Μέλους Πολιτικού Γραφείου ΔΗΣΥ
Επικοινωνιακά, θεωρώ ότι νικητής αναδείχτηκε ο Νίκος Αναστασιάδης, 2ος ο Γιώργος Λιλλήκας και 3ος ο Σταύρος Μαλάς. Ο Ν.Α. αποδείχτηκε ο πιο επιμελής, μελέτησε και προπονήθηκε περισσότερο από τους άλλους δύο στη μεθοδολογία της τηλεμαχίας. Έτσι μπόρεσε να διαχειριστεί το χρόνο καλύτερα. Οι απαντήσεις του ήταν μετρημένες και ολοκληρωμένες εντός των χρονικών πλαισίων που του επέτρεπαν οι κανονισμοί, ενώ ακόμη και στις περιπτώσεις εκείνες που του ξέφευγε ο χρόνος χαμογελούσε ήρεμος και ολοκλήρωνε με συντομία στα 15 δεύτερα που είχε στη συνέχεια.
Ο Γιώργος Λιλλήκας ήταν στημένος σωστά, ο τόνος και η ένταση της φωνής του εξέπεμπαν έναν αέρα αυτοπεποίθησης αλλά δεν έλειψαν και οι στιγμές που απόπνεε εγωκεντρισμό. Ήταν μονοθεματικός στο μεγαλύτερο μέρος της εκπομπής αλλά επιτυχημένος στο να εφευρίσκει νέους διαδρόμους για να επιστρέψει τη συζήτηση πίσω στο κεντρικό του επιχείρημα. Ήταν σαφές ότι ήθελε κυρίως να διαφοροποιηθεί από τους άλλους δύο παρά να μπει σε συζήτηση μαζί τους. Προσπάθησε με επικοινωνιακές ατάκες να αναιρέσει σε ορισμένες περιπτώσεις το ηγετικό και αξιόπιστο προφίλ του Νίκου Αναστασιάδη αλλά δεν το πέτυχε με τρόπο πειστικό.
Ο Σταύρος Μαλάς ήταν ο πιο άπειρος και αυτό φάνηκε έντονα στη μάχη της επικοινωνίας. Από την πρώτη στιγμή έδειχνε να ασφυκτιά μέσα στην τυποποιημένη διαδικασία εφόσον ο περιορισμένος χρόνος δεν του επέτρεπε από τη μια να δώσει ικανοποιητικές εξηγήσεις για τους λόγους για τους οποίους δεν ήθελε να προβεί στην οποιαδήποτε κριτική για την διακυβέρνηση ΑΚΕΛ, και από την άλλη να πει τις δικές του προτάσεις. Περιορίστηκε κυρίως στο να επαναλαμβάνει τις γενεσιουργές αιτίες της κρίσης σε μια προσπάθεια να αμβλύνει τις ευθύνες του Δ. Χριστόφια και στη συνέχεια έκανε ένα κβαντικό άλμα και από τις αιτίες απαιτούσε να μιλήσει για το μέλλον δίχως να θέλει να αναφερθεί στο πρόσφατο παρελθόν και τη διαχείριση από την παρούσα κυβέρνηση. Αυτό ήταν ένα τεράστιο βαρίδι το οποίο αφαιρούσε από την αξιοπιστία του υποψηφίου και τον δυσκόλευε επικοινωνιακά.
Όσο αφορά στην ουσία των επιχειρημάτων, κρίνω πως στον περιορισμένο χρόνο που είχαν οι τρεις υποψήφιοι επιχείρησαν τηλεγραφικά να περάσουν συγκεκριμένα μηνύματα προς τους τηλεθεατές. Ο Νίκος Αναστασιάδης αναδείχτηκε ο καλύτερος και σ’ αυτό. Το γεγονός του ότι έχει την πιο ρεαλιστική αντίληψη αναφορικά με το τι έχει συμβεί μέχρι σήμερα φάνηκε. Γνώριζε τι έγινε, σε τι έχουμε ήδη δεσμευτεί και τι προτίθεται ο ίδιος να κάνει εφόσον αναλάβει. Δεν υπέπεσε ούτε σε λαϊκισμούς ούτε σε αντιφάσεις αλλά η τηλεγραφική αναφορά των θέσεών του δεν επέτρεψε στους τηλεθεατές να συγκρατήσουν το στίγμα των οικονομικών του θέσεων.
Ο Σταύρος Μαλάς από την άλλη ενώ φαινόταν να είναι διαβασμένος και διψούσε να βγάλει προς τα έξω τις ιδέες του τελικά μπόρεσε να τις πει μόνο ακροθιγώς. Ήταν εμφανής η ακελική επικυριαρχία πάνω στις θέσεις του πράμα που τον άφησε να παλεύει από τη μια με τη δική του αυτόνομη ατζέντα και από την άλλη με το άγχος μήπως αναφέρει κάτι το οποίο θα θίξει τα στελέχη της Εζεκία Παπαϊωάννου. Αλλά δεσμεύτηκε ξεκάθαρα στην υπογραφή του μνημονίου ως «το πρώτο και το τελευταίο» όπως ανάφερε χαρακτηριστικά, ενώ έδωσε έμφαση στην επένδυση σε νέους τομείς ανάπτυξης όπως την έρευνα.
Χειρότερος από άποψη ουσίας ήταν θεωρώ ο Γιώργος Λιλλήκας. Η εμμονή του στην πρότασή του για το φυσικό αέριο έπασχε από έλλειψη πειστικών επιχειρημάτων και κατέληξε να διακωμωδείται ακόμη και από τους δημοσιογράφους. Μάλιστα κάτω από την πίεση αναγκάστηκε να αποκαλύψει ότι η όλη ιδέα του στηρίζεται στα αποτελέσματα μιας έρευνας που θα πρέπει να προηγηθεί! Το «αγοραστές υπάρχουν» παράπεμψε στο «λεφτά υπάρχουν» και δημιούργησε νέους αρνητικούς συνειρμούς. Η εμμονή του σε συνδυασμό με τη μεγαλοστομία ότι θα απαλλάξει τη χώρα από το μνημόνιο εντός του 2013 δεν άφησε καμιά αμφιβολία ότι ο ανεξάρτητος υποψήφιος βρίσκεται σε κατάσταση πανικού. Το κυριότερο όμως είναι πως με έκανε να πιστέψω ότι ο στόχος του δεν είναι η εκλογή αλλά η κεφαλαιοποίηση του μεγαλύτερου δυνατού ποσοστού. Δύσκολα πείθεται κανείς ότι ένας υποψήφιος που πιστεύει ότι υπάρχουν έστω και ελάχιστες πιθανότητες για την εκλογή του, ότι θα έλεγε δημόσια τέτοια μεγάλα προεκλογικά ψέματα.
