του Τάσου Μητσόπουλου
Ένα ακόμη θανατηφόρο δυστύχημα στην Εθνική Φρουρά ήρθε να προστεθεί στη μακρά σειρά δυστυχημάτων που συγκλονίζουν το στράτευμα και την κοινή γνώμη τα τελευταία χρόνια. Αποτελεί κοινό πια μυστικό ότι τα ποσά που διατίθενται από τον κρατικό προϋπολογισμό δεν επαρκούν ούτε καν για την συντήρηση των υφιστάμενων μέσων και συστημάτων ή για την εξυπηρέτηση των συμβατικών υποχρεώσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η θεωρία είναι λίγο – πολύ γνωστή. Οποτεδήποτε η οικονομία αντιμετωπίζει πρόβλημα, οι κρατούντες θεωρούν ως την πλέον εφικτή λύση την δραστική περικοπή των αμυντικών δαπανών. Κι ας δημιουργείται το πρόβλημα αυτό από τις δαπάνες ενός εξοργιστικά σπάταλου δημόσιου τομέα που έχει φορτώσει τον τόπο μας με ελλείμματα, σε συνάρτηση με την ανικανότητα της διοίκησης για πάταξη της φοροδιαφυγής και της φοροαποφυγής. Η πλήρης κυβερνητική απραξία των τελευταίων πέντε – έξη χρόνων στον τομέα της άμυνας, έχει δημιουργήσει ένα «καθεστώς τρωτότητας», που οδηγεί σε καταρράκωση του ηθικού στο στράτευμα και σε αμφισβήτηση της ασφάλειας και της ικανότητας των αμυντικών συστημάτων.
Ουδείς ασφαλώς πιστεύει ότι ο χώρος των εξοπλισμών είναι αγγελικά πλασμένος. Και σίγουρα είναι εξοργιστικά αφελείς όσοι νομίζουν ότι με τη μονομερή αναστολή των «ταπεινών» εξοπλιστικών μας προγραμμάτων, θα δημιουργήσουμε καλύτερες προϋποθέσεις για ευόδωση των υπό εξέλιξη συνομιλιών. Το μόνο που δυστυχώς επιτυγχάνουμε με τη δραστική μείωση των αμυντικών μας δαπανών είναι να απαξιώνουμε και να υπονομεύουμε την στοιχειώδη επιχειρησιακή και αποτρεπτική ικανότητα της Εθνικής Φρουράς να παρατάξει μια συγκροτημένη άμυνα απέναντι στον πάντα παρόντα και υπέρ – εξοπλισμένο Τούρκο εισβολέα και να θέτουμε σε καθημερινό και άμεσο κίνδυνο την σωματική ακεραιότητα του στρατιωτικού μας προσωπικού. Χωρίς να υποτιμώ ασφαλώς και το γεγονός ότι εκμηδενίζουμε τις δυνατότητες να ανταποκριθούμε στις πολλαπλές υποχρεώσεις που προκύπτουν από την συμμετοχή μας στην ΕΕ και από το ρόλο που οφείλουμε να έχουμε στη νέα πολιτική άμυνας και ασφάλειας της Ευρώπης.
Η κατάσταση αυτή θα πρέπει δίχως άλλο να τερματιστεί πριν θρηνήσουμε και άλλους νεκρούς εν καιρώ ειρήνης.
