Η ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΡ, ΤΟ ΜΕΓΑΡΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ
Η πρωτεύουσα χρειάζεται έργα και πρέπει να αποκτήσει επιτέλους χαρακτήρα ευρωπαϊκής πρωτεύουσας με κάποια σημεία αναφοράς
Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Πολιτισμού Πρόδρομος Προδρόμου και η επίτροπος Πολιτισμού του Δημοκρατικού Συναγερμού κα Σόφη Μιχαηλίδου είχαν χθες συνάντηση με τα ΜΜΕ και προέβησαν στις πιο κάτω δηλώσεις:
Γίνεται λόγος και συζήτηση μεγάλη για την περίφημη επένδυση από το Κατάρ.
Ο λόγος είναι προφανώς το μέγεθος της επένδυσης αυτής, τα € 50 εκ. -ιδιαίτερα μέσα σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Αυτό όμως εμάς μάς φέρνει στο νου το ακόμα πιο μεγάλο σχέδιο του Μεγάρου Πολιτισμού.
Αν η επένδυση από το Κατάρ θα είναι € 50 εκ., η επένδυση για το Μέγαρο Πολιτισμού θα φτάσει τα € 130 εκ. Ενώ εταίρος δε θα είναι το Κατάρ, αλλά η Ευρωπαϊκή Ένωση (που θα χρηματοδοτήσει με πάνω από 60% το έργο).
Όταν, λοιπόν, δίνεται τόση σημασία και δημοσιότητα στην εμπορική αξιοποίηση του τεμαχίου γης στην είσοδο της πόλης, αναλογικά πολύ μεγαλύτερη θα έπρεπε να δοθεί στη δημιουργία του Μεγάρου Πολιτισμού, στον άξονα του κέντρου της πρωτεύουσας. Φυσικά κανείς και τίποτα δεν επιβάλλει ότι πρέπει να… διαλέξουμε. Και τα δυο, όπως και άλλα ακόμη, πρέπει να γίνουν.
(η εντύπωση που δίνεται ότι παρεμβάσεις της αντιπολίτευσης αντιστρατεύονται το έργο, είναι λανθασμένη: η μόνη παρέμβαση που βλέπουμε είναι προκειμένου οι διαδικασίες να ακολουθήσουν μια θεσμική τάξη πραγμάτων και με διαφάνεια να εξασφαλίσουν τη χρηστή διοίκηση).
Η Κύπρος και ειδικά η Λευκωσία χρειάζονται επειγόντως κάποια έργα που θα αναμορφώσουν την όψη και το χαρακτήρα της πρωτεύουσας.
Πιστεύουμε ότι πρέπει και καλούμε την κυβέρνηση να κάνει ό,τι είναι δυνατό για να επισπεύσει την κατασκευή του Μεγάρου Πολιτισμού, όπως βέβαια και την ανάπλαση του χώρου της πρώην Αρχιγραμματείας, που βρίσκεται στο νοητό άξονα ενός νέου κέντρου της πόλης. Οι ενέργειες που έγιναν μέχρι στιγμής και οι πρόνοιες στον προϋπολογισμό του κράτους τα δυο τελευταία χρόνια, δεν πείθουν ότι δίνεται η προτεραιότητα που επιβάλλεται.
Γνωρίζουμε ότι οι διαδικασίες για το Μέγαρο Πολιτισμού τρέχουν ήδη. Πρέπει όμως να παρατηρήσουμε ότι αν έστω το μισό από το ζήλο, την ενέργεια και την αποφασιστικότητα που αφιερώνονται στο έργο με το Κατάρ, υπήρχαν και στην περίπτωση του Μεγάρου, αυτό θα μπορούσε ήδη να είχε επιταχυνθεί. Ιδίως όταν σε αυτή την περίπτωση υπάρχει η πολύ πιεστική προθεσμία του χρηματοδοτικού προγράμματος, της οποίας ήδη αγγίζουμε τα όρια. Δεν επιτρέπεται καθυστέρηση που θα περιπλέξει ή και θα καταδικάσει το έργο.
Επιβάλλονται, επίσης, οι εξής παρατηρήσεις:
-
Η διαμόρφωση του τοπίου της πόλης, αλλά και η δημιουργία λειτουργικών αξόνων είναι τόσο θέμα πολιτισμού, όσο και ποιότητας της ζωής των ανθρώπων.
-
Δεν υπάρχει άλλη πρωτεύουσα ευρωπαϊκού κράτους που να στερείται εντελώς κάποιων σημείων αναφοράς και ενός κάποιου κέντρου. Οι αρχές του κράτους πρέπει να κινηθούν ενεργητικά και όσο γίνεται γρήγορα προκειμένου η Λευκωσία να αποκτήσει κάποια έργα και χώρους αναφοράς, ένα σύγχρονο πρόσωπο και λειτουργικότητα μιας πρωτεύουσας σύγχρονου ευρωπαϊκού κράτους. Η ολοκλήρωση του Μεγάρου Μουσικής, όπως και το όλο σχέδιο αναμόρφωσης του χώρου της παλιάς Αρχιγραμματείας, σε συνδυασμό και με το χρονίζον σχέδιο ανέγερσης νέου Μουσείου, είναι ζωτικής σημασίας για την πόλη, τη ζωή της και τους κατοίκους, αλλά και για την ίδια την πολιτιστική δραστηριότητα. Την ίδια προτεραιότητς θα έπρεπε να είχε και η Κρατική Βιβλιοθήκη, που φαίνεται να έχει εγκαταληφθεί εντελώς.
