του Νίκου Τορναρίτη
Οι εξελίξεις στην Ελλάδα είναι δραματικές. Η χώρα διέρχεται την πιο κρίσιμη καμπή στη νεώτερη ιστορία της και ο πολιτικός κόσμος καλείται να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Να βρει γρήγορα πολιτικές συναινέσεις που θα οδηγήσουν τη χώρα σε μια μεγάλη μεταρρύθμιση, μια καινούργια Ελλάδα. Η παράθεση και μόνο ορισμένων στοιχείων μαρτυρά τη σοβαρότητα της κατάστασης: Η χώρα έχει ήδη υπογράψει ένα μνημόνιο οικονομικής στήριξης από την ΕΕ και το ΔΝΤ. Ωστόσο, δεν προχώρησε έγκαιρα σε αλλαγές στην παραγωγική διαδικασία, τόσο στον δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα δεν μπορεί να αποπληρώσει τις δόσεις, ενώ το δημόσιο χρέος διογκούται και η Ελλάδα βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Κατά την άποψή μου το πρόβλημα είναι βαθύτατα πολιτικό. Διαδοχικές κυβερνήσεις, ανεξαρτήτως χρώματος και ιδεολογίας και με ελάχιστες εξαιρέσεις, δούλευαν με κριτήριο την λαφυραγωγία του κράτους και την εξυπηρέτηση ημετέρων. Η Ελλάδα, μια χώρα με αξιόλογο ανθρώπινο δυναμικό και απαράμιλλες ομορφιές, οικονομικό και πολιτιστικό πλούτο, διαθέτει μια δυσκίνητη υδροκέφαλη δημόσια διοίκηση του ενός εκατομμυρίου! Πάμπολλοι κλάδοι είναι βραχυκυκλωμένοι από μονοπώλια, κρατικές ζημιογόνες επιχειρήσεις και πολύπλοκα μικροσυντεχνιακά συμφέροντα. Η χώρα στερείται τις πραγματικές δυνάμεις της γιατί πολλοί πίστεψαν ότι ο πολιτικός προορισμός τους ήταν να γλεντούν την εξουσία και όχι να δουλεύουν για το συμφέρον των ελλήνων. Με πόνο ψυχής παρακολουθώ όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα και εύχομαι ο πολιτικός κόσμος να βρει τη δύναμη και το σθένος να επωμιστεί το πολιτικό κόστος σφαλμάτων δεκαετιών και να θυσιαστεί αν χρειαστεί για να ξαναγεννηθεί η χώρα. Σκέφτομαι επίσης ότι ορισμένα ζητήματα αφορούν άμεσα και την Κύπρο. Οι οικονομικές σχέσεις και η σύνδεση του τραπεζικού τομέα προμηνύουν σημαντικές προεκτάσεις και για την Κύπρο, στην απευκταία περίπτωση που η Ελλάδα συνεχίσει τον κατήφορο. Από την άλλη ορισμένα κρίσιμα πολιτικά ζητήματα πρέπει να απαντηθούν άμεσα από τη δική μας πλευρά ως κυπριακή πολιτική ηγεσία: Όπως συμβαίνει και στην Ελλάδα, η χώρα μας στερείται ανταγωνιστικότητας. Επίσης δημιούργησε ένα σχετικά μεγαλύτερο δημόσιο τομέα από όσο χρειάζεται η οικονομία, εξ αιτίας ακριβώς της πελατοκρατείας των κομμάτων όταν έχουν πρόσβαση στην εξουσία. Η νέα γενιά αντιμετωπίζει προβλήματα και πολλοί βρίσκονται στην ανεργία. Τα ανοιχτά μας μέτωπα, το συνταξιοδοτικό και το ασφαλιστικό, δημιουργούν μια μαύρη τρύπα στα δημόσια οικονομικά και η δημογραφική γήρανση μας απειλεί. Πιστεύω ακράδαντα ότι πρέπει να επιλέξουμε άμεσα μια διαφορετική πορεία. Υποστηρίζω ανεξαρτήτως πολιτικού και προσωπικού κόστους, την ανάγκη για μια γενναία μεταρρύθμιση του κράτους και του δημοσίου τομέα και τη δημιουργία μιας νέας σχέσης ανάμεσα στις παραγωγικές τάξεις: με περισσότερη αξιοκρατία, ανταμοιβή και ανέλιξη σε όσους το αξίζουν, στήριξη στις ασθενέστερες κοινωνικά ομάδες που πραγματικά έχουν ανάγκη.
Τα μεγάλα και τα παχουλά λόγια κάπου εδώ πρέπει να τελειώσουν. Ή θα ενώσουμε δυνάμεις για τον τόπο μας ή θα γίνουμε ως σύνολο υπόλογοι στις γενιές που θα έρθουν.
