του Ιωνά Νικολάου
ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ δαιμονοποίησης της αντιπολίτευσης διεξάγουν τα κόμματα που συμμετέχουν στη κυβέρνηση. Υπό το βάρος των διαφωνιών τους και της προσπάθειας συγκάλυψης τους, αναζητούν ευκολότερες λύσεις. Αφού διαφώνησαν με την επανέναρξη των απευθείας συνομιλιών, υποστηρίζοντας ότι αυτές δεν ήταν καλά προετοιμασμένες, ότι δεν υπήρξε ξεκάθαρη διαπραγματευτική βάση, υποστηρίζουν τώρα ότι θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή σχέδιο Β’ το οποίο ουσιαστικά θα κηρύξει τις απευθείας συνομιλίες σε αδιέξοδο. Από την άλλη, το ΑΚΕΛ αναίτια, απρόκλητα και απαράδεκτα συμπαρασυρόμενο, επιτίθεται εναντίον του ΔΗΣΥ.
ΜΕ ΕΚΠΛΗΞΗ ο κυπριακός λαός παρακολουθεί τα όσα συμβαίνουν στο κυβερνητικό στρατόπεδο. Διερωτάται πρωτίστως για την αξιοπιστία του πολιτικού λόγου των κομμάτων που το απαρτίζουν. Διερωτάται πως γίνεται το ΔΗΚΟ και η ΕΔΕΚ να δηλώνουν ότι στηρίζουν το κ. Χριστόφια και τους χειρισμούς του στο κυπριακό και από την άλλη να διαφωνούν. Λογικά, αν είχαν εξαρχής τέτοιες διαφωνίες, δεν θα έπρεπε να είχαν υποστηρίξει την υποψηφιότητα Χριστόφια. Όμως και τώρα, θα ανέμενε κανείς ότι αυτή η αλλοπρόσαλλη πολιτική, θα είχε οδηγήσει σε ρήξη τις σχέσεις τους με το ΑΚΕΛ και με τον Πρόεδρο. Αντ’αυτού, κάθε φορά που αποκαλυπτεταί η έντονη διάσταση των θέσεων τους, σπεύδουν να εξαπολύσουν μύδρους εναντίον του ΔΗΣΥ.
ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ να ενοχοποιήσουν τον ΔΗ.ΣΥ πιστεύοντας ότι με αυτόν το τρόπο ξεπερνούν τα ενδοκυβερνητικά τους προβλήματα. Ευθύνεται δηλαδή ο συναγερμικός κόσμος επειδή αυτοί διαφωνούν μεταξύ τους και αντιμετωπίζουν εσωκομματικά προβλήματα, αμφισβητήσεις και επικρίσεις όχι μόνο από αξιωματούχους των κομμάτων τους αλλά και από στελέχη της δεύτερης γραμμής; Ή μήπως ευθύνεται ο συναγερμικός κόσμος για την καθοδική πορεία των ποσοστών τους, οι οποίες πόρρω απέχουν από τα ποσοστά που έλαβαν στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές. Είναι καιρός να σταματήσουν τους στρουθοκαμηλισμούς, να βγουν μπροστά και να εκφράσουν την διαφωνία τους με το Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Να συμπαραταχθούν ανοικτά και υπεύθυνα, είτε με αυτούς που επιθυμούν την συνέχιση των συνομιλιών είτε με αυτούς που υποστηρίζουν τη διακοπή τους. Οφείλουν να εξηγήσουν στο λαό και ειδικά στους ψηφοφόρους τους, ποια επιτέλους είναι η θέση τους και να αναλάβουν τις ευθύνες τους.
ΔΕΝ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ότι έχουν απολέσει προ πολλού την αξιοπιστία τους. Ακόμα και το ΑΚΕΛ έχει εκφράσει τη δυσφορία του για δηλώσεις των εταίρων τους που αποτελούν παλινδρομήσεις από τη δεδηλωμένη (κατά καιρούς) υποστήριξη τους προς το Πρόεδρο. Το ανησυχητικό είναι ότι στο ΑΚΕΛ, αντί να ζητήσουν από τα συγκυβερνώντα κόμματα να επαναβεβαιώσουν τη στήριξη τους, επιλέγουν να συμπαραταχθούν μαζί τους στη προσπάθεια μετακύλισης τυχόν δικών τους ευθυνών (ίσως για τη μη αναμενόμενη τροπή που φαίνεται να έχει πάρει η πορεία των συνομιλιών) στην αντιπολίτευση. Λησμονούν προφανώς τα ΑΚΕΛικά στελέχη ότι χωρίς τη ουσιαστική στήριξη του ΔΗΣΥ στο εθνικό, τα πράγματα θα ήταν σαφώς χειρότερα για τον κ. Χριστόφια στο εσωτερικό μέτωπο. Συνεπώς, μερίδιο ευθύνης φέρει και ο ίδιος ο Πρόεδρος που επιλέγει να κλείνει τ’ αυτιά του και ακολουθεί την τακτική «απορία ψάλτου βηξ». Φαίνεται ότι ο ΔΗΣΥ και η υπεύθυνη και πατριωτική στάση του για εξεύρεση λύσης του κυπριακού του προκαλεί αυτόν το βήχα.
ΣΤΙΣ ΚΡΙΣΙΜΕΣ στιγμές που διάγει ο τόπος, αυτό που αναμένουμε ως ΔΗ.ΣΥ από τα συμπολιτευόμενα κόμματα και ειδικά από τον Πρόεδρο, είναι η επίδειξη και μόνον του προσήκοντα σεβασμού προς τη παράταξη μας. Ασφαλώς, δεν αποζητήσαμε και ούτε θα αποζητήσουμε ανταλλάγματα για τη στήριξη μας στις προσπάθειες που καταβάλλονται στο Κυπριακό. Θέτουμε και αναμένουμε και από τους άλλους να θέσουν το συμφέρον της πατρίδας πέραν και πάνω απ’όλα. Αυτό που δεν πρόκειται να επιτρέψουμε είναι τη συνέχιση της προσπάθειας κάποιων να χρησιμοποιούν τη παράταξη μας ως στόχο για τον επικοινωνιακό εξαγνισμό των κομματικών τους καιροσκοπισμών, νομίζοντας ότι έτσι θα τους επιτραπεί να αυτόσυντηρηθούν νεμόμενοι την εξουσία.