-
Είναι μάλιστα κρίμα που χάνεται η ευκαιρία της προεδρίας της Ε.Ε. που θα αναλάβει η Κύπρος του χρόνου και η πρωτεύουσά μας θα παρουσιαστεί μάλλον “γυμνή” ή “έρημη” στο μάτι του ξένου παρατηρητή.
-
Με δεδομένη τη γνωστή πανσπερμία διοικητικών αρμοδιοτήτων και κρατικών και άλλων υπηρεσιών, οι διαδικασίες σύλληψης, σχεδιασμού και εκτέλεσης τέτοιων έργων, συνήθως δεν ακολουθούν τη βέλτιστη οδό. Ενώ κάποτε διαστρέφονται ή και ματαιώνονται. Πιστεύουμε ότι, αφού η κυβέρνηση φέρεται να το αποφάσισε, θα έπρεπε ήδη να είχε προχωρήσει στηδημιουργία της δομής του Υφυπουργείου Πολιτισμού το οποίο εξαγγέλθηκε. Τα τρία χρόνια κυοφορίας –από τότε που ανέλαβε εξαγγέλλοντας αρχικά “Ενιαία Αρχή Πολιτισμού”- είναι πολλά. Αν το πρόβλημα είναι η διάσταση υπηρεσιακών απόψεων σχετικά με το αρχικό κόστος, με το υπουργείο Οικονομικών να θέλει να περικόψει τα € 3,3 εκ. σε € 0,9 εκ., τότε πρέπει να πούμε ότι τέτοια “τσιγκουνιά” είναι όχι μόνο αντιπαραγωγική, αλλά και ανώφελη.
-
Μια τέτοια πολιτική δομή, όπως το Υφυπουργείο Πολιτισμού, θα μπορούσε, εκτός των άλλων, να γίνει ο απαραίτητος φορέας συντονισμού και εποπτείας μιας σειράς από τέτοια έργα ζωτικής σημασίας.
-
Αναφερόμενοι στον ίδιο περίπου άξονα, θέλουμε να τονίσουμε ότι η πρόταση για τη χρήση του υφιστάμενου κτηρίου του εγκαταλελειμμένου Δημοτικού Θεάτρου για να φιλοξενήσει εργασίες και λειτουργίες της Βουλής Αντιπροσώπων, είναι μια καλή πρόταση. Από τη στιγμή που η από δεκαετίες προγραμματισμένη οικοδόμηση νέου κτηρίου για τη Βουλή των Αντιπροσώπων φαίνεται να έχει ματαιωθεί και το Θέατρο παραμένει κενό και ανενεργό, θα ήταν μια λύση που πρέπει να προωθηθεί.
Πρωτοβουλία πολιτών για το Μουσείο
Τέλος, τις μέρες αυτές φαίνεται να εκδηλώνεται μια πρωτοβουλία ομάδας πολιτών, μέσω ενός μη κυβερνητικού οργανισμού, για τη συλλογή υπογραφών προκειμένου να προωθηθεί η ανάγερση νέου Μουσείου. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι η πρωτοβουλία αυτή αξίζει επαίνου, δε μπορεί να μη σκεφτούμε πόσο θυμίζει την απουσία και την αδράνεια των κρατικών αρχών. Η Λευκωσία είναι πρωτεύουσα μιας χώρας από τις λίγες που έχουν τόσο βάθος μέσα στην Ιστορία. Είναι όμως η μόνη που δε διαθέτει πραγματικό μουσείο!
Η απόφαση για την ανέγερση Μουσείου χρονολογείται από το 1973! Μπορεί να μην αφορά μόνο τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά σήμερα θα πρέπει να ρωτήσουμε τι γίνεται με μερικές δεκάδες εκατομμυρίων που είχαν αποταμιευτεί από τα έσοδα του ΟΠΑΠ για το σκοπό αυτό;
Μπορεί και να φανεί υπερβολικό ή αταίριαστο που σε ώρα οικονομικής κρίσης και δημοσιονομικής δυσπραγίας γίνεται λόγος για έργα στο χώρο του πολιτισμού και για τη διαμόρφωση του κτιστού αστικού τοπίου.
Πέραν του ότι κάποια έργα από αυτά ουσιαστικά δε χρειάζονται πρόσθετες δαπάνες, μία μόνο σχετική παρατήρηση θα αρκούσε. Η γαλλική κυβέρνηση προσπαθώντας από την αρχή της οικονομικής κρίσης να παρέμβει τονώνοντας την οικονομική δραστηριότητα, εφάρμοσε ένα μεγάλο πρόγραμμα επισκευής, αναμόρφωσης και αξιοποίησης μουσείων και άλλων ιστορικών χώρων. Με αυτό τον τρόπο υπάρχει και φροντίδα για την πολιτιστική κληρονομιά, αλλά και μια ένεση στην οικονομία.
