του Θανάση Τσώκου
Η βασική στόχευση της Τουρκίας, στην παρούσα φάση του Κυπριακού προβλήματος, αλλά και διαχρονικά, ήταν η αποενοχοποίηση της, από το έγκλημα της εισβολής και κατοχής της Κύπρου. Το βέβαιο, είναι ότι δεν επιδιώκει επίλυση του Κυπριακού. Ακόμη και τώρα, που ο χρόνος έχει επενεργήσει θετικά για την ίδια. Ενώ για την δική μας πλευρά, η παρέλευση του χρόνου αυτού, οδηγεί σταδιακά στην διχοτόμηση. Στρατηγικό στόχο της Τουρκίας για την Κύπρο από το 1958.
Η Τουρκία, μέσα από την διαδικασία διαλόγου Χριστόφια-Ταλάτ, αποκόμισε σημαντικά πολιτικά οφέλη, όσον αφορά την εικόνα της εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και διεθνώς. Η προσπάθεια της, εστιάζεται στο να εδραιώσει την αντίληψη, ότι υπάρχει σημαντική πρόοδος στο κυπριακό πρόβλημα. Αποτέλεσμα δε της προόδου αυτής θα είναι η επίλυση του προβλήματος μέχρι το καλοκαίρι. Κύριο επιχείρημα της Τουρκικής διπλωματίας πλέον, αποτελεί και η επίσκεψη του Γ.Γ. του Ο.Η.Ε., Μπαν Κι Μουν στο νησί. Επίσκεψη άνευ ουσίας για την επίλυση του προβλήματος, η οποία έγινε μετά από πιέσεις του Τούρκου πρωθυπουργού και των κ. Πάσκο και Ντάουνερ.
Οι πραγματικότητες όμως στην Κύπρο, είναι διαφορετικές από αυτές που η Τουρκία προσπαθεί να προβάλει διεθνώς, αλλά και από αυτές που οι συνοδοιπόροι της εκτός Κύπρου καλλιεργούν. Στον νέο κύκλο διαπραγματεύσεων, που άρχισε με την εκλογή Χριστόφια, η Τουρκία και ο Τουρκοκύπριος ηγέτης, έδωσαν ρεσιτάλ αδιαλλαξίας. Ψεύδονται λοιπόν, όσοι ισχυρίζονται ότι έχει σημειωθεί έστω και η ελάχιστη πρόοδος στις συνομιλίες. Αν έχει σημειωθεί η όποια «πρόοδος», είναι λόγω των δικών μας υποχωρήσεων. Αποκορύφωμα των προθέσεων και της στάσης της Τουρκίας, η κατάθεση του διχοτομικού εγγράφου για την διακυβέρνηση. Πέραν της τουρκικής αδιαλλαξίας όμως, που αποτελεί τον βασικό παράγοντα μη επίλυσης του Κυπριακού, την κατάσταση επιδείνωσε για την δική μας πλευρά και μια σειρά σοβαρών λαθών του Προέδρου Χριστόφια.
Βασικό λάθος του, η εναπόθεση ελπίδας και προσδοκιών για μια διαλλακτική προσέγγιση του διαλόγου από τον Τουρκοκύπριο ηγέτη κ. Ταλάτ. Το γεγονός αυτό, συνδυαζόμενο με την έλλειψη εμπειρίας του Προέδρου και των συνεργατών του στην διαχείριση του Κυπριακού, αλλά και το Ανανικό φοβικό σύνδρομο που τον διακατέχει από το 2004, οδήγησαν και αυτή την προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού σε τέλμα. Η κυπριακής ιδιοκτησίας λύση θα έχει σαν αποτέλεσμα, την κυπριακής ιδιοκτησίας ευθύνη του ναυαγίου. Με την Τουρκία, εκτός του πεδίου επίρριψης ευθυνών.
