Επιτρόπου Ανάπτυξης και Πολεοδομικού Σχεδιασμού ΔΗΣΥ
Βρισκόμαστε σε ένα σημείο καμπής. Θεωρώ ότι στην πραγματικότητα η κυβέρνηση δεν είναι πια σε θέση να καθοδηγήσει την οικονομία του τόπου. Δεν έπεισε ούτε στη Βουλή την πλειοψηφία των κομμάτων, ούτε σε επίπεδο ευρύτερης κοινωνίας ότι διαθέτει ένα σχέδιο που θα ανακόψει την φθίνουσα πορεία. Επί της ουσίας, η κυβέρνηση Χριστόφια – ΑΚΕΛ δεν μπορεί να ευθυγραμμίσει τα βήματά της με όλους τους υπόλοιπους, γιατί σκέφτεται και ενεργεί με κριτήριο την ικανοποίηση του ενδοκομματικού ακροατηρίου της.
Έχουν συμπληρωθεί σχεδόν 2 χρόνια αφότου ξέσπασε η παγκόσμια κρίση. Είναι άραγε τυχαίο που το ΑΚΕΛ δεν τόλμησε να θίξει κανένα απο τα παγιωμένα συμφέροντα επαγγελματικών ομάδων; Δεν ακουμπά τίποτε από τα γνωστά δομικά προβλήματα της οικονομίας. Παραμένει προσηλωμένο σε έναν διογκούμενο δημόσιο τομέα χαμηλής παραγωγικότητας και υψηλών ανελαστικών δαπανών γιατί βλέπει το κράτος ως λάφυρο για το κόμμα, για όσο χρόνο θα βρίσκεται στην εξουσία. Την ίδια στιγμή θέτει τον ιδιωτικό τομέα κάτω από συνεχή πίεση, τη στιγμή που γνωρίζει πολύ καλά ότι μόνο αυτός μπορεί να καλύψει το χάσμα ανταγωνιστικότητας με άλλες οικονομίες που αποδεικνύονται πιο έτοιμες από τη δική μας.
Έχουμε μπει ήδη στην καλοκαιρινή περίοδο και είναι άγνωστο πότε και με ποιο τρόπο η κυβέρνηση θα μπορέσει να επανέλθει στη Βουλή με ένα νέο οικονομικό πακέτο μέτρων που να συγκεντρώσει αποδοχή και στήριξη από τις πολιτικές δυνάμεις. Η κυβέρνηση θα μπορούσε πολύ εύκολα να συναντήσει τις άλλες πολιτικές δυνάμεις, αν παραμερίσει τα διάφορα ιδεολογήματα και κατορθώσει να θέσει στο επίκεντρο της προσπάθειας την εξυγίανση των δημοσίων οικονομικών, με θεσμικού τύπου αλλαγές.
Το ΑΚΕΛ αποφεύγει να τοποθετηθεί σε όσα θεωρεί ότι του προκαλούν κομματικό κόστος και θέλει να μεταθέσει σε άλλους την ευθύνη να τα υλοποιήσουν. Αυτή η προσέγγιση δεν ταιριάζει σε κόμματα εξουσίας, γιατί αυτό είναι το τίμημα του να κυβερνάς. Χρειάζεται να λύνεις προβλήματα, να λαμβάνεις αποφάσεις που μπορεί να προκαλέσουν πρόσκαιρο κόστος, να δυσαρεστήσουν στενά συντεχνιακά συμφέροντα και κεκτημένα, αλλά θα επιβραβεύουν το σύνολο και θα αποφέρουν μεσοπρόθεσμο όφελος στην κοινωνία.
Το ΑΚΕΛ έχει βολευθεί για χρόνια να αντιμετωπίζει τα οικονομικά ζητήματα με διαμαρτυρίες και συντεχνιακές προσεγγίσεις. Τώρα αντιλαμβάνεται ότι η ευθύνη στην άσκηση της εξουσίας δεν αφορά μόνο μεγαλοστομίες για παροχές στο λαό και εξαγγελίες για δίκαιη κοινωνία. Η ικανή κυβέρνηση να ανταπεξέλθει στη δύσκολη συγκυρία είναι αυτή που μπορεί να καθορίσει το σχέδιο που θα ανασυντάξει την κοινωνία, και θα εγγυηθεί την πρόοδο και την ευημερία με το μόνο σίγουρο όχημά της: την οικονομική ανάπτυξη, την ενίσχυση παραγωγικής διαδικασίας, την επιβράβευση των δυνάμεων που εργάζονται ανταγωνιστικά και αποτελούν την ραχοκοκκαλιά της οικονομίας μας.
