του Θανάση Τσώκου
Την περασμένη βδομάδα, οι υπουργοί εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έλαβαν μια υψηλού πολιτικού ρίσκου απόφαση, σχετιζόμενη με την εμφύλια σύγκρουση στη γειτονική μας Συρία. Μετά από εκβιαστικές σε μεγάλο βαθμό πιέσεις Γάλλων και Βρετανών, αποφασίστηκε ο εξοπλισμός, από το ερχόμενο φθινόπωρο, των αντικαθεστωτικών που δρουν στο εσωτερικό της χώρας. Με την προϋπόθεση «ασφαλείας», ότι, δήθεν, τα όπλα αυτά θα χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για την προστασία πολιτών. Κάτι βέβαια, που δεν υπάρχει πρακτικός τρόπος να διασφαλιστεί. Το σκεπτικό ότι η απόφαση αυτή θα οδηγήσει τον πρόεδρο Μπασάρ Αλ Άσατ πιο εύκολα σε διάλογο, είναι μάλλον μετέωρο. Ο Άσατ και οι μυστικές υπηρεσίες της Συρίας γνωρίζουν πολύ καλά ότι εξοπλισμός και εκπαίδευση των αντικαθεστωτικών από τρίτους γίνεται από την πρώτη μέρα της έναρξης του εμφυλίου.
Η απόφαση αυτή των υπουργών εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αντανακλαστικά, είχε ως αποτέλεσμα τρεις ημέρες μετά, την ανακοίνωση από πλευράς της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ότι δεν έχει πρόθεση να ακυρώσει την πώληση του καλά γνωστού σε εμάς εδώ στην Κύπρο, υπερσύγχρονου κινητού πυραυλικού συστήματος S-300. Γεγονός που θα αλλάξει άρδην, τα στρατιωτικά δεδομένα στην ευρύτερη περιοχή. Το πυραυλικό αυτό σύστημα, έχει τη δυνατότητα να πλήξει στόχους μέχρι και 300 χιλιόμετρα, ενώ εγκυμονεί πάντοτε ο κίνδυνος να πέσει σε χέρια ανδρών της Χεζμπολάχ. Την ώρα που ο πρόεδρος της Συρίας ισχυρίζεται ότι μέρος του πυραυλικού συστήματος βρίσκεται ήδη στη χώρα. Οι συστοιχίες των S-300 θα δώσουν την δυνατότητα σε Ρώσους και Σύριους να εμποδίσουν τυχόν αεροπορικές επιδρομές εναντίον φιλοκυβερνητικών στόχων, αλλά και να πλήξουν στόχους σε γειτονικές χώρες.
Το Συριακό πρόβλημα, μπορεί να λυθεί μόνο μέσα από πολιτικές και διπλωματικές διεργασίες, αφού προηγηθεί γενική κατάπαυση του πυρός. Η προσοχή και η προσπάθεια όλων των ενδιαφερομένων μερών θα πρέπει να κορυφωθεί στη διεθνή συνδιάσκεψη της Γενεύης που καλώς εχόντων των πραγμάτων, θα συγκληθεί στις αρχές αυτού του μήνα, με πρωτοβουλία των Η.Π.Α. και της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Στόχος της όποιας προσπάθειας καταβάλλεται από τη διεθνή κοινότητα, δεν θα πρέπει να είναι απλά η αποκαθήλωση του Άσατ, ο οποίος βρίσκεται εγκλωβισμένος, αλλά ισχυρός ακόμη, σε έναν φαύλο κύκλο, ούτε η τριχοτόμηση του κράτους της Συρίας σε μια λογική επαναχάραξης των συνόρων της. Στόχος θα πρέπει να είναι η δημιουργία συνθηκών ειρήνης και ασφάλειας στην περιοχή και η ευημερία του χειμαζόμενου Συριακού λαού, που για δύο σχεδόν χρόνια υποφέρει τα πάνδεινα. Ο εξοπλισμός των αντικαθεστωτικών από την Βρετανία και τη Γαλλία θα οδηγήσει σε μεγαλύτερης έντασης και φονικότερες συγκρούσεις. Με περισσότερα θύματα και δυστυχία.
Εξάλλου ο όποιος αντικειμενικός αναλυτής θα πρέπει να αξιολογήσει την πολιτική και οικονομική κατάσταση στη Συρία με πρόεδρο τον Μπασιάρ Αλ Άσατ, με αυτή που προϋπήρχε στην χώρα και όχι με το πολιτειακό σύστημα της Ελβετίας ή της Σουηδίας.
Ο κίνδυνος διάχυσης του προβλήματος, και σε άλλες χώρες, είναι πέραν από υπαρκτός. Την ώρα που η σύγκρουση έχει πάρει περιφερειακές διαστάσεις με την εμπλοκή πολλών κρατών και συμφερόντων. Η Κύπρος, χώρα που γειτνιάζει με την περιοχή, θα πρέπει να επιδείξει μεγάλη προσοχή για όλα αυτά που τεκταίνονται και η κυβέρνηση μας σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Στην Συρία έχουν γίνει στόχος των αντικαθεστωτικών φανατικών ισλαμιστών οι χριστιανικοί πληθυσμοί και οι εκκλησίες, η πλειοψηφία των οποίων έχουν πυρποληθεί. Την ίδια ώρα που η τύχη του Ελληνορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου κ. Παύλου και του Συρορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου Γρηγορίου, αγνοείται μετά από έξι εβδομάδες απαγωγής. Επιβάλλεται λοιπόν και η εκκλησία της Κύπρου να φανεί αρωγός και συμπαραστάτης του χριστιανικού πληθυσμού της Συρίας, μέσα από μια διεθνή εκστρατεία καταγγελίας των ωμοτήτων σε βάρος του.
Με τα υπάρχοντα δεδομένα και προ του κινδύνου η Συρία να αφεθεί στο έλεος των ισλαμιστών, τριχοτομημένη και χειμαζόμενη στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου, θα πρέπει να απασχολήσει σοβαρά τη διεθνή κοινότητα η με όρους παραμονή του Άσατ για ένα μεταβατικό στάδιο στην εξουσία και στη συνέχεια η συγκρότηση με την εμπλοκή και του Αραβικού Συνδέσμου μιας νέας μεταβατικής κυβέρνησης η οποία θα οδηγήσει τη χώρα, αν το επιτρέψουν οι συνθήκες, σε δημοκρατικές εκλογές. Ειδικά τώρα, που η εσωτερικές εξελίξεις στη χώρα «ισλαμικό μοντέλο πρότυπο» για πολλούς, την Τουρκία, προοιωνίζονται δυσοίωνες. Ενώ η Αραβική Άνοιξη μάλλον θα απογοητεύσει πολλούς.
