του Θανάση Τσώκου
Το τελευταίο διάστημα έχουν πυκνώσει οι πράξεις βεβήλωσης εθνικών μας συμβόλων, αλλά και η αναγραφή υβριστικών συνθημάτων και συνθημάτων αντεθνικού περιεχομένου σε μνημεία και δημόσιους χώρους. Η πρόσφατη περίπτωση της υποστολής της ελληνικής σημαίας, από τον τάφο του τ. Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Τάσσου Παπαδόπουλου, αλλά και η βεβήλωση του νεκροταφείου στο οποίο βρίσκεται θαμμένος ο τ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Σπύρος Κυπριανού και η αφαίρεση της ελληνικής σημαίας, αποτελούν πράξεις ντροπής. Εκτός από τις δύο αυτές περιπτώσεις βεβήλωσης, που αφορούσαν τους τάφους τέως προέδρων της Δημοκρατίας και που είδαν το φως της δημοσιότητας, η υποστολή της ελληνικής σημαίας από δημόσια κτίρια, σχολεία, μνημεία, εκκλησίες και σε κάποιες περιπτώσεις το κάψιμο της, αποτελεί, πλέον, σύνηθες φαινόμενο. Σύνηθες φαινόμενο αποτελεί και η αναγραφή υβριστικών συνθημάτων προς την Ελλάδα και το ελληνικό έθνος.
Τελευταία πράξη ντροπής, η αναγραφή συνθημάτων στην προτομή του αγωνιστή της ΕΟΚΑ 55-59, Κυριάκου Μάτση στην Λακατάμεια, το βράδυ της 22ας προς 23η Ιανουαρίου 2010. Το σωματείο Κυριάκος Μάτσης στην Λακατάμεια, έχει γίνει επανειλημμένα στόχος νεαρών νυκτοβατών. Όμως, το μνημείο, στο οποίο υπάρχει και άγαλμα του ήρωα αγωνιστή, τα εγκαίνια του οποίου τελέστηκαν πρόσφατα και το οποίο βρίσκεται μπροστά από το σωματείο, γίνεται για πρώτη φορά στόχος. Παρόλο το γεγονός ότι στον χώρο υπάρχουν και κάμερες ασφαλείας.
Οι πράξεις αυτές, δεν φαίνεται να είναι μεμονωμένες. Ούτε άσχετες με τις συζητήσεις μεταξύ μαθητών αλλά και μεταξύ μαθητών και καθηγητών που γίνονται σε αρκετά σχολεία. Συζητήσεις καθοδηγούμενες από μερίδα καθηγητών, αλλά και οργανωμένων μαθητών συγκεκριμένης παράταξης. Θέμα των συζητήσεων η ελληνικότητα μας. Αν είμαστε δηλαδή Έλληνες ή Κύπριοι.
Είναι λοιπόν καιρός, να βοηθήσουμε τα παιδιά μας, ή έστω τη μερίδα αυτή της νεολαίας μας που παραπαίει εθνικά και άλλως πως, να αντιληφθεί τις πραγματικότητες. Έτσι που να γίνουν οι νέοι μας γνώστες της ιστορίας και των καταβολών μας. Θα πρέπει επίσης ο συγκεκριμένες χώρος, που εργολαβικά προσπαθεί να καλλιεργήσει την νεοκυπριακή κουλτούρα και συνείδηση, να πάψει να συμβάλλει στην προσπάθεια εθνικού μας ευνουχισμού.
Αρχή θα πρέπει να γίνει από το σχολείο και ειδικότερα από την διδασκαλία του μαθήματος της ιστορίας. Ευθύνη όμως, έχουν και οι γονείς. Θα πρέπει πάντοτε να τονίζεται εμφαντικά, ότι η Κύπρος, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του ευρύτερου ελληνισμού. Κάτι που τόνισε αρκετές φορές και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας. Το γεγονός ότι το 1960, μετά από το έπος της Ε.Ο.Κ.Α. 1955-59, εγκαθιδρύθηκε η Κυπριακή Δημοκρατία, αυτό είναι άσχετο με τις εθνικές μας καταβολές. Διαφορετικά ορίζουμε το έθνος και διαφορετικά το κράτος. Αποτελεί καθήκον μας, τόσο η διαφύλαξη της ελληνικότητας μας ως κοινότητα όσο και η περιφρούρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η οποία αποτελεί, ανεξάρτητο κράτος, μέλος του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Δεν αναιρεί το ένα το άλλο. Η καλή γνώση της ιστορίας μας, των παραδόσεων και του πολιτισμού μας, θα συμβάλει θετικά και στην ομαλή συνύπαρξη μας με τους συμπατριώτες μας Τουρκοκύπριους.
Το να αναγραφούν συνθήματα στο μνημείο του Κυριάκου Μάτση, μας προσβάλλει σαν ανθρώπους και σαν Έλληνες. Είμαι απόλυτα βέβαιος, ότι αν οι νεαροί που προέβησαν σε αυτή την ασχημία, γνώριζαν το έργο και την προσφορά του χαρισματικού αυτού αγωνιστή της ελευθερίας, δεν θα προέβαιναν στη πράξη τους αυτή.
