του Νίκου Τορναρίτη
Η διήμερη επίσκεψη του πρωθυπουργού της Ελλάδας Παπανδρέου στην Κύπρο υπήρξε δημιουργική και βοήθησε στο να μπει η ουσία του κυπριακού στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Κατά την εκτίμησή μου, τόσο οι επίσημες συνομιλίες μεταξύ των δύο κυβερνήσεων όσο και μεταξύ του Έλληνα πρωθυπουργού και των πολιτικών κομμάτων συνέβαλαν στην καλύτερη συνεννόηση Αθηνών – Λευκωσίας και στην βαθύτερη αλληλοκατανόηση.
Σε αυτή τη φάση των διαβουλεύσεων για επίλυση του κυπριακού η πλήρης συνεννόηση ανάμεσα στην Κύπρο και την Ελλάδα αποτελεί το ισχυρό μας χαρτί ενόψει μάλιστα των σημαντικών εξελίξεων τόσο επί της ουσίας του κυπριακού όσο και στο επίπεδο των ευρωτουρκικών σχέσεων. Ο συντονισμός είναι απαραίτητος γιατί όπως η ιστορία βεβαιώνει όταν Αθήνα και Λευκωσία δουλεύουν μαζί με σχέδιο και αλληλοϋποστήριξη μπορούν να καταφέρουν πολλά. Όταν η σχέση γίνεται απόμακρη, όπως έδειξε η πρόσφατη ιστορία, τότε όλα γίνονται πιο δύσκολα δυσχεραίνοντας τη δράση μας στο διεθνή χώρο με ζημία και για τις δύο χώρες. Η θέση που εξέφρασε ο Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής των Αντιπροσώπων «ότι το Κυπριακό είναι ζήτημα εισβολής και κατοχής και η Τουρκία πρέπει να αντιληφθεί ότι το ζητούμενο δεν είναι η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά η μετεξέλιξή της ως κράτος- μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΟΗΕ» είναι μια σαφής θέση που διευκολύνει τις εξελίξεις.
Επί της ουσίας των όσων συζητήθηκαν είναι ενθαρρυντικό το ότι συμφωνήθηκαν ορισμένα μέτρα άμεσης δράσης όπως:
α) σύσταση Ομάδων Εργασίας ανάμεσα στα δύο υπουργεία Εξωτερικών για συντονισμό, αλληλοενημέρωση και κοινές δράσεις,
β) απόφαση για αξιοποίηση του οροσήμου που αποτελεί ο προσεχής Δεκέμβριος σχετικά με την αξιολόγηση της τουρκικής υποψηφιότητας στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, και,
γ) διαμόρφωση ενός «οδικού χάρτη» που θα διασυνδέσει τις συνομιλίες για επίλυση του κυπριακού με τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Τουρκίας έτσι που να ενισχυθεί η προσπάθεια για συνολική επίλυση με άσκηση ευρωπαϊκών πιέσεων επί της κατοχικής δύναμης.
Αυτά τα τρία σημεία αποτελούν, κατά τη γνώμη μου, το μεγάλο κέρδος από τις συνομιλίες Παπανδρέου-Χριστόφια.
Ασφαλώς αυτό που θα μετρήσει περισσότερο είναι τα έργα και εκεί θα κριθούν όλοι και όλα αφού το μείζον είναι η μετατροπή της θεωρίας σε πολιτική πρακτική. Δεν υποτιμώ τις δυσκολίες αλλά ισχυρίζομαι ότι οι ελπίδες μεγαλώνουν όσο η Κύπρος και η Ελλάδα δουλεύουν πραγματικά μαζί.
