοποιηθεί προς αυτή την κατεύθυνση και το πλαίσιο που καθόρισε η δική μας ευρωπαϊκή ομάδα δια στόματος του προέδρου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Βίλφρεντ Μερτένς είναι ιδιαίτερα χρήσιμο για τις επόμενες κινήσεις. Η αντίδραση Μαρτένς (7/9/11) περιλαμβάνει κρίσιμα στοιχεία μιας τέτοιας πολιτικής:
– Κατηγορηματική καταδίκη των φραστικών απειλών
– Έκφραση κοινοτικής αλληλεγγύης προς κράτος μέλος της ΕΕ
– Επισήμανση των υποχρεώσεων της Τουρκίας ως υποψηφίου κράτους μέλους – καλή γειτονία και αποχή από απειλή χρήση βίας
Αυτά τα στοιχεία δείχνουν τον διπλωματικό δρόμο που στο επίπεδο του Συμβουλίου Υπουργών θα πρέπει να λάβει συγκεκριμένη μορφή: Μια κοινή θέση των 27 που να αναγνωρίζουν το δικαίωμα της Κυπριακής Δημοκρατίας για εκμετάλλευση του φυσικού πλούτου της σε οριοθετημένη με βάση το διεθνές δίκαιο ΑΟΖ, να το συνδέουν με τις ενεργειακές προοπτικές της ίδιας της ΕΕ και την αναφορά για κυρώσεις προς την υποψήφια για ένταξη Τουρκία.
Για να οικοδομηθεί μια τέτοια πολιτική χρειάζεται η κυπριακή κυβέρνηση να ενεργήσει ταχύτατα και με σχέδιο. Χρειάζεται να είναι και να αισθάνεται την αυτοπεποίθηση του κράτους μέρους της ΕΕ, αφήνοντας κατά μέρος αχρείαστες με την εποχή μας προσεγγίσεις.
Είναι τέλος εξαιρετικής σημασίας οι λεπτοί χειρισμοί στις σχέσεις μας με το Ισραήλ, σε συνεργασία με την Ελλάδα να έχουν θετικό αντίκτυπο στην ΕΕ. Να είναι κινήσεις που θα διατηρούν την Κυπριακή Δημοκρατία στη σφαίρα της σταθερότητας και της ειρηνικής συνεργασίας με στόχο την ενδυνάμωση της πολιτικής μας ισχύος.
