του Θανάση Τσώκου
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές στην Ελλάδα έβγαλαν νικητή και πάλη την αποχή. Το ότι όμως δεν συζητήθηκαν ούτε τα μεγάλα θέματα που αφορούν την τοπική αυτοδιοίκηση και τον «Καλλικράτη», αποτελεί εξίσου σημαντικό πλήγμα για τις Δημοτικές και Περιφερικές εκλογές. Πλήγμα για τις τοπικές κοινωνίες. Χάθηκε λοιπόν μια μοναδική ευκαιρία, να αναδειχθούν τα προβλήματα της τοπικής αυτοδιοίκησης, μέσα από ένα γόνιμο και παραγωγικό διάλογο τοπικού χαρακτήρα.
Για τα αποτελέσματα των εκλογών αυτών, πανηγυρίζουν όλες σχεδόν οι πολιτικές δυνάμεις τις χώρας μεταξύ των οποίων βέβαια το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία στη βάση της θεωρίας του μισογεμάτου και μισοάδειου ποτηριού. Το ΠΑΣΟΚ κατάφερε να διατηρήσει την πρωτιά έναντι της Νέας Δημοκρατίας. Κατήγαγε δε σημαντικές νίκες σε παραδοσιακά άνδρα της Νέας Δημοκρατίας, όπως ο Δήμος Αθηναίων με την εκλογή Καμίνη και ο Δήμος της Θεσσαλονίκης με την εκλογή Μπουτάρη, μετά από είκοσι τέσσερα χρόνια «γαλάζιας δημαρχίας». Παράλληλα, κατάφερε να εκλέξει 185 δημάρχους και οκτώ από τους δεκατρείς περιφερειάρχες. Ουσιαστικά, ανανέωσε την λαϊκή του εντολή, όσο μπορεί αυτό να λεχθεί, στην βάση της συνολικής και σχεδόν καθολικής αμφισβήτησης του πολιτικού συστήματος της χώρας και του πολιτικού της δυναμικού, λόγω της μεγάλης αποχής. Το δίλημμα – πρόκληση του Γιώργου Παπανδρέου, ανανέωση της λαϊκής εντολής ή προσφυγή στις κάλπες, φαίνεται ότι λειτούργησε συσπειρωτικά για μια μερίδα των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που προσήλθαν στις κάλπες.
Η Νέα Δημοκρατία και ο πρόεδρος της Αντώνης Σαμαράς, δεν έχουν λόγο να μην είναι ικανοποιημένοι από τα εκλογικά αποτελέσματα. Πέραν της απώλειας των δύο Δήμων προπυργίων του κόμματος, την ήττα στην Πελοπόννησο, αλλά και την περιφέρεια Αττικής, η Νέα Δημοκρατία, μείωσε την διαφορά της από το ΠΑΣΟΚ. Στις εθνικές εκλογές, η διαφορά των δύο κομμάτων ανήλθε στο 10,5% ενώ τώρα η διαφορά αυτή μειώθηκε κάτω από το 2%. Η ψαλίδα μεταξύ τον δύο κομμάτων, μειώθηκε αισθητά, σε ένα χρόνο και το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, φαίνεται, ότι ανακάμπτει μέσα και από την εκλογή των πέντε από τους δεκατρείς περιφερειάρχες.
Ο φιλοκυβερνητικός τύπος, κάνει αναφορές για τριπλό ναυάγιο του Αντώνη Σαμαρά και «γαλάζιο εκτροχιασμό», λόγω της αποτυχίας του κόμματος την Νέας Δημοκρατίας για δημιουργία αντιμνημονιακού – αντικυβερνητικού μετώπου. Για τα κυβερνητικά στελέχη, ο λαός, διέγραψε με την ψήφο του τα σενάρια των πρόωρων εκλογών και κατέδειξε με ηχηρό τρόπο τη θέληση του, να παραμείνει το ΠΑΣΟΚ και ο Γιώργος Παπανδρέου στην εξουσία. Ενώ η Ρηγίλλης κάνει αναφορά σε νέα εποχή στο κόμμα.
Ανεξάρτητα όμως με το πώς τα κόμματα στην Ελλάδα ερμηνεύουν τα εκλογικά αποτελέσματα των αυτοδιοικητικών εκλογών, αυτό που πολιτικά τρομάζει, είναι το ύψος της αποχής από την εκλογική διαδικασία, σε μια χώρα, που έχει μακρά παράδοση στην συμμετοχή του λαού στις πολιτικές και πολιτειακές διεργασίες. Η αποχή ρεκόρ υπερέβη την αποχή των Ευρωεκλογών του 2009 και ανήλθε στο πρωτοφανές ποσοστό του 54%. Ενώ το ποσοστό των άκυρων και λευκών ψηφοδελτίων έφθασε στο 10,9%. Δηλαδή, πέραν των 6 στους 10 πολίτες, δεν προσήλθαν στις κάλπες ή ψήφισαν λευκό ή άκυρο.
Το γεγονός, ότι ο λαός έστρεψε την πλάτη στους πολιτικούς και την πολιτική κρατώντας την απαξιωτική αυτή στάση, θα πρέπει σοβαρά να προβληματίσει όλους. Ακόμη και τους ίδιους τους μη συμμετέχοντες στην εκλογική διαδικασία. Η αποκρυπτογράφηση των μηνυμάτων που έστειλαν οι πολίτες, με την αποχή, τα λευκά και τα άκυρα ψηφοδέλτια είναι άκρως επιβεβλημένη. Σίγουρα, αυτή η μορφή αποχής διαφέρει από τις προηγούμενες. Κρύβει μέσα της, συσσωρευμένη οργή και θλιβερό κοινωνικό αδιέξοδο, απογοήτευση και πίκρα. Κρύβει πόνο και θυμό για το κατάντημα της Ελλάδας. Μια νεαρή έστειλε με τον δικό της τρόπο, το δικό της μήνυμα προς την εξουσία. Έγραψε στο ψηφοδέλτιο το βιογραφικό της σημείωμα, καταλήγοντας στο ερώτημα: Γιατί με διώχνετε από την Ελλάδα που αγαπώ και ονειρεύτηκα; Ποιος θα δώσει πειστικές απαντήσεις και όραμα στην νέα γενιά Ελλήνων; Αυτή είναι η πρόκληση που αναφύεται μέσα από τα εκλογικά αποτελέσματα, αλλά και την υποτονική συμμετοχή του κόσμου στην προεκλογική εκστρατεία που προηγήθηκε των εκλογών.
Ο λαός θεωρεί ότι οι πολιτικοί όλων των αποχρώσεων είναι συνυπεύθυνοι για την κατάντια της χώρας. Άρα, αυτό που χρειάζεται ο τόπος είναι η συναίνεση, η αποφασιστικότητα και η υπευθυνότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων. Πρώτιστα για να κερδηθεί η χαμένη τους αξιοπιστία. Αν αυτό επιτευχθεί, το στοίχημα θα κερδηθεί. Αν όχι, οι μορφές αντίδρασης της κοινωνίας θα πάρουν άλλες, ανεξέλεγκτες διαστάσεις με ανυπολόγιστα αποτελέσματα. Ενώ η διεύρυνση του δημοκρατικού ελλείμματος που περνά μέσα από την αποχή και την μη συμμετοχή, θα αποτελέσει πλήγμα στον Δημοκρατικό βίο του τόπου.
