Σε σημερνή διάσκεψη τύπου ο αναπληρωτής πρόεδρος του Δημοκρατικού Συναγερμού Αβέρωφ Νεοφύτου αναφέρθηκε στα θέματα της οικονομίας:
Τις τελευταίες μέρες τόσο η κυβέρνηση του Δημήτρη Χριστόφια όσο και το ΑΚΕΛ επιδόθηκαν σε δύο επικοινωνιακά μηνύματα. Σε μία προσπάθεια να συγκαλύψουν την φοροεπιδρομή τους. Ποια είναι τα δύο επιχειρήματα.
Πρώτον: Ότι πρέπει να στοχεύσουμε τον πλούτο για αντιμετώπιση των επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης και δεύτερον ότι δεν θα δεχθούν τα σπασμένα να τα πληρώσει ο εργαζόμενος.
Πρέπει προτού σχολιάσουμε τις δύο επικοινωνιακές τακτικές του ΑΚΕΛ και της κυβέρνησης να επαναφέρουμε στην μνήμη των πολιτών τι μας έλεγε το Φθινόπωρο του 2008 ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά και ο υπουργός Οικονομικών. Θέση που την επαναλάμβαναν μέχρι ακόμη και τον Δεκέμβρη του 2009 στις συζητήσεις για τον προϋπολογισμό του 2010.
Ότι η Κύπρος είναι απόρθητο φρούριο και θα μείνει αλώβητη από την κρίση. Και να πάψει ο ΔΗΣΥ να κινδυνολογεί. Και ότι εμείς έχουμε δείκτη προστασίας την δήθεν μεικτή οικονομία. Που δεν έχει να φοβηθεί τίποτε γιατί αυτοί που πληρώνουν την κρίση είναι η νεοφιλελεύθερες οικονομίες.
Για πέραν από ένα χρόνο μας έλεγαν ότι είναι η καλύτερη οικονομία της Ευρώπης. Μας έλεγαν ότι θα είναι η μοναδική οικονομία με θετικό πρόσημο στο ρυθμό ανάπτυξης και η μοναδική εξαίρεση στην Ευρώπη που η Κύπρος θα είχε έλλειμμα κάτω του 3% και άρα δεν θα έμπαινε σε επιτήρηση. Και αφού το ένα μετά το άλλο και εκείνα τα επικοινωνιακά τους επιχειρήματα κατακρημνίσθηκαν από τα γεγονότα, έρχονται τώρα μέσα από μια επικοινωνιακή τακτική να αποπροσανατολίσουν τον απλό και μη προνομιούχο πολίτη.
Και έρχομαι στην απάντηση ότι δήθεν η αριστερή κυβέρνηση θέλει να τα βάλει με τον πλούτο.
Η αριστερή κυβέρνηση τα βάζει δυστυχώς με τον εργαζόμενο.
Στόχευση κοινωνικών παροχών
H πρόταση της αριστερής κυβέρνησης Χριστόφια και του ΑΚΕΛ κτυπά τα μεσαία και χαμηλά εισοδηματικά στρώματα και κάνει πλάτες στον πλούτο και στους πλούσιους και τους εκατομμυριούχους. Και θα είμαι συγκεκριμένος. Δεν μπορεί να στοχεύει τον εργαζόμενο και τον μισθωτό που είναι υποχρεωμένος να δηλώνει το εισόδημα του στον φόρο εισοδήματος και να παραβλέπει σφυρίζοντας αδιάφορα για τον πραγματικό πλούτο. Ήταν και παραμένει η θέση μας πως οι κοινωνικές παροχές πρέπει να είναι στοχευμένες για να έχουν πραγματική αξία. Να παίρνουν περισσότερα αυτοί που έχουν την περισσότερη ανάγκη.
Και θέλω να μας απαντήσουν οι λαλίστατοι κυβερνώντες με την δήθεν ευαισθησία τους για τους μη προνομιούχους γιατί εξαιρούν από την στόχευση τον πραγματικό πλούτο.
Εάν ένας Κύπριος έχει μετοχές σε οποιαδήποτε εταιρεία και παίρνει κάθε χρόνο μερικά εκατομμύρια μέρισμα δεν έχει καμία υποχρέωση να συμπληρώσει καμία αίτηση για τον φόρο εισοδήματος. Απλώς ο φόρος του θα αποκοπεί από την εταιρεία πριν του αποσταλεί το μέρισμα του.
Δεύτερον εάν κάποιος έχει δεκάδες εκατομμύρια σε μια τράπεζα και παίρνει κάποια εκατομμύρια εισόδημα από τους τόκους κάθε χρόνο, δεν έχει υποχρέωση να κάνει δήλωση στον φόρο εισοδήματος. Γιατί ο φόρος επί των τόκων αποκόπτεται από την πηγή. Άρα ο πραγματικός πλούτος, αυτοί που δεν έχουν ανάγκη να ιδρώνουν και να κοπιάζουν για να βγάλουν το μεροκάματο τους, για να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν τα παιδιά τους, χαλαροί και χωρίς έγνοιες θα παίρνουν τα έσοδα των εκατομμυρίων και την ίδια στιγμή θα εισπράττουν και την επιταγή των κοινωνικών παροχών είτε για την φοιτητική χορηγία είτε εάν είναι πολύτεκνοι και τα επιδόματα των τέκνων.
Τους καλούμε αλλά και τους προκαλούμε.
Ας στοχεύσουν με βάση κριτήρια πλούτου και όχι με βάση κριτήρια του εισοδήματος του μισθωτού.
Με ξενίζει ειλικρινά εάν πράγματι αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν και γνοιάζονται για τους μη προνομιούχους, τους μισθωτούς και τους εργαζόμενους. Ειλικρινά βάζουμε μεγάλα ερωτηματικά. Τι σόι αριστεροί είναι;
Δεύτερον, μας λένε καθημερινά ότι κάνουν πολιτικές και βάζουν φορολογίες στο κεφάλαιο για να μην πληρώνουν την κρίση οι εργαζόμενοι.
Μα οι μοναδικοί που έχουν πληρώσει την κρίση τα τελευταία δύο χρόνια είναι οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα: 25.000 συμπατριώτες που δεν είναι αριθμοί, είναι ψυχές, είναι οικογένειες που ζουν και βιώνουν τον εφιάλτη της ανεργίας, Ναι είναι τα μεγάλα θύματα της κρίσης. Άρα ήδη ο εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα πληρώνει το κόστος της κρίσης. Και με την πολιτική και την νοοτροπία και της αγκυλώσεις της αριστερής κυβέρνησης, με την φοροεπιδρομή στις μικρομεσαίες και στις άλλες επιχειρήσεις και την πιθανή φυγή ξένων επενδυτών θα πολλαπλασιάσουν τους ανέργους και θα τους ανεβάσουν σε ποσοστά που θα ανατριχιάζει στο άκουσμα τους ο κάθε Κύπριος πολίτης.
Αυτή είναι η αριστερή κυβέρνηση. Να στοχεύει τον μισθωτό αντί τον πλούτο σ’ ότι αφορά τις κοινωνικές παροχές και αυξάνοντας τις φορολογίες να οδηγεί μικρομεσαίες επιχειρήσεις σε περαιτέρω προβλήματα και με παράλληλη αύξηση της ανεργίας των μη προνομιούχων εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα.