Σοβαρή ευθύνη για το τέλμα, έχουν και τα Ηνωμένα Έθνη, τα οποία άφησαν την όλη διαδικασία να πλαδαρώσει μέσα σε ένα κυκεώνα εβδομήντα συναντήσεων των δυο ηγετών, με αναντίστοιχο πολιτικό αποτέλεσμα. Φθάσαμε στο σημείο η διεθνής κοινότητα, να πιέζει τη δική μας πλευρά για συνέχιση των εντατικών διαπραγματεύσεων, για πολιτικές σκοπιμότητες που εξυπηρετούν την Τουρκία και όχι την Τουρκία για την εισβολή και κατοχή στην Κύπρο.
Η συνέχιση των εντατικών διαπραγματεύσεων τον Φεβρουάριο και τον Μάρτιο, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους. Αποτελεί παγίδα της Άγκυρας σε Ταλάτ και Χριστόφια. Ο κ. Ταλάτ, με υπόδειξη της Τουρκίας, θα καταθέσει στο τραπέζι των συνομιλιών, αν αυτές συνεχιστούν, ακραίες και διχοτομικές θέσεις σε όλα τα κεφάλαια. Απλά, γιατί θα πειστεί, ότι έτσι θα κερδίσει δημοφιλία εντός του τουρκοκυπριακού εκλογικού σώματος. Η κατάθεση των ακραίων αυτών θέσεων, δεν θα συμβάλει στην ανατροπή των εκλογικών αποτελεσμάτων στα κατεχόμενα. Ανατροπή μπορεί να γίνει, με μεγάλη δυσκολία, μόνο από την Άγκυρα είτε βρίσκονται σε εξέλιξη συνομιλίες είτε όχι. Οι ακραίες θέσεις Ταλάτ σε μεγάλο ποσοστό θα καλύπτουν και τον Έρογλου. Θα παραμείνουν δε στο τραπέζι του διαλόγου ως θέσεις της Τ/Κ κοινότητας. Από αυτές τις ακραίες θέσεις, θα ξεκινήσει ο Έρογλου την διαπραγμάτευση του με τον Χριστόφια. Μια μικρή μετακίνηση του Έρογλου, από την θέση των δύο κρατών, στην θέση καλυμμένης συνομοσπονδίας θα του επιτρέψει την ομαλή συνέχιση του διαλόγου στο διηνεκές.
Λίγοι είναι λοιπόν αυτοί που πιστεύουν, ότι μέσα από την παρούσα διαδικασία διαλόγου και διαπραγμάτευσης, μπορεί να εξευρεθεί δίκαιη και βιώσιμη λύση του Κυπριακού. Τα μέχρι τώρα δεδομένα συνηγορούν στο γεγονός, ότι μέχρι το καλοκαίρι, θα επισφραγιστεί το ναυάγιο της προσπάθειας η οποία ήδη βρίσκεται στον αναπνευστήρα. Έτσι, θα χαθεί ακόμη μία ευκαιρία επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος. Ενώ η Τουρκία, κέρδισε άλλα δέκα χρόνια διεθνούς ανοχής μέχρι την επόμενη προσπάθεια. Αυτό, λοιπόν, που θα απομένει για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είναι να μην καταλογιστεί ευθύνη για το αδιέξοδο, από τη διεθνή κοινότητα στη δική μας πλευρά και στον ίδιο προσωπικά, μέσα από ένα παιγνίδι διαχείρισης του χρόνου. Αναμένοντας το εκλογικό αποτέλεσμα και την εκλογή Έρογλου στα κατεχόμενα, ως άλλοθι της αποτυχίας μιας ασυνάρτητης, αδιέξοδης, καταδικασμένης από την αρχή πολιτικής των ηγεσιών των συγκυβερνώντων για δύο χρόνια κομμάτων, οι οποίες παγιδεύτηκαν στο δόλιο παιγνίδι της Τουρκίας. Άλλοθι όμως, το οποίο θα εκλείψει, αν παγιδευτεί ξανά στην εντατική συνέχιση του διαλόγου για όλα τα κεφάλαια. Δίνοντας έτσι την δυνατότητα στον Ταλάτ να καταθέσει ακραίες θέσεις, τις οποίες στην συνέχεια θα πρέπει να διαπραγματευτεί όχι με τον ίδιο, αλλά με ένα ελαφρά προς το καλύτερο για την διεθνή κοινότητα μεταλλαγμένο Έρογλου.
