του Θανάση Τσώκου
Ο πόλεμος των είκοσι δύο ημερών, μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς έχει τελειώσει, τουλάχιστον στο επιχειρησιακό του σκέλος, από πλευράς Ισραηλινών. Όλα όμως συνηγορούν στο ότι στο μέλλον δεν θα αποσοβηθεί μια νέα, χειρότερη κρίση. Ένας νέος πόλεμος. Η αντίδραση του Τούρκου πρωθυπουργού στο Νταβός για τη τοποθέτηση του Πρόεδρου του Ισραήλ Σιμόν Πέρες, γεγονός που δημιουργεί ένταση στην σχέση των δυο χωρών, οι δηλώσεις των ηγετών της Χαμάς και της Χεσμπολλάχ για τον πόλεμο, η σύλληψη του ρωσικών συμφερόντων, αλλά με Κυπριακή σημαία πλοίου με πυρομαχικά, από το Ιράν, που όπως ισχυρίζονται οι Αμερικανοί και οι Ισραηλινοί προορίζονται για την Χαμάς ή την Χεζμπολάχ, μέσω Συρίας, η γενικότερη στάση του Ιράν που υποθάλπει την κρίση, αλλά και η εθνικιστές και από τις δύο πλευρές, εξακολουθούν να πυροδοτούν το ήδη τεταμένο μεταπολεμικό κλίμα.
Από την πρόσφατη κρίση, έχει διαφανεί η δυσαρέσκεια μεγάλης μερίδας του Αραβικού κόσμου, στις μεθόδους και πρακτικές της Χαμάς και του Ιράν. Μία από τις οποίες και η χρησιμοποίηση αμάχων ως ασπίδα των μαχητών της. Έχει διαφανεί επίσης, η μεταστροφή μεγάλης μερίδας της Ισραηλινής κοινής γνώμης υπέρ των δίκαιων αιτημάτων του παλαιστινιακού λαού. Τα δύο αυτά στοιχεία μπορούν να αξιοποιηθούν προς την κατεύθυνση της ειρηνικής επίλυσης του προβλήματος.
Δύο είναι οι δρόμοι τους οποίους μπορούν να ακολουθήσουν οι Παλαιστίνιοι και Ισραηλινοί. Το δρόμο του διαλόγου ή το δρόμο της σύγκρουσης και του πολέμου. Όμως, στην νέα εποχή που διανύουμε, για την πολιτισμένη ανθρωπότητα, ο δρόμος είναι μόνο ένας και είναι μονόδρομος. Αυτός του διαλόγου και της ειρήνης. Η μακρόχρονη πολιτική ιστορία, έχει καταδείξει ότι ο πόλεμος γεννά πόλεμο και η βία γεννά χειρότερων μορφών βία.
Η ηγεσία της Χαμάς, θα πρέπει να αντιληφθεί, ότι με το κράτος του Ισραήλ θα διαπραγματευτεί. Είναι υποχρέωση της, για το καλό του παλαιστινιακού λαού. Όπως είναι υποχρέωση του Ισραήλ να συνομιλήσει με την ηγεσία της Χαμάς, αν αυτή πρώτα αποκηρύξει την τρομοκρατία. Η με δημοκρατικές διαδικασίες εκλογή της ηγεσίας της Χαμάς, δεν δικαιολογεί ποσώς την χρήση βίας σε κανένα επίπεδο. Τουναντίον, αυξάνει την ευθύνη της έναντι των Παλαιστινίων της Γάζας, για ειρηνική επίλυση του προβλήματος.
Βάση της διαπραγμάτευσης για τους Παλαιστινίους, θα πρέπει να είναι η πολιτική του Προέδρου της Ανεξάρτητης Παλαιστινιακής Αρχής, Αμπού Αμπάς. Γεγονός που επιβάλλει την ενότητα μεταξύ των ιδίων των Παλαιστινίων. Σε αντίθετη περίπτωση τις συνέπειες θα υποστεί εκ νέου ο Παλαιστινιακός και Ισραηλινός λαός. Όσα κείμενα συμπάθειας και να γραφούν στον τύπο για τον Παλαιστινιακό λαό, όσα ψηφίσματα και να εκδοθούν από τον ΟΗΕ, όσα πυρομαχικά και να μάζεψε η όποια εξτρεμιστική ή τρομοκρατική οργάνωση για τον επόμενο καταστροφικό πόλεμο, όση οικονομική βοήθεια και να παρασχεθεί στους Παλαιστινίους, αν το πρόβλημα δεν επιλυθεί με διάλογο, θα διαιωνίζεται και θα υπάρχει.
Οι μεγάλες πράξεις, είναι αποτέλεσμα γενναίων αποφάσεων μεγάλων ανδρών ή συλλογικών ηγεσιών, οι οποίες λαμβάνονται μετά από υπερβάσεις. Ας διδαχθεί η ηγεσία της Χαμάς από την πρόσφατη ιστορία του ίδιου του Παλαιστινιακού λαού και την μεγάλη υπέρβαση των Γιάσερ Αραφάτ και Γιτζάκ Ράμπιν, που σαν στόχο είχε την ειρηνική συνύπαρξη Παλαιστινίων και Ισραηλινών. Προσπάθεια που δυναμιτίστηκε από εξτρεμιστικούς κύκλους και μυστικές υπηρεσίες ξένων κρατών, στην λογική ότι τα άκρα τέμνονται. Κατάληξη της προσπάθειας αυτής υπήρξε η δολοφονία του χαρισματικού πολιτικού Γιτζάκ Ράμπιν και η έναρξη ενός νέου κύκλου αίματος στην περιοχή. Ενός κύκλου που θα κλείσει μόνο αν τερματιστεί η βία και η τρομοκρατία από όπου και αν προέρχεται.
