Γιατί φτάσαμε εδώ

Η δραματική κατάσταση της οικονομίας δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της παγκόσμιας κρίσης. Αποδεικνύεται συνεχώς ότι είναι επίσης απόρροια της κρίσης του πολιτικού συστήματος της Κύπρου. Αποτελεί κατά τη γνώμη μου το αθροιστικό αποτέλεσμα πολλών παραγόντων που σχετίζονται με πολιτικές επιλογές που έχουν γίνει διαχρονικά και επί της διακυβέρνησης ΑΚΕΛ – Χριστόφια οξύνθηκαν στον μέγιστο βαθμό.

Βρισκόμαστε μπροστά στο φαινόμενο της κρίσης εξ αιτίας της ασυδοσίας αυτών που κατέλαβαν την εξουσία και την αντιλήφθηκαν ως μέσο για να ικανοποιούν τα κομματικά τους συμφέροντα. Οι ακραίες εκφάνσεις αυτής της νοοτροπίας έχουν να κάνουν με:

• Το πελατειακό κράτος και το σύστημα κομματικών εξυπηρετήσεων σε διορισμούς, προαγωγές, μεταθέσεις στο δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αποτέλεσμα η διόγκωση της δημόσιας υπηρεσίας.

• Την υποταγή του γενικού συμφέροντος από τις επιμέρους συντεχνιακές διεκδικήσεις. Ουδείς θέλησε να αντισταθεί στις κατά καιρούς υπερβολικές απαιτήσεις των συντεχνιών από το φόβο απώλειας ψήφων. Αποτέλεσμα είναι η δημιουργία αλυσίδας υπερπρονομίων, αχρείαστων και αλληλεπικαλυπτόμενων υπηρεσιών κοκ.

• Την μετατροπή του κράτους από επιτελικό σε κράτος επιχειρηματία με την αλόγιστη επέκτασή του σε όλους τους τομείς, περιλαμβανομένων και τομέων καθαρά ιδιωτικής πρωτοβουλίας (σφαγεία, αερογραμμές, ξενοδοχεία, εμπορία προϊόντων κοκ). Αποτέλεσμα η χρεοκοπία και η μόνιμη επιδότηση από τον Κύπριο φορολογούμενο.

• Τη συντήρηση κρατικών μονοπωλίων σε καίριους τομείς της οικονομίας όπου η σταδιακή απελευθέρωση της αγοράς θα λειτουργούσε υπέρ του καταναλωτή και της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Αποτέλεσμα τα τιμολόγια φωτιά που καίνε νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

• Την ασυδοσία των τραπεζών, την ακρίβεια του κόστους του χρήματος (απαράδεχτα επιτόκια), τις υψηλού ρίσκου επενδύσεις, την απουσία εποπτικών μηχανισμών και τα φαινόμενα πολιτικής διαπλοκής με συγκεκριμένα κόμματα.

Η κρίση αποκάλυψε το σύνολο των διαρθρωτικών προβλημάτων που καταδυναστεύουν την κυπριακή κοινωνία. Χρειάζεται λοιπόν να γίνει μια καθαρή εξήγηση. Γιατί φτάσαμε ως εδώ; Επειδή κατά τη γνώμη μου:

1. Υπήρξε ατυχής η συγκυρία για την Κύπρο, να έχει στο τιμόνι της, μια διακυβέρνηση με φανερή αμφιταλάντευση ανάμεσα στην πραγματικότητα και τις κομμουνιστικές ιδεοληψίες της.

2. Στο όνομα της διαφύλαξης των κεκτημένων και της ρουσφετολογίας, στην ουσία το ΑΚΕΛ διόγκωσε το κράτος των προνομίων και τα αλόγιστα επιδόματα, ενώ εκείνοι που πραγματικά είχαν ανάγκη για αρωγή, έλαβαν ορισμένα ψίχουλα (κατώτατος μισθός).

3. Τα γεγονότα εξελίχθηκαν έξω από κάθε μέτρο ελέγχου. Η κυβέρνηση Χριστόφια πίστεψε πως θα έκλεινε τον κύκλο της χωρίς να χρειαστεί να λάβει αποφάσεις. Απλώς θα κατανάλωνε τα περισσεύματα των προηγούμενων ετών και έπεσε εντελώς έξω…

4. Η κυβέρνηση του ΑΚΕΛ έχει επικεφαλής και συμβούλους πρόσωπα που ουδέποτε εκτέθηκαν στην αγορά και στην παραγωγική διαδικασία. Στην ουσία ο ένας έβλεπε και χειροκροτούσε τον άλλο, φτάνει όλοι μαζί να συμφωνούσαν με τον αδιαμφισβήτητο ηγέτη.

Αυτοί είναι οι λόγοι που φθάσαμε ως εδώ. Τώρα είναι πολύ φανερό ότι ο Δ. Χριστόφιας δεν διεξάγει μια πραγματική διαπραγμάτευση με την τρόικα για να καταλήξει εγκαίρως σε μια συνεννόηση με την ΕΕ. Κτυπά καθυστερήσεις, βολεύεται με τις αναβολές, εξαντλεί τον εσωτερικό δανεισμό, προαναγγέλλει νέους γύρους καθόδου της τρόικας.

Η οικονομία είναι ξεκρέμαστη για μήνες. Κάθε μέρα κλείνουν επιχειρήσεις και κόσμος καταλήγει στην ανεργία. Η κυπριακή οικονομία έχει σβήσει τις μηχανές και σταμάτησε να παράγει ΑΕΠ.

Δυστυχώς φθάσαμε ως εδώ γιατί μας κυβέρνησαν ανεύθυνοι πολιτικοί. Μπροστά στο φόβο του πολιτικού κόστους έχουν από καιρό αποφασίσει ότι ο ρόλος τους είναι απλώς να κάνουν ότι γκρινιάζουν και να διαμαρτύρονται. Κι ας παραδώσουν καμένη γη στους επόμενους…