Βουλευτή ΔΗΣΥ Λεμεσού
Η τελευταία ενέργεια της κυβέρνησης Χριστόφια να αφαιρέσει τις αρμοδιότητες διαχείρισης του έργου εξόρυξης των υδρογονανθράκων από τον Σόλωνα Κασίνη πρέπει να μας προβληματίσει όλους. Δεν είναι ένας απλός παραμερισμός ενός τεχνοκράτη, του Διευθυντή της Υπηρεσίας Ενέργειας. Είναι η μεθόδευση να εξοβελιστούν οι ικανοί για να αναλάβουν τα ηνία οι ελεγχόμενοι και υποτακτικοί.
Η Κύπρος έχει μπροστά της ένα τεράστιο έργο με σύνθετες προκλήσεις: την πλήρη αξιοποίηση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην οριοθετημένη ΑΟΖ της. Είναι πολύ γνωστό σε όλους ότι αυτό το έργο απαιτεί ένα συνδυασμό στρατηγικής και πολιτικής οξυδέρκειας, ολοκληρωμένου σχεδιασμού και τεχνοκρατικής εμπειρίας και υποστήριξης ιδίως από την πλευρά του κράτους. Απέναντί μας υπάρχουν μεγαθήρια τόσο στην γεωστρατηγική σκακιέρα όσο και στο επίπεδο της εμπειρογνωμοσύνης. Η «αφαίρεση αρμοδιοτήτων» στον χειρισμό της υπόθεσης από τον πιο υψηλόβαθμο αρμόδιο τεχνοκράτη γεννά σοβαρά ερωτηματικά:
Πρώτον, γιατί επί σειράν ετών και για όλους τους προηγούμενους προέδρους, ο Σ. Κασίνης απολάμβανε εμπιστοσύνης, ενώ στον Δ. Χριστόφια δεν συμβαίνει το ίδιο;
Δεύτερον, γιατί επί σειρά μηνών και σε όλα τα προηγούμενα κρίσιμα στάδια έως ότου μπει το τρυπάνι, ο Κασίνης ήταν αρμόδιος και τώρα θέλουν να είναι εντελώς αναρμόδιος;
Τρίτον, μήπως όλη αυτή η μεθόδευση για εξοβελισμό του σχετίζεται με τον νέο γύρο αδειοδοτήσεων για τον οποίο η κυβέρνηση Χριστόφια θέλει να έχει την αποκλειστικότητα;
O Σ. Κασίνης είχε πει κάποια στιγμή στο πρόσφατο παρελθόν ότι οι ανώτεροι δημόσιοι λειτουργοί πρέπει να έχουν το θάρρος της γνώμης τους απέναντι στους πολιτικούς προϊσταμένους και να τη λένε και δημόσια αν χρειαστεί. Συμμερίζομαι αυτή τη θέση. Αυτό έγινε και στην περίπτωση της εσπευσμένης ανάθεσης της έλευσης φυσικού αερίου από τη Shell. Φαίνεται ότι δεν είναι λίγες οι φορές στο πολύ πρόσφατο παρελθόν που ο Κασίνης χρειάστηκε να κτυπήσει το χέρι στο τραπέζι για να προχωρήσει η ερευνητική γεώτρηση και να εισακουστεί από πολιτικούς με προφανείς αδυναμίες σε εξειδικευμένες γνώσεις και κρίση.
Καταλήγω λέγοντας το εξής: Οι δυσκολίες μπροστά μας επιβάλλουν όχι την απομάκρυνση στελεχών αλλά την ενίσχυση της κρατικής δομής ελέγχου και υποστήριξης των πολιτικών. Ο Σόλων Κασίνης είναι λειτουργός που η κυβέρνηση οφείλει να συνεχίσει να αξιοποιεί την εμπειρία του, κι αν το επιθυμεί, να τον κρατήσει σε μια ευρύτερη ομάδα ειδικών. Το να τον καταδικάζει όμως σε αχρησία, σε τόσο δύσκολες στιγμές, μου φαίνεται περισσότερο συμπεριφορά σε στημένο παιχνίδι.
